ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ, ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ



Δημήτρης Στρατούλης
Υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ
στη Β΄ εκλογική περιφέρεια Αθήνας.


ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ, ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Η τρόικα, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και η μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας με τη νέα αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση και το δεύτερο δρακόντειο μνημόνιο ολοκλήρωσαν την οικονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή, που επέφερε το πρώτο μνημόνιο. Εξαθλίωσαν οικονομικά το λαό με δραστικές περικοπές μισθών συντάξεων και κοινωνικών δαπανών και με φορομπηχτικές πολιτικές και χαράτσια. Οδήγησαν την ανεργία και τη φτώχεια σε ουράνια επίπεδα. Χρεοκόπησαν το λαό και ταπείνωσαν τη χώρα μετατρέποντάς την σε προτεκτοράτο και αποικία της τρόικας.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν συμφωνήσει με την τρόικα ότι, εάν με την ψήφο του λαού ξανασυγκυβερνήσουν, θα προωθήσουν νέο ακόμα χειρότερο μνημόνιο τον Ιούνιο, που θα περιλαμβάνει νέα αντιλαϊκά μέτρα 16 δις ευρώ μειώνοντας πάλι μισθούς, εφ’ άπαξ και συντάξεις, διαλύοντας το κοινωνικό κράτος, ξεπουλώντας το δημόσιο πλούτο, απολύοντας χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο, αυξάνοντας την ανεργία και προωθώντας νέα φοροεπιδρομή σε βάρος του λαού.
Ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει με την ψήφο του στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ να ξανακυβερνήσουν. Σε αυτή την περίπτωση είναι σαν να τους αθωώνει αναδρομικά για όσα ανθρωποκτόνα και καταστροφικά έκαναν σε βάρος του και σαν τους δίνει την έγκρισή του να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τα μνημόνια και να προωθήσουν ακόμα χειρότερα. 
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησαν, εξαθλίωσαν και ταπείνωσαν την εργατική τάξη και το λαό. Δεν έχουν δικαίωμα να ζητούν σήμερα την ψήφο του λαού για να τον σώσουν αυτοί οι ίδιοι, που τον οδήγησαν στην καταστροφή.
Καλούμε το λαό να οδηγήσει με την ψήφο του σε συντριπτική ήττα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των μνημονιακων πολιτικών κολαούζων τους για όσα καταστροφικά έκαναν και για όσα καταστροφικότερα ετοιμάζουν.
Αυτό όμως δεν φτάνει. Χρειάζεται επιπλέον ο λαός να αναδείξει πιο ενδυναμωμένο το ΣΥΡΙΖΑ μέσα στα πλαίσια μιας ενισχυμένης Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ώστε από καλλίτερες θέσεις να συνεχίσει τις ενωτικές προσπάθειές του για τη συνεργασία όλων των δυνάμεων της και τους αγώνες του για τα λαϊκά προβλήματα και για την προοδευτική σοσιαλιστική προοπτική.
Η εκλογική συντριβή του μνημονιακού δικομματισμού, η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ και των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και κυρίως η συνεργασία τους είναι το αναγκαίο πολιτικό κλειδί για να ανοίξουμε την πόρτα για μία αριστερή κυβέρνηση, που με βάση το πρόγραμμά της, την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων και τη στήριξη του λαϊκού κινήματος θα προωθήσει:
ü  Την ακύρωση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών νόμων τους.
ü  Τη παύση αποπληρωμής του δημοσίου χρέους με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του.
ü  Την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.
ü  Τη φορολόγηση των πλουσίων, του πλούτου και της εκκλησιαστικής περιουσίας, τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών και τη διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου από τη Γερμανία.
ü  Την αναπτυξιακή - παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αποκατάσταση και αύξηση μισθών και συντάξεων και προστασία του περιβάλλοντος.
ü  Τη διαγραφή ή το κούρεμα των δανειακών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες των λαϊκών νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επαγγελματιών και αγροτών.
ü  Την αποκατάσταση της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

Δυστυχώς, παρά τις προσπάθειές του ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς κατεβαίνουν χωριστά στις εκλογές. Αντίπαλοί μας δεν είναι αυτές οι δυνάμεις αλλά οι εκπρόσωποι του μνημονιακού αστικού πολιτικού κατεστημένου. Προσπαθούμε να δώσουμε την προεκλογική μάχη με ομαλές πολιτικές σχέσεις και συνεννόηση μεταξύ των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για την αναγκαία κοινή δράση και συνεργασία τους μετά τις εκλογές, που εκ των πραγμάτων θα την επιβάλλει το λαϊκό κίνημα ως εναλλακτική λύση για την αναγέννηση του λαού και της χώρας.

Πρόσκληση : πολιτική εκδήλωση με ομιλητή τον Δημήτρη Στρατούλη


 Πρόσκληση

Σας καλούμε σε συνάντηση-συζήτηση για τις βουλευτικές εκλογές στις 25 Απριλίου, ημέρα Τετάρτη και ώρα 19:30 στο Πολιτιστικό Κέντρο του ΟΤΕ (Γ’ Σεπτεμβρίου 110), πλατεία Βικτωρίας, στάση Ηλεκτρικού Βικτώρια.
Θα μιλήσει ο:
 Δημήτρης Στρατούλης,
υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ εκλογική περιφέρεια της Αθήνας.
Την πολιτική εκδήλωση θα κλείσουν με τη μουσική και τα τραγούδια τους οι Κώστας Θωμαΐδης, Καλλιόπη Βέττα και Ισμήνη Πεπέ με το συγκρότημα «φίλοι του Στέλιου», που προσφέρθηκαν εθελοντικά

ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ ΟΣΟΥΣ ΣΑΣ ΜΑΥΡΙΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ
ΨΗΦΟ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Δημ. Στρατούλης : Αλληλεγγύη του ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους της Εθνικής Ασφαλιστικής

Δημ. Στρατούλης : Αλληλεγγύη του ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους της Εθνικής Ασφαλιστικής
Προς το ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στην Εθνική Ασφαλιστική
«Αλληλεγγύη του ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους της Εθνικής Ασφαλιστικής»
Σε απάντηση σχετικής επιστολής σας διατυπώνουμε με σαφήνεια την απόλυτη αποδοκιμασία και καταδίκη μας της ακραίας αντεργατικής πρακτικής της εργοδοσίας σας, η οποία  κατήγγειλε τρεις μέρες μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου, όχι μόνο την ισχύουσα επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας σας, αλλά και όλες τις προηγούμενες εκβιάζοντας τον σύλλογο σας να υπογράψει μεσοσταθμικές μειώσεις μισθών 20%, και απειλώντας σας ότι, εάν δεν το αποδεχτείτε, δεν θα έχετε συλλογική σύμβαση εργασίας μετά τις 14/5/2012 και συνεπώς οι μισθοί των συναδέλφων σας θα μειωθούν κατά 50%.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι την πολιτική ευθύνη γι’ αυτή την αυταρχική πρακτική της Διοίκησης της Εθνικής Ασφαλιστικής - που είναι κατά 100% θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας - την έχει η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, που στις 14/2/2012 με απλή πράξη Υπουργικού Συμβουλίου ολοκλήρωσε το μεγάλο έγκλημα της καταστροφής των μισθών και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, δίνοντας στους εργοδότες τη δυνατότητα να εκβιάζουν τα συνδικάτα να υπογράψουν για μειώσεις μισθών με την απειλή ακόμα μεγαλύτερων μειώσεων, στην περίπτωση που δεν υποκύψουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την αλληλεγγύη και τη στήριξή του στον αγώνα του συλλόγου σας να υπερασπίσετε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τους μισθούς των εργαζομένων - μελών σας. Καταγγέλλουμε την εκβιαστική πρακτική της Διοίκησης της Εθνικής Ασφαλιστικής σε βάρος των εργαζομένων, όταν αυτοί με τη σκληρή εργασία τους την ανέδειξαν –μέσα σε συνθήκες κρίσης – ως την πιο κερδοφόρα επιχείρηση του κλάδου με λειτουργικά κέρδη που ξεπερνούν τα 110 εκατ. Ευρώ το 2011.
Είχαμε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή και θα επαναφέρουμε άμεσα το θέμα στη νέα Βουλή, που θα προκύψει από τις εκλογές. Επίσης θα πάρουμε όποιες άλλες πολιτικές πρωτοβουλίες χρειαστούν ως αντίβαρο στους εκβιασμούς και στις απειλές της Διοίκησης της Εθνικής Ασφαλιστικής προς το σωματείο σας και τους εργαζόμενους.
Σας ευχόμαστε καλή δύναμη, κουράγιο και επιτυχία στο δύσκολο αγώνα σας.
Αθήνα 20/4/2012
Δημήτρης Στρατούλης
Συντονιστής Επιτροπής Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
υποψήφιος ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθήνας
To Γραφείο Τύπου

H ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ

Αναδημοσίευση από το www.iskra.gr

H ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ


Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ *
ΝΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΑΝ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Η βάρβαρη αντεργατική επίθεση, της προηγούμενης κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, της τρόικας και της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας μας έχει ως βασικό στόχο την πλήρη κατεδάφιση μισθών και εργασιακών σχέσεων.
 Πως διαμορφώνεται σήμερα η κατάσταση

ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Α) Ενισχύθηκε η προσωρινή απασχόληση, μέσα από την επέκταση της διάρκειάς της στα 3 χρόνια (από τα 2 που ίσχυε) και τη δυνατότητα τριπλασιασμού του χρόνου ενοικίασης των εργαζομένων. Επεκτάθηκε η ετήσια διάρκεια της εκ περιτροπής εργασίας (3ήμερα,4ήμερα) στους 9 μήνες, που σε συνδυασμό με την κατάργηση των προσαυξήσεων στην υπερωριακή απασχόληση και στις αμοιβές της «περιορισμένης» μερικής απασχόλησης ωθεί στην διεύρυνση της μερικής απασχόλησης.
Επιπλέον θεσπίστηκε η εργασία λάστιχο μέχρι 10 ώρες ημερήσια για 6 μήνες το χρόνο. Η εργασία-λάστιχο καταστρατηγεί το 8ωρο, αναστατώνει την οικογενειακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων και μειώνει το εισόδημά τους στερώντας τους την αποζημίωση για υπερωριακή εργασία. Η πρόβλεψη, ότι μία τέτοια συμφωνία μπορεί να την υπογράφει μία ένωση εργαζομένων, που να καλύπτει μόλις το 15% των εργαζομένων σε επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται λιγότερα από 20 άτομα, οδηγεί στον παραλογισμό σε μία επιχείρηση με 7-8 εργαζόμενους να μπορεί να υπογράφει και να τους δεσμεύει όλους ο ένας από αυτούς.
Τα αποτελέσματα αυτών των απορυθμίσεων - σύμφωνα με έκθεση του ΣΕΠΕ για το πρώτο δίμηνο του 2012 - είναι σοκαριστικά: Το 52% των νέων προσλήψεων αφορά ελαστικές μορφές εργασίας, ενώ η μετατροπή συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής αυξήθηκε σε σχέση με το 2010 πάνω από 3 φορές και σε εκ περιτροπής εργασία κατά 70 φορές κυρίως με μονομερείς εργοδοτικές αποφάσεις.
ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΑΔΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
Β. Βασικό όπλο για τη μείωση των μισθών αποτελεί η υπονόμευση των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων ή συμφωνιών και κυρίως των ατομικών συμβάσεων εργασίας. Με αυτό το «εργαλείο» οι μισθοί των εργαζομένων μειώνονται χωρίς όρια προς τα κάτω.
Οι μισθοί στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είχαν ήδη μειωθεί δραστικά από το 2010 σε εφαρμογή του πρώτου μνημονίου και από το Νοέμβριο του 2011 με την εφαρμογή του νέου ενιαίου μισθολογίου μειώθηκαν ακόμα περισσότερο.
Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ στις 14/2/2012 με απλή πράξη Υπουργικού Συμβουλίου ολοκλήρωσε το μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα καταστροφής του κατώτερου εγγυημένου μισθού (μείωση 22% και 32% για τους νέους μέχρι 25 ετών) και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας οδηγώντας τους εργαζόμενους μέσω ατομικών συμβάσεων εργασίας σε εξαθλίωση και τους νέους εργαζόμενους σε καθεστώς σύγχρονης δουλείας.
Με αυτή την απόφαση η συγκυβέρνηση μετατράπηκε σε πολιτικό νεκροθάφτη του κατώτερου μισθού, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της δυνατότητας των συνδικάτων για προσφυγή στη διαιτησία, της οιονεί μονιμότητας στο δημόσιο τομέα και στις τράπεζες.
Ικανοποίησε τις διαχρονικά ανεκπλήρωτες επιθυμίες του ΣΕΒ, μετατρέπει τα συνδικάτα σε απλές λέσχες συζητήσεων και μεταλλάσει το εργατικό δίκαιο προστασίας της αδύναμης πλευράς, δηλαδή των εργαζομένων, σε δίκαιο θωράκισης της ισχυρής πλευράς, δηλαδή της εργοδοσίας.
ΣΕ ΥΨΗ ΡΕΚΟΡ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
Γ. Απολύσεις. Με το νόμο 3863/2010 μπήκε στο στόχαστρο της κυβέρνησης ο σκληρός πυρήνας των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, που κατακτήθηκαν από το εργατικό κίνημα στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η κυβέρνηση τροποποίησε σε αντεργατική κατεύθυνση ακόμα και το νόμο 2112/1920 για τις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης, τον οποίο δεν είχαν τολμήσει 90 χρόνια μέχρι σήμερα να πειράξουν ούτε καν οι δικτατορικές ή οι κατοχικές κυβερνήσεις.
Με αυτό το νόμο:
  • Οι επιχειρήσεις που απασχολούν από 20 έως 150 άτομα μπορούν να απολύουν μέχρι 6 εργαζόμενους το μήνα.
  • Οι επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 150 άτομα μπορούν να απολύουν μέχρι 5% και μέχρι 30 άτομα το μήνα από 2% που ισχύει σήμερα.
  • Η αποζημίωση λόγω απόλυσης μειώνεται στο μισό, εφόσον αυτή γνωστοποιηθεί στον υπό απόλυση εργαζόμενο 1-6 μήνες πριν την απόλυσή του αντί 1-24 μήνες που ίσχυε με τον νόμο 2112/1920. Η υποχρέωση του εργοδότη για άμεση καταβολή της αποζημίωσης καταργήθηκε και αυτή δίνεται πλέον σε διμηνιαίες δόσεις ίσες με τις αποδοχές δύο μηνών. Οι απολύσεις δηλαδή έγιναν πιο εύκολες και πιο φτηνές για τους εργοδότες.
ΕΦΕΔΡΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Δ. Εργασιακή εφεδρεία – απολύσεις στο δημόσιο. Το αντεργατικό μέτρο της εργασιακής εφεδρείας στο δημόσιο τομέα οδηγεί σε μειώσεις μισθών (60% του μισθού) και κυρίως σε απολύσεις. Καταδικάζει τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα σε διαρκή ανασφάλεια. Διαλύει τις δημόσιες υπηρεσίες και οδηγεί σε χειροτέρευση των υπηρεσιών τους προς τους πολίτες. Με την συγχώνευση οργανισμών και την κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών και οργανικών θέσεων ανοίγει ο δρόμος για μαζικές απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο.

Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ
Είναι πλέον απαραίτητο όσο ποτέ για την ίδια την επιβίωση των εργαζομένων να ενισχυθούν οι αγώνες του λαού και να τιμωρηθούν στις εκλογές οι πολιτικές δυνάμεις, που προωθούν τις μνημονιακές βαθύτατα ταξικές πολιτικές της κατεδάφισης των μισθών και των εργασιακών σχέσεων.
Δεν φτάνει όμως η ήττα του αστικού πολιτικού κατεστημένου. Χρειάζεται να ενισχυθούν οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, και μέσα σ’ αυτές να βγει ενδυναμωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, και να βρουν μετά τις εκλογές, αφού δεν τα κατάφεραν μέχρι τώρα, ένα κοινό βηματισμό και να συνεργαστούν με βάση ένα κοινό πρόγραμμα για να μπορέσουν με τη στήριξη του λαϊκού κινήματος να υπερασπίσουν τα στοιχειώδη εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα και να δώσουν μία θετική πολιτική διέξοδο.
Μία προοδευτική αριστερή κυβέρνηση, με πυρήνα της τις ενωμένες δυνάμεις της αριστεράς, μπορεί, εκτός των άλλων, να προωθήσει και μία πολιτική επαναρύθμισης, αποκατάστασης και αναβάθμισης των εργασιακών σχέσεων, των μισθών και των συντάξεων με πυρήνα της την ενίσχυση της πλήρους, σταθερής ασφαλισμένης, ποιοτικής και αμειβόμενης σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου εργασίας και ένα δημόσιο, καθολικό και αναδιανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

* Συντονιστής Εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ στη Β Αθήνας

Αποσπάσματα συνέντευξης Δημ. Στρατούλη στο «ΡΑΔΙΟ 9»

Ο Δημήτρης Στρατούλης Συντονιστής της Επιτροπής Εργατικής Πολιτικής και υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθήνας σε συνέντευξή του στο ράδιο 9 (Χάρη Μπότσαρη) ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής:
Στην πορεία προς τις εκλογές φαίνεται ότι διαμορφώνεται στο λαό πολιτικό κλίμα για ψήφο καταδίκης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των μνημονιακών πολιτικών κολαούζων τους και για ενίσχυση των δυνάμεων της Αριστεράς.
Εμείς λέμε στο λαό να τιμωρήσει τα πολιτικά κόμματα που εκπροσωπούν στη χώρα μας τα συμφέροντα της τρόικας και των πιστωτών, όχι μόνο για όσα καταστροφικά έκαναν με τα μνημόνια τους, αλλά και για όσα καταστροφικότερα έχουν συμφωνήσει να κάνουν μετά τις εκλογές, όπως εξάλλου αποκάλυψαν και οι  σχετικές εκθέσεις της κομισιόν και του ΔΝΤ αλλά και ο κύριος Μπαρόζο.
Ζητάμε από το λαό όχι μόνο να συντρίψει πολιτικά με την ψήφο του τις δυνάμεις των μνημονίων αλλά και να ενισχύσει την Αριστερά και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αξιοποιήσει την ενισχυμένη δύναμη που θα του δώσει ο λαός για να εργαστεί από καλλίτερες θέσεις για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων και για τη συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς, που είναι το κλειδί που μπορεί να ανοίξει την πόρτα για μια αριστερή – προοδευτική κυβέρνηση που θα σταματήσει της λεηλασία του λαού και της χώρας και θα προωθήσει μία προοδευτική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
To Γραφείο Τύπου

Ας κάνουμε πολιτική με διαφορετικό τρόπο


 
Ας κάνουμε πολιτική με διαφορετικό τρόπο

Για την προεκλογική καμπάνια του γαλλικού Μετώπου της Αριστεράς
 
Του Νίκου Γραικού

Η ελληνική Αριστερά παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον τη δράση του Μετώπου της Αριστεράς στη Γαλλία και τη δυναμική που δημιουργεί η υποψηφιότητα του Ζακ Λυκ Μελανσόν. Η αυτόματη όμως μεταφορά πολιτικών εμπεριών από μια χώρα στην άλλη, και μάλιστα  με μηχανιστικό τρόπο, δεν είναι δόκιμη αν δεν γίνονται σεβαστές οι ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν σε κάθε κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης η εθνική περιχαράκωση και η εξεύρεση διαφορετικών πολιτικών προτάσεων και πρακτικών κατάλληλων μόνο για μία χώρα είναι επίσης αδιέξοδες. Τα θέματα αυτά έχουν ήδη συζητηθεί ευρύτατα και η δράση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς έχει αποδείξει την αξία του συντονισμού και των κοινών πολιτικών θέσεων.

Η προεκλογική εκστρατεία στη Γαλλία έφερε στο προσκήνιο νέες πρακτικές πολιτικής δράσης. Η δυναμική που γέννησε αυτή η υποψηφιότητα είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο. Το κείμενο αυτό γράφεται μιά εβδομάδα πριν τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογές και κάθε οριστικό συμπέρασμα είναι παρακινδυνευμένο. Πόσο μάλλον όταν έπονται βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο. Αξίζει όμως να μεταφέρουμε κάποιες εμπειρίες που θα έπρεπε να  συζητηθούν ευρύτατα και στου κόλπους της Ελληνικής Αριστεράς.

Οι ομοιότητες των δύο εγχειρημάτων του Μετώπου της Αριστεράς στη Γαλλία και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι προφανείς, όπως βέβαια και οι διαφορές. Οφείλονται τόσο σε ιστορικούς λόγους όσο και στο θεσμικό πλαίσιο που καθορίζεται, εκτός των άλλων, από την έντονη προεδροποίηση της πολιτικής ζωής στη Γαλλία  και το σύστημα των εκλογών με δύο γύρους. Το σύστημα αυτό ενισχύει λογικές όπως αυτή της «χρήσιμης ψήφου» και της αναγκαστικής επιλογής, αν όχι συμμαχιών, τουλάχιστον στάσης για το δεύτερο γύρο.

Η διεύρυνση του Μετώπου της Αριστεράς και η συμμετοχή και άλλων συνιστωσών και ανένταχτων αγωνιστών δεν ήταν εξ αρχής δεδομένη.  Δεδομένη δεν ήταν ούτε η ίδια η υποψηφιότητα του  Ζαν - Λυκ Μελανσόν. Η επιτυχία του εγχειρήματος οφείλεται, κατά την άποψή μας, στην αποφυγή  βεβιασμένων βημάτων και στο σεβασμό στη θέληση της οργανωμένης βάσης των κομμάτων που συμμετείχαν από την αρχή στη συγκρότηση του Μετώπου. Το εσωκομματικό δημοψήφισμα που οργάνωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ένα μόνο παράδειγμα. Η συμμετοχή για παράδειγμα της Φεντερασιόν, στην οποία παίρνουν μέρος και αποχωρήσαντες από το Κομμουνιστικό Κόμμα βουλευτές, επιβλήθηκε από τη βάση.

Οι νέες μορφές δράσης είναι  ιδιαίτερα σημαντικές. Οι συνελεύσεις πολιτών με διαφορετική κάθε φορά θεματική αντικατέστησαν, κυρίως τους πρώτους μήνες της μακράς αυτής προεκλογικής περιόδου, τις απλές συγκεντρώσεις, και έδωσαν το λόγο στους πολίτες για τη διαμόρφωση θέσεων. Η τεράστια επιτυχία της διακίνησης του προγράμματος με τίτλο «Πρώτα ο άνθρωπος»  οφείλεται στο ότι αυτό δεν είναι μια απλή διακήρυξη θέσεων, αλλά επιδέχεται περαιτέρω εμπλουτισμό. Ο αναγνώστης λοιπόν δεν βρίσκει μία παγιωμένη γραμμή, αλλά ένα πλαίσο προβληματισμού το οποίο καλείται να βελτιώσει μέσω της προσωπικής του εμπειρίας και δράσης. Η πρόταση για διεξαγωγη δημοψηφίσματος για την πυρηνική ενέργεια δείχνει πως οι διαφορετικές απόψεις δεν συγκαλύπτονται. Η πεποίθηση ότι μέσα από την κοινή δράση θα βρεθούν λύσεις και προτάσεις δίνει στον καθένα τη διάθεση συμμετοχής για τη διαμόρφωσή τους. 

Ο συλλογικός τρόπος λειτουργίας του Μετώπου έχει εξασφαλιστεί τόσο σε επίπεδο επιτροπών γειτονιάς και χώρων δουλειάς, όσο και σε ανώτερο επίπεδο, μιας και η προεκλογική εκστρατεία πέρα από το συγκεκριμένο υποψήφιο φέρνει στην πρώτη γραμμή τους εκπροσώπους όλων των συνιστωσών. Αξίζει βεβαίως να σημειωθεί ότι η συμμετοχή των γυναικών είναι δεδομένη.

Η σύνδεση πολιτικής, συνδικαλιστικής και κοινωνικής δράσης αποτελεί πρωταρχικό στοιχείο της προεκλογικής εκστρατείας. Η εκστρατεία για τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου έχει ήδη αρχίσει  κι οι υποψήφιοι βουλευτές συμμετέχουν ενεργά. Το σύνθημα που επικρατεί  είναι Mélenchon présidons κι όχι  Mélenchon Président (προεδρεύουμε - και όχι πρόεδρος)  και η κεντρική αφίσα καλεί τους πολίτες να πάρουν την εξουσία κι όχι να φέρουν κάποιο στην εξουσία. Αξιζει να σημειωθεί η ιδιαίτερη  αίσθηση που προκαλεί  το γεγονός ότι ο κάθε ομιλητής αλλά κι ο Μελανσόν δεν απευθύνονται στη «μάζα» αλλά στον κάθε παρευρισκόμενο στις συγκεντρώσεις  χωριστά. Η ομιλία του υποψηφιου στη συγκέντρωση των καλλιτεχνών και των ανθρώπων του πολιτισμού, για παράδειγμα, περιορίστηκε στην παρουσίαση ενός φιλοσοφικού πλαισίου ενώ το πρόγραμμα παρουσιάστηκε από τους εκπροσώπους των επιτροπών που το επεξεργάστηκαν. Η καθιερωμένη αντίληψη περί καθοδήγησης των μαζών από τη φωτισμένη ηγεσία δεν ισχύει πια.

Η βεβαιότητα ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος, πέρα από την ανθρώπινη πλευρά της ηθικής ικανοποίησης, δεν θα κερδίσει τίποτα σε προσωπικό επίπεδο, και το γεγονός ότι έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές και δεν θα συμμετάσχει στην κυβέρνηση με σοσιαλιστή Πρωθυπουργό,  φέρνει  τον καθένα μας προ των ευθυνών του για τη συνέχεια του όλου εγχειρήματος.

Η προγραμματική θέση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, που θα φέρει στο επίκεντρο το Κοινοβούλιο και θα περιορίσει δραστικά την αυτοκρατορικού τύπου προεδροποίηση της πολιτικής ζωής, θα πετύχει μόνο αν κάθε πολίτης συμμετέχει ενεργά στη δημόσια ζωή. Αυτό είναι το βαθυτερο νόημα της «επανάστασης των πολιτών» και της Αντίστασης στον χρηματικοπιστωτικό καπιταλισμό.

Η αίσθηση συμμετοχής σε μια πάλη  ιδεών και θέσεων, και όχι σε μια απλή προεκλογική εκστρατεία, θα δικαιωθεί αν βρεθούν τρόποι συμμετοχής σε μακροπρόθεσμη βάση στην πολιτική και κοινωνική ζωή, όταν δηλαδή οι ψηφοφόροι θα μετραπούν σε ουσιαστικά ενεργούς πολίτες.

Ποια θα είναι η μελλοντική εξέλιξη του Μετώπου της Αριστεράς; Θα υπερισχύσουν άραγε οι δυσκολίες που θα έρθουν ή οι σειρήνες για συμμετοχή σε κυβερνητικά σχήματα χωρίς ξεκάθαρο προσανατολισμό; Θα δοθεί η δυνατότητα για την εγγραφή μελών που δεν θα ανήκουν υποχρεωτικά σε συγκεκριμένους πολιτικούς οργανισμούς; Η λυσσώδης επίθεση των κυρίαρχων ΜΜΕ και οι «αποκαλύψεις» που αναμένονται τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές θα ανατρέψουν άραγε αυτή τη δυναμική; Ας ελπίσουμε πώς όχι. 

Όπως και νά΄ χει, ένα είναι το σίγουρο: κάτι καινούριο γεννιέται. Κι αυτο΄το καινούριο που γεννιέται, ξεπερνά τα στενά γαλλικά πλαίσια.


Ο Νίκος Γραικός είναι καθηγητής ελληνικών και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας του Παρισιού.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 6ης ΜΑΗ

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 6ης ΜΑΗ

altΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ, ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ
Ερ.: Έχετε πει επανειλημμένα ότι αυτές οι εκλογές της 6ης Μαϊου είναι εκλογές στρατηγικού προσανατολισμού. Τι ακριβώς εννοείτε;
Π.Λ.: Οι εκλογές αυτές είναι προφανές ότι δεν είναι συνηθισμένες. Αντίθετα, θα έλεγα ότι μπορούν να επηρεάσουν σοβαρά είτε σε μια κατεύθυνση χειραφέτησης και προοδευτικής ανατροπής είτε σε ένα δρόμο νέας βαρβαρότητας και καταστροφής το μέλλον της χώρας για δεκαετίες.
Ίσως από την άποψη της στρατηγικής σημασίας τους και μόνο αυτής, μοιάζουν με τις εκλογές του Μάρτη του 1946.
Ερ.: Δηλαδή;
Π.Λ.: Στις νόθες εκλογές τρομοκρατίας και αίματος της 31ης Μάρτη του 1946, με αποχή πάνω από 50% (!), δόθηκε δυστυχώς το επίχρισμα λαϊκής νομιμοποίησης σε ένα καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε στην Ελλάδα έκτοτε - αφού προηγήθηκε ξένη πολεμική ιμπεριαλιστική επέμβαση και ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος - και το οποίο διατηρείται στην ουσία μέχρι σήμερα.
Και διατηρείται, ανεξάρτητα από αμφισβητήσεις, ανακατατάξεις, μικρές και μεγάλες αλλαγές, τις οποίες καθόλου δεν υποτιμώ, που κατά καιρούς μεσολάβησαν.
Ερ.: Πως μπορεί να συνοψιστεί το καθεστώς;
Π.Λ.: Θα το περιέγραφα αρκετά απλουστευτικά ως ένα καθεστώς άγριου καπιταλισμού και σκληρών πελατειακών και ολιγαρχικών δικτύων, με την Ελλάδα «μαντρόσκυλο» και μαζί πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό «οικόπεδο» των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Δύσης.
Ερ.: Μήπως είστε υπερβολικός;
Π.Λ.: Η φύση και η ουσία των καθεστώτων που κυριαρχούν δεν κρίνεται από τις ομαλές περιόδους αλλά από τις περιόδους εξαιρετικής όξυνσης των δυσκολιών. Σε δυσκολίες σαν τις σημερινές η ελληνική μεταπολιτευτική δημοκρατία δείχνει το αληθινό αποκρουστικό της πρόσωπο.
Μόνο ένα καθεστώς σαν αυτό που συνόψισα, θα μπορούσε να μετατρέψει την Ελλάδα σε άβουλο «πειραματόζωο», προκειμένου να εγκαινιασθεί η επέλαση της τρόικας και των μνημονίων σε όλο και περισσότερες χώρες της Ε.Ε.
Ερ.: Επομένως θεωρείτε μια ιστορική ευκαιρία για αλλαγή στρατηγικού προσανατολισμού τις εκλογές της 6ης Μάη
Π.Λ.: Είναι προφανές ότι αν το ’46 δόθηκε ένα επίπλαστο λαϊκό άλλοθι για μια ναρκοθετημένη εθνικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά Ελλάδα, δεν θα πρέπει να γίνει το ίδιο τον Μάη του 2012.
Αν σε αυτές τις εκλογές επικρατήσουν οι φανερές και «αφανείς» μνημονιακές δυνάμεις και γενικότερα δυνάμεις του αστικού κατεστημένου τόξου, τότε η Ελλάδα μπορεί να εισέλθει σε μια πολύ μακρόχρονη περιπέτεια και πραγματική καταστροφή.
Ερ.: Άρα ποιος ή ποιοι πρέπει να είναι οι στόχοι της μαχόμενης Αριστεράς σε αυτή την εκλογική μάχη;
Π.Λ.: Κεντρικός στόχος μας αλλά όχι μόνος, είναι όχι απλώς η ήττα αλλά η συντριβή κυριολεκτικά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ!
Αν οι δυνάμεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ συναθροίσουν μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τότε, με «λαϊκή συνενοχή» και λαϊκό επίχρισμα, η Ελλάδα θα βυθιστεί στην άβυσσο!
Δεν θέλω να κινδυνολογήσω. Νομίζω, όμως, ότι αυτό είναι ό,τι το τραγικότερο μπορεί να επισυμβεί σε αυτή τη χώρα.
Ερ.: Αρκεί, όμως, η συντριβή του λεγόμενου «δικομματισμού» για να ανοίξουν θετικότερες προοπτικές;
Π.Λ.: Η συντριβή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να αλλάξουμε σελίδα.
Δυστυχώς, πέρα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ υπάρχουν ψευδεπίγραφες αντιμνημονιακές δυνάμεις που μιλάνε στο όνομα της Αριστεράς και δυνάμεις που πίσω από την αντιμνημονιακή ρητορική αποκαλύπτουν ένα βαθύτατα συντηρητικό έως αντιδραστικό πρόσωπο και πρόγραμμα.
Ερ.: Επομένως το «αντιμνημόνιο» δεν είναι αρκετό
Π.Λ.: Ασφαλώς και δεν είναι! Το «αντιμνημόνιο» δεν αποτελεί διαβατήριο προόδου. Αντίθετα, είναι μια ομπρέλα κάτω από την οποία μπορεί να συνωθούνται και να δημαγωγούν οι πιο διαφορετικοί έως ετερόκλητοι προσανατολισμοί! Το αντιμνημόνιο δεν μπορεί να είναι όχημα αυτόματης πολιτικής συγγένειας. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση αλλά όχι ικανή για συγκλίσεις.
Ερ.: Επομένως…
Π.Λ.: Δεν πρέπει να έχει κανένας καμία αυταπάτη ότι με την ενίσχυση για παράδειγμα της ΔΗΜΑΡ ή των Οικολόγων Πράσινων πλήττει το μνημόνιο ή τροφοδοτεί προοδευτικές εξελίξεις.
Τόσο η ΔΗΜΑΡ όσο και οι Οικολόγοι Πράσινοι κινούνται στη λογική της αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και οριακών «μεταρρυθμίσεων» του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, ορισμένες εκ των οποίων είναι μάλιστα άκρως αρνητικές.
Όπως έχει δείξει, όμως, και η ίδια η εμπειρία η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου όχι μόνο δεν αποφέρει τίποτα, αφού ουσιαστικά δεν υπάρχει «καλό» και κακό μνημόνιο αλλά και με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε ένα χειρότερο Μνημόνιο. Η περίπτωση Σαμαρά είναι χαρακτηριστική!
Είναι πολύ πιθανό, ΔΗΜΑΡ και Οικολόγοι Πράσινοι, πέρα από τις προφανείς διαφορές τους, να συναποτελέσουν στηρίγματα του δικομματισμού, αν ο τελευταίος δεν θα διαθέτει μετά τις εκλογές κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Ερ.:  Πως κρίνετε την εκ δεξιών απόρριψη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ;
Π.Λ.: Είναι προφανές ότι εδώ τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Η αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με την ενίσχυση δυνάμεων όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ή ο ΛΑΟΣ θα σηματοδοτήσει ένα βαθύτατα συντηρητικό πρόσημο, που στην πράξη δεν θα έχει την παραμικρή σχέση με την ακύρωση και του μνημονίου.
Ιδιαίτερα να σημειώσω ότι η τυχόν άνοδος της φασιστικής Χρυσής Αυγής θα συνιστά μια πολύ ακραία επικίνδυνη εξέλιξη, η οποία μπορεί να πληρωθεί πανάκριβα από τον τόπο και τους εργαζόμενους
Ερ.: Το ζητούμενο επομένως, ποιο είναι;
Π.Λ.: Η πρόκληση είναι η συντριβή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να συνδυαστεί με την ολόπλευρη ενίσχυση αποκλειστικά ή τουλάχιστον κυρίως, της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και πρώτα απ’ όλα με την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ ως μιας δύναμης με ένα εξαιρετικά σημαντικό ενωτικό προσανατολισμό.
Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες μη κοινοβουλευτικές οργανώσεις της αριστεράς) πρέπει να βγουν πανίσχυρες και ουσιαστικοί νικητές από τις κάλπες. Ήττα του δικομματισμού χωρίς μια μεγάλη νίκη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μπορεί να εξελιχθεί σε ένα πουκάμισο αδειανό…
Επαναλαμβάνω, ο στόχος αυτών των εκλογών είναι διπλός και αξεχώριστος: συντριβή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με την ανάδειξη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σε μεγάλη συμπαραταγμένη ηγεμονική δύναμη, για να διαδραματίσει όσο το δυνατόν πιο αποφασιστικό ρόλο στις μετεκλογικές εξελίξεις!
Ερ.: Πολλοί μιλάνε για εκλογικές αυταπάτες που διακατέχουν κάποια τμήματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ποια είναι η γνώμη σου;
Π.Λ.: Δεν υπάρχει τίποτα το χειρότερο για μια ανατρεπτική δύναμη που θέλει να αλλάξει ριζικά την κοινωνία από το να θεωρήσει ότι αυτή η αλλαγή θα είναι ένας εκλογικός περίπατος.
Οι εκλογές και μόνο δεν αλλάζουν τις κοινωνίες. Μπορεί, όμως, η εκλογική μάχη, εφόσον είναι επιτυχής, να αποτελέσει ένα σταθμό και μια νέα αρχή για μεγάλους και σκληρούς πολιτικούς και ταξικούς αγώνες που θα σηματοδοτήσουν ανατροπές στην κατεύθυνση μιας νέας κυβέρνησης και μιας νέας εργατικής και λαϊκής εξουσίας με σοσιαλιστική προοπτική.
Ερ.: Επομένως δεν θεωρείτε ότι μπορεί σε αυτές τις εκλογές να αναδειχθεί μια νέα αντιμνημονιακή και προοδευτική κυβέρνηση.
Π.Λ.: Μια τέτοια υπόθεση τη θεωρώ δύσκολο να γίνει πραγματικότητα στην επερχόμενη εκλογική μάχη. Η Αριστερά δεν έχει προετοιμασθεί ιδεολογικά, πολιτικά, ενωτικά, οργανωτικά, προγραμματικά για ένα τέτοιο άλμα ούτε οι κοινωνικές προϋποθέσεις είναι έτοιμες, παρόλο που σημειώνονται μεγάλες θετικές κοινωνικές διεργασίες. Οι ερχόμενες εκλογές, όμως, αν είναι νικηφόρες, μπορεί να θέσουν όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπροστά σε γιγαντιαίες προκλήσεις που θα παρωθήσουν όλη την Αριστερά για να ανταποκριθεί σε αυτές, να κάνει μεγάλα άλματα προς τα μπρός.
Η ριζοσπαστική Αριστερά βρίσκεται σε μια ιστορική ευκαιρία και δεν πρέπει να φοβηθεί τις μέχρι τώρα καθυστερήσεις και ανεπάρκειες της.
Πρέπει να τολμήσει να θέσει μεγάλους στόχους και μέσα στην προσπάθεια να τους πετύχει μπορεί και ίδια να αλλάζει.
Ερ.: Βάζετε στόχο τη συντριβή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αυτή η συντριβή, όμως, μπορεί να αποσταθεροποιήσει σε σημαντικό βαθμό τη σημερινή κατάσταση, χωρίς να μπορεί η ριζοσπαστική Αριστερά να δώσει διέξοδο. Αυτό δεν θα χειροτερέψει τις συνθήκες;
Π.Λ.: Το ερώτημα που θίγετε είναι καίριο. Η απάντηση μου είναι σαφής. Η Αριστερά δεν πρέπει να φοβηθεί την αποσταθεροποίηση του κυρίαρχου μνημονιακού μπλοκ, έστω και αν η ίδια δεν είναι έτοιμη να επωφεληθεί άμεσα από αυτή την αποσταθεροποίηση και να ανοίξει νέους δρόμους.
Αυτή, όμως, η αποσταθεροποίηση θα αποτελέσει για την Αριστερά (αλλά και το λαό) μια πρόκληση να αλλάξει η ίδια, να κινήσει νέες ενωτικές διεργασίες, να προχωρήσει σε μεγάλες συμπαρατάξεις και να διευκολύνει ισχυρές, ενωτικές, αγωνιστικές, λαϊκές διεργασίες για μια θετική διέξοδο.
Η αποσταθεροποίηση του κυρίαρχου μνημονιακού μπλοκ θα ανοίξει μια μεταβατική φάση είτε προς μια νέα, ίσως ακόμα χειρότερη, κατεστημένη σταθερότητα είτε για μια νέα προοδευτική σταθερότητα αριστερών και σοσιαλιστικών προσανατολισμών.
Η καταστροφική απουσία μιας μνημονιακής σταθερότητας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι μια κινδυνολογία του κατεστημένου.
Ερ.: Μήπως υπερβάλλετε για τις δυνατότητες της Αριστεράς σε αυτή τη φάση παρασυρόμενος από επιφανειακές αντιμνημονιακές λαϊκές διαθέσεις; Μήπως υποτιμάτε αντιδραστικούς κινδύνους;
Π.Λ.: Ο ρεαλισμός στον οποίο επιχειρείτε να αναφερθείτε δεν είναι διόλου αβάσιμος. Πράγματι δεν πρέπει κανείς να αεροβατεί. Την ίδια ώρα που η ριζοσπαστική Αριστερά παρουσιάζει σημαντικές αυξητικές τάσεις, μια νέα σοσιαλδημοκρατική συνιστώσα κάνει την εμφάνισή της, ενώ στα δεξιά της ΝΔ αναδύονται νέες δυνάμεις και όλα τούτα κάτω από ένα ψευδεπίγραφο αντιμνημονιακό πέπλο.
Με βαθύτατη ανησυχία, επίσης, πρέπει να δούμε συνολικά το δεξιό, ακροδεξιό μπλοκ με την φασιστική απόφυση να συγκεντρώνουν δημοσκοπικά πάνω από 45%, ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά ποσοστά επιθετικής δεξιάς, εν μέσω μνημονίου και καπιταλιστικής κρίσης.
Όλα τούτα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για εύκολες εκφωνήσεις αριστερής εξουσίας.
Πράγματι χρειαζόμαστε περισσότερη προσγείωση αλλά αυτό δεν πρέπει να σημάνει απαισιοδοξία και λιγότερη τόλμη.
Ερ.: Σε τι συνίσταται η αισιοδοξία και η τόλμη; 
Π.Λ.: Ότι οι εκλογές μπορεί να γίνουν μια καινούργια αφετηρία για μια μεγάλη μετεκλογική αντεπίθεση της Αριστεράς κάτω από καλύτερες συνθήκες.
Γι αυτό είναι σημαντικό αυτές οι εκλογές να μην είναι σταθεροποιητικές για το κυρίαρχο μπλοκ και να δώσουν μια ισχυρή ενθάρρυνση στη ριζοσπαστική Αριστερά.
Οι εκλογές της 6ης Μάη δεν θα αλλάξουν όσα επιθυμούμε ότι μπορεί να αλλάξουν οι εκλογές.
Μπορεί, όμως, να γίνουν ένα μεγάλο ποιοτικό βήμα για εξελίξεις.
Να καταστούν ένα ποιοτικό σημείο μιας πορείας αγώνων και μεγάλων συγκρούσεων που θα φέρουν τη ριζοσπαστική Αριστερά στην κυβέρνηση και την εξουσία για την αλλαγή της κοινωνίας.
Ερ.: Βλέπουμε να έχει αρχίσει στην προεκλογική φάση ένας ιδιόμορφός εμφύλιος στην ριζοσπαστική Αριστερά; Θεωρείτε ότι είναι επωφελής;
Π.Λ.: Όχι μόνο δεν είναι επωφελής αλλά και είναι απόλυτα ζημιογόνος για να μην πω τίποτα πολύ χειρότερο. Κάποιοι στη ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να σταματήσουν το σπορ των άγονων και τις περισσότερες φορές αφοριστικών επιθέσεων, ενώ κάποιοι άλλοι πρέπει να εγκαταλείψουν τη χρησιμοποίηση της δημοφιλούς ιδέας της συνεργασίας της Αριστεράς μόνο και μόνο για επικοινωνιακούς στόχους. Πρέπει άμεσα στη ριζοσπαστική Αριστερά να αλλάξουμε σελίδα.
Ερ.: Αυτό τι σημαίνει;
Π.Λ.: Δυστυχώς, οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς κατεβαίνουν χωριστά στις εκλογές. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να μεταφράζεται σε εκλογικό εμφύλιο. Αντίθετα, οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν να αντιληφθούν ότι σε αυτές τις εκλογές δεν κρίνεται ποια αριστερή δύναμη θα πάρει το πρωτείο. Ο στόχος των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων πρέπει να είναι κοινός με αιχμή τις δυνάμεις του μνημονιακού κατεστημένου.
Σε αυτή την ιστορική μάχη, αντίθετα, οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν να επιδείξουν ανάμεσά τους ένα νέο πνεύμα αλληλεγγύης, στοιχειώδους συνεννόησης και επαγρύπνησης απέναντι σε πιθανότατες εχθρικές προβοκάτσιες.
Η ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να δώσει την εκλογική μάχη προετοιμάζοντας το έδαφος για την αναγκαία κοινή δράση και συνεργασία του αύριο.
Ερ.: Θεωρείτε πιθανή, λοιπόν, μια μετεκλογική συνεργασία στο χώρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς;
Π.Λ.: Δεν τη θεωρώ απλώς πιθανή αλλά αναπόφευκτη! Χωρίς μια τέτοια συνεργασία και συμπαράταξη πάνω σε ριζοσπαστικές αλλά και αξιόπιστες προγραμματικές βάσεις δεν κινδυνεύει μόνο η ίδια η Αριστερά να σαρωθεί από πιεστικές και αντιδραστικές εξελίξεις αλλά θα έχει ένα πολύ καταστροφικό και ίσως ανεπίστρεπτα καταστροφικό μέλλον ο τόπος.
Ερ.: Υπάρχει προγραμματική βάση στο πλαίσιο της οποίας μπορεί να γονιμοποιηθεί η συνεργασία της ριζοσπαστικής Αριστεράς ή όπως λένε οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες ώστε να μιλάμε για κάτι ανέφικτο;
Π.Λ.: Διαφορές ανάμεσα στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς υπάρχουν και πράγματι είναι ουσιώδεις.
Ωστόσο, μέσα από σοβαρό διάλογο και κοινή δράση μπορεί να βρεθεί κοινή λειτουργική,  συνεκτική και αξιόπιστη προγραμματική βάση συνεργασίας.
Για να γίνει αυτό, φυσικά, όλοι και όλες οι πλευρές πρέπει να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, διατηρώντας βεβαίως, την πληρότητα των ιδιαίτερων θέσεων τους και κυρίως όλες οι πλευρές να επιδείξουν μια νέα προγραμματική προσέγγιση για μια φερέγγυα εναλλακτική, προοδευτική απάντηση στη χώρα, με σοσιαλιστικό προσανατολισμό.
Καταλαβαίνετε ότι δεν μιλάμε για προσχώρηση του ενός στον άλλο αλλά για μια ισότιμη συνεργασία και σύμπραξη.
Όπως είπα, αυτή την εξέλιξη τη θεωρώ, σχεδόν, αναπότρεπτη μετεκλογικά.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΕΥΡΩ ΚΑΙ Ε.Ε.
Ερ.: Το πιο ακανθώδες ζήτημα για μια συνεργασία των αριστερών δυνάμεων, ίσως, είναι το ζήτημα του ευρώ και της Ε.Ε.; Πως θα μπορούσε εδώ να βρεθεί κοινός παρονομαστής;
Π.Λ. : Είναι πολλά τα κρίσιμα και ακανθώδη για μια συνεργασία.
Γνωρίζετε την προσωπική μου άποψη για το θέμα του ευρώ αλλά και της Ε.Ε. Η θέση μου (όχι του ΣΥΡΙΖΑ) είναι σαφής για την ανάγκη αριστερής εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη και συνολικής σύγκρουσης με την Ε.Ε., η οποία κατά τη γνώμη μου δεν μεταρρυθμίζεται αλλά ανατρέπεται.
Δεν θα είμαι εγώ που θα υπεδείκνυα, αυτή μάλιστα τη στιγμή, μια κοινά αποδεκτή βάση προσέγγισης του θέματος του ευρώ και της Ε.Ε. ανάμεσα στις αριστερές δυνάμεις.
Πιστεύω, όμως, ότι αν υπάρχει ενωτική βούληση μπορεί να βρεθεί αυτός ο κοινός παρονομαστής, χωρίς φυσικά καμία δύναμη να παραιτείται από την πληρότητα της δικής της αντίληψης.
Άλλωστε, οι ραγδαίες εξελίξεις εντός της Ε.Ε., οι οποίες είναι ακραία οπισθοδρομικές αλλά και η νέα ανοδική κινητικότητα που εμφανίζουν οι δυνάμεις της Αριστεράς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, διευκολύνουν μετατοπίσεις που θα ενισχύσουν τη δυνατότητα φερέγγυων συγκλίσεων.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Ερ.: Κάνατε λόγο για τη φερεγγυότητα των προγραμματικών συγκλίσεων σε μια ενδεχόμενη αριστερή συνεργασία αλλά και για την κινητικότητα της Αριστεράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Πείτε μας κάτι παραπάνω προς επεξήγηση αυτών των δύο σημείων;
Π.Λ. : Ας ξεκινήσουμε με δυο λόγια για την Αριστεράς στην Ευρώπη.
Όλοι νομίζω βλέπουμε να εμφανίζονται θετικές και ανοδικές εξελίξεις στο αριστερό ευρωπαϊκό τοπίο.
Το Γαλλικό Αριστερό Μέτωπο υπό τον Ζ.Λ. Μελανσόν παρουσιάζει μια ανέλπιστη ανοδική δυναμική, η ισπανική Αριστερά και φυσικά η πορτογαλική Αριστερά παρουσιάζουν νέα ανάπτυξη, στην Ιρλανδία, επίσης, οι εξελίξεις είναι πολύ θετικές. Και αυτά είναι μόνο μερικά δείγματα μιας ελπιδοφόρας προοπτικής.
Γνωρίζετε ότι έχω ασκήσει και πρόσφατα κριτική στις «μετριοπαθείς» θέσεις που έχουν μεγάλα τμήματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς αλλά πρέπει να πούμε ότι οι εξελίξεις στο πλαίσιό της το τελευταίο διάστημα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές, αν και είναι σαφές ότι χρειάζεται μια συνολικότερη ριζοσπαστικοποίηση των θέσεων της Αριστεράς στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στην άποψή τους για το ρόλο και το χαρακτήρα του ευρώ και της ίδιας της Ε.Ε.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτός δεν μπορεί να είναι λόγος για την αποστασιοποίηση της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς από τις αριστερές ευρωπαϊκές διεργασίες, πολύ περισσότερο βεβαίως για γενικές αφοριστικές καταγγελίες.
Πέμπτη 19 Απριλίου, upd Παρασκευή 20 Απριλίου