Αναδημοσίευση από το www.iskra.gr
H ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ *ΝΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΑΝ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Η βάρβαρη αντεργατική επίθεση, της προηγούμενης κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, της τρόικας και της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας μας έχει ως βασικό στόχο την πλήρη κατεδάφιση μισθών και εργασιακών σχέσεων.
Πως διαμορφώνεται σήμερα η κατάσταση
ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Α) Ενισχύθηκε η προσωρινή απασχόληση, μέσα από την επέκταση της διάρκειάς της στα 3 χρόνια (από τα 2 που ίσχυε) και τη δυνατότητα τριπλασιασμού του χρόνου ενοικίασης των εργαζομένων. Επεκτάθηκε η ετήσια διάρκεια της εκ περιτροπής εργασίας (3ήμερα,4ήμερα) στους 9 μήνες, που σε συνδυασμό με την κατάργηση των προσαυξήσεων στην υπερωριακή απασχόληση και στις αμοιβές της «περιορισμένης» μερικής απασχόλησης ωθεί στην διεύρυνση της μερικής απασχόλησης.
Επιπλέον θεσπίστηκε η εργασία λάστιχο μέχρι 10 ώρες ημερήσια για 6 μήνες το χρόνο. Η εργασία-λάστιχο καταστρατηγεί το 8ωρο, αναστατώνει την οικογενειακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων και μειώνει το εισόδημά τους στερώντας τους την αποζημίωση για υπερωριακή εργασία. Η πρόβλεψη, ότι μία τέτοια συμφωνία μπορεί να την υπογράφει μία ένωση εργαζομένων, που να καλύπτει μόλις το 15% των εργαζομένων σε επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται λιγότερα από 20 άτομα, οδηγεί στον παραλογισμό σε μία επιχείρηση με 7-8 εργαζόμενους να μπορεί να υπογράφει και να τους δεσμεύει όλους ο ένας από αυτούς.
Τα αποτελέσματα αυτών των απορυθμίσεων - σύμφωνα με έκθεση του ΣΕΠΕ για το πρώτο δίμηνο του 2012 - είναι σοκαριστικά: Το 52% των νέων προσλήψεων αφορά ελαστικές μορφές εργασίας, ενώ η μετατροπή συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής αυξήθηκε σε σχέση με το 2010 πάνω από 3 φορές και σε εκ περιτροπής εργασία κατά 70 φορές κυρίως με μονομερείς εργοδοτικές αποφάσεις.
ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΑΔΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
Β. Βασικό όπλο για τη μείωση των μισθών αποτελεί η υπονόμευση των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων ή συμφωνιών και κυρίως των ατομικών συμβάσεων εργασίας. Με αυτό το «εργαλείο» οι μισθοί των εργαζομένων μειώνονται χωρίς όρια προς τα κάτω.
Οι μισθοί στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είχαν ήδη μειωθεί δραστικά από το 2010 σε εφαρμογή του πρώτου μνημονίου και από το Νοέμβριο του 2011 με την εφαρμογή του νέου ενιαίου μισθολογίου μειώθηκαν ακόμα περισσότερο.
Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ στις 14/2/2012 με απλή πράξη Υπουργικού Συμβουλίου ολοκλήρωσε το μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα καταστροφής του κατώτερου εγγυημένου μισθού (μείωση 22% και 32% για τους νέους μέχρι 25 ετών) και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας οδηγώντας τους εργαζόμενους μέσω ατομικών συμβάσεων εργασίας σε εξαθλίωση και τους νέους εργαζόμενους σε καθεστώς σύγχρονης δουλείας.
Με αυτή την απόφαση η συγκυβέρνηση μετατράπηκε σε πολιτικό νεκροθάφτη του κατώτερου μισθού, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της δυνατότητας των συνδικάτων για προσφυγή στη διαιτησία, της οιονεί μονιμότητας στο δημόσιο τομέα και στις τράπεζες.
Ικανοποίησε τις διαχρονικά ανεκπλήρωτες επιθυμίες του ΣΕΒ, μετατρέπει τα συνδικάτα σε απλές λέσχες συζητήσεων και μεταλλάσει το εργατικό δίκαιο προστασίας της αδύναμης πλευράς, δηλαδή των εργαζομένων, σε δίκαιο θωράκισης της ισχυρής πλευράς, δηλαδή της εργοδοσίας.
ΣΕ ΥΨΗ ΡΕΚΟΡ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
Γ. Απολύσεις. Με το νόμο 3863/2010 μπήκε στο στόχαστρο της κυβέρνησης ο σκληρός πυρήνας των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, που κατακτήθηκαν από το εργατικό κίνημα στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η κυβέρνηση τροποποίησε σε αντεργατική κατεύθυνση ακόμα και το νόμο 2112/1920 για τις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης, τον οποίο δεν είχαν τολμήσει 90 χρόνια μέχρι σήμερα να πειράξουν ούτε καν οι δικτατορικές ή οι κατοχικές κυβερνήσεις.
Με αυτό το νόμο:
- Οι επιχειρήσεις που απασχολούν από 20 έως 150 άτομα μπορούν να απολύουν μέχρι 6 εργαζόμενους το μήνα.
- Οι επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 150 άτομα μπορούν να απολύουν μέχρι 5% και μέχρι 30 άτομα το μήνα από 2% που ισχύει σήμερα.
- Η αποζημίωση λόγω απόλυσης μειώνεται στο μισό, εφόσον αυτή γνωστοποιηθεί στον υπό απόλυση εργαζόμενο 1-6 μήνες πριν την απόλυσή του αντί 1-24 μήνες που ίσχυε με τον νόμο 2112/1920. Η υποχρέωση του εργοδότη για άμεση καταβολή της αποζημίωσης καταργήθηκε και αυτή δίνεται πλέον σε διμηνιαίες δόσεις ίσες με τις αποδοχές δύο μηνών. Οι απολύσεις δηλαδή έγιναν πιο εύκολες και πιο φτηνές για τους εργοδότες.
Δ. Εργασιακή εφεδρεία – απολύσεις στο δημόσιο. Το αντεργατικό μέτρο της εργασιακής εφεδρείας στο δημόσιο τομέα οδηγεί σε μειώσεις μισθών (60% του μισθού) και κυρίως σε απολύσεις. Καταδικάζει τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα σε διαρκή ανασφάλεια. Διαλύει τις δημόσιες υπηρεσίες και οδηγεί σε χειροτέρευση των υπηρεσιών τους προς τους πολίτες. Με την συγχώνευση οργανισμών και την κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών και οργανικών θέσεων ανοίγει ο δρόμος για μαζικές απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο.
Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ
Είναι πλέον απαραίτητο όσο ποτέ για την ίδια την επιβίωση των εργαζομένων να ενισχυθούν οι αγώνες του λαού και να τιμωρηθούν στις εκλογές οι πολιτικές δυνάμεις, που προωθούν τις μνημονιακές βαθύτατα ταξικές πολιτικές της κατεδάφισης των μισθών και των εργασιακών σχέσεων.
Δεν φτάνει όμως η ήττα του αστικού πολιτικού κατεστημένου. Χρειάζεται να ενισχυθούν οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, και μέσα σ’ αυτές να βγει ενδυναμωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, και να βρουν μετά τις εκλογές, αφού δεν τα κατάφεραν μέχρι τώρα, ένα κοινό βηματισμό και να συνεργαστούν με βάση ένα κοινό πρόγραμμα για να μπορέσουν με τη στήριξη του λαϊκού κινήματος να υπερασπίσουν τα στοιχειώδη εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα και να δώσουν μία θετική πολιτική διέξοδο.
Μία προοδευτική αριστερή κυβέρνηση, με πυρήνα της τις ενωμένες δυνάμεις της αριστεράς, μπορεί, εκτός των άλλων, να προωθήσει και μία πολιτική επαναρύθμισης, αποκατάστασης και αναβάθμισης των εργασιακών σχέσεων, των μισθών και των συντάξεων με πυρήνα της την ενίσχυση της πλήρους, σταθερής ασφαλισμένης, ποιοτικής και αμειβόμενης σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου εργασίας και ένα δημόσιο, καθολικό και αναδιανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
* Συντονιστής Εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ στη Β Αθήνας
