Δήλωση Δημ. Στρατούλη για τη μονομερή απόφαση της διοίκησης του ΟΤΕ για εθελούσια έξοδο 200 εργαζομένων

Σχετικά με τη μονομερή απόφαση της Διοίκησης του ΟΤΕ για παροχή κινήτρων «εθελουσίας» εξόδου σε 200 εργαζόμενους της επιχείρησης, ο Δημήτρης Στρατούλης, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ και της επιτροπής εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε τα εξής:
Είναι απαράδεκτο και υποκριτικό την ίδια ώρα που η κυβέρνηση και ο Υπουργός Εργασίας ισχυρίζονται ότι δεν θα επιτρέψουν καμιά εθελούσια έξοδο προσωπικού να στερήσει πόρους από τα ασφαλιστικά Ταμεία, να αποδέχονται ένα τέτοιο μέτρο από τους Γερμανούς ιδιοκτήτες του ΟΤΕ.
Η απόφαση της Διοίκησης του ΟΤΕ προσθέτει νέα βάρη στο ασφαλιστικό σύστημα, μειώνει τις θέσεις εργασίας σ΄ αυτόν, αφού δεν γίνονται αντίστοιχες προσλήψεις και, επειδή είναι μονομερής, δυναμιτίζει τον θεσμό συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Καλούμε την κυβέρνηση να μην κρύβεται και να πάρει θέση, γιατί δεν είναι αμέτοχη, αφού το δημόσιο κατέχει το 20% των μετοχών του ΟΤΕ.
To Γραφείο Τύπου

Οι Αόρατοι...



Τα κέρδη τους απέναντι στις ζωές μας και στο κλίμα


Ο ΣΥΡΙΖΑ για τη διάσκεψη στην Κοπεγχάγη για την κλιματική αλλαγή
Συμμετοχή στο συλλαλητήριο - Σάββατο 12/12 - Σύνταγμα

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ θα συμμετάσχει στο συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου, 12μ.μ., στο Σύνταγμα ανταποκρινόμενος στο παγκόσμιο κάλεσμα για «Δράσεις για την κλιματική αλλαγή και την οικολογική κρίση - ΚΟΠΕΓΧΑΧΗ 2009». Την ίδια ώρα θα διαδηλώνουν πολίτες σε όλον τον κόσμο με αίτημα την υπογραφή και υλοποίηση μιας νέας διεθνούς και δίκαιης δεσμευτικής συμφωνίας στην Κοπεγχάγη που να βάζει τον «άνθρωπο και το περιβάλλον πάνω από τα κέρδη».

Η λύση των κυβερνήσεων των ανεπτυγμένων χωρών και των οικονομικών συμφερόντων παραμένει ίδια: «business as usual». Είτε με τη μορφή των «πράσινων» business για τον «πράσινο» καπιταλισμό, είτε με την αναμονή για «καλύτερες μέρες».

Ταυτόχρονα οι φτωχοί/ες αυτού του κόσμου –παγκόσμιος Νότος- θα πληρώσουν με τις ζωές τους τις συνέπειες δύο και πλέον αιώνων καπιταλιστικής ανάπτυξης, με πρώτα θύματα τα παιδιά, τις γυναίκες και τους/τις ηλικιωμένους/ες.


Έκτακτα μέτρα ΤΩΡΑ

* Χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών με 115 δις € ετησίως για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής
* Ανακοπή της αλόγιστης σπατάλης των διαθεσίμων φυσικών πόρων που αποτελούν κληρονομιά για τις γενεές που έρχονται.
* Δραστική εξοικονόμηση ενέργειας σε: βιομηχανία, γεωργία, κτιριακό τομέα, μεταφορές, συγκοινωνίες κ.λπ.
* Μείωση εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από την ναυτιλία και τις αερομεταφορές.
* Απεγκλωβισμό του τομέα της ενέργειας από τη μέγγενη του κέρδους.
* Απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και στροφή στις Α.Π.Ε (αιολική, ηλιακή, γεωθερμική, κ.λπ.), με σεβασμό της φέρουσας ικανότητας των οικοσυστημάτων, της αισθητικής του τοπίου και με συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών σε όλα τα στάδια λήψης αποφάσεων.
* Καμιά νέα εγκατάσταση πυρηνικής ενέργειας και χρονοδιάγραμμα για το οριστικό κλείσιμο των υπαρχουσών.
* Απόρριψη της παραγωγής βιοκαυσίμων από ενεργειακές καλλιέργειες.
* Άμεσα μέτρα για το σταμάτημα της αποδάσωσης και την προώθηση μεγάλης κλίμακας αναδασώσεων και αναγέννησης των δασών.
* Επείγουσες δράσεις για την εξοικονόμηση υδάτινων πόρων.
* Αναδιάρθρωση των υδροβόρων καλλιεργειών και ενίσχυση της παραγωγής βιολογικών προϊόντων με σεβασμό στη βιοποικιλότητα των οικοσυστημάτων.
* Δραστική περικοπή εξοπλισμών και μεταφορά πόρων στην προστασία του περιβάλλοντος.
* Προστασία των δικαιωμάτων των περιβαλλοντικών προσφύγων.

Για την Ελλάδα διεκδικούμε:

* Ριζικό επανασχεδιασμό του ενεργειακού μοντέλου με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας και την άμεση στροφή στις ΑΠΕ.
* Αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας με κοινωνικό δημόσιο έλεγχο. Όχι στο νέο ενεργειακό κέντρο στην Βοιωτία και γύρω από την Αττική
* Σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και άμεση αντιμετώπιση της τρομακτικής ρύπανσης των λιγνιτικών περιοχών
* Νέα υδατική πολιτική για εξοικονόμηση υδατικών πόρων και την αντιμετώπιση της λειψυδρίας. Όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Οριστική απόρριψη της εκτροπής του Αχελώου.
* Κατάρτιση δασολογίου, κατάργηση του δασοκτόνου νόμου 3208/03 του ΠΑΣΟΚ.
* Προστασία και αύξηση των δημόσιων πράσινων χώρων των πόλεων απέναντι στην τσιμεντοποίησή τους από τους επενδυτές του real estate.
* Ενίσχυση των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς και κυρίως των μέσων σταθερής τροχιάς. Κατασκευή ποδηλατοδρόμων και ενθάρρυνση χρήσης του ποδήλατου. Δραστικός περιορισμός της χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου. - Όχι νέοι αυτοκινητόδρομοι στον Υμηττό
* Απόρριψη του μοντέλου της «ολοκληρωμένης» τουριστικής ανάπτυξης (π.χ. γήπεδα γκολφ) και της μαζικής παραθεριστικής κατοικίας.

Στην Ελλάδα εκατοντάδες κινήματα αποτέλεσαν το αντίπαλο δέος στις καταστροφικές, για το περιβάλλον, πολιτικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε οργανικό κομμάτι αυτών των κινημάτων, με πλήρη σεβασμό στην αυτονομία τους, συμβάλλοντας τόσο στο κινηματικό όσο και στο κεντρικό πολιτικό πεδίο για την ανάδειξη των ζητημάτων και για την, σε αρκετές περιπτώσεις, νικηφόρα έκβασή τους.

To Γραφείο Τύπου

Ομιλία του Προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ


Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, ανέδειξαν μια νέα κυβέρνηση. Είναι αμφίβολο, όμως, αν θα αναδείξουν και μια νέα πολιτική κατεύθυνση.
Κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνεται η προεκλογική μας εκτίμηση ότι τα δυο κόμματα του δικομματισμού είχαν δυο απολύτως συμπληρωματικά προγράμματα.
Και πράγματι όσο περνάει ο καιρός τα πεπραγμένα της νέας κυβέρνησης θυμίζουν περισσότερο το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ, παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ.
Ταυτόχρονα, όμως, οι εκλογές παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε, ανέδειξαν στην Βουλή μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με την εντολή να αποτελέσει εκ νέου την πραγματική αντιπολίτευση απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές και να εκφράσει τις διεκδικήσεις της ξεχασμένης κοινωνίας.

Πριν καν κλείσουν οι πρώτες 100 ημέρες, τα πρώτα κοινωνικά μέτωπα έχουν ήδη ανοίξει, στο ζήτημα των συμβασιούχων, των ωρομίσθιων και των εργαζόμενων με stage.
Και η μάχη αυτή θα δοθεί σε κάθε επίπεδο.
Αλλά είναι μια μάχη που μπορεί να κερδηθεί στους δρόμους, με την δράση των νέων ανθρώπων και την δημιουργία ενός μεγάλου κινήματος γύρω από την εργασιακή επισφάλεια. Και εκεί πρέπει βρίσκεται ένας από τους πιο μεγάλους μας στόχους την επόμενη περίοδο.
Ταυτόχρονα, όμως, όλα δείχνουν ότι η μεγάλη σύγκρουση θα γίνει για το ασφαλιστικό.
Το πώς η κοινωνία μπορεί να αποτρέψει ένα τέτοιο σχέδιο, το ξέρουμε. Το είδαμε με την ήττα της κυβέρνησης Σημίτη και την αδυναμία της να προωθήσει το σχέδιο Γιαννίτση.

Εγκαλούμε, λοιπόν, ευθέως την κυβέρνηση για διγλωσσία και υποκρισία.
Διγλωσσία γιατί σήμερα επιλέγει την ασάφεια και σηκώνει δήθεν τα χέρια μπροστά στο τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα, το οποίο χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για να ανοίξει το ασφαλιστικό.
Αν έχουν τη βούληση να στηρίξουν το ασφαλιστικό σύστημα, οι προτάσεις είναι εδώ, τις ξέρουν, δεν έχουν παρά να τις υλοποιήσουν.
Χρειάζονται νέοι πόροι. Μαζί με την πάταξη της εισοφοροδιαφυγής και την κατάργηση της επισφαλούς εργασίας.
Νέοι πόροι λοιπόν. Αλλά το σχέδιό τους είναι σε άλλη κατεύθυνση.
Μιλούν για δομικές αλλαγές. Δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι έχουν στο μυαλό τους τη μετάβαση στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Αν δεν είναι έτσι ας το διαψεύσουν.
Γι αυτό τους λέμε να μην ξεχνάνε το στραπάτσο της κυβέρνησης Σημίτη. Της οποίας τα σχέδια σαρώθηκαν από τους ενωτικούς αγώνες των εργαζομένων.
Στην κατεύθυνση αυτή, καλέσαμε τον πρωθυπουργό να σταματήσει να παίζει με κλειστά χαρτιά. Να βγει δημόσια και να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του.
Και δηλώσαμε ότι εμείς είμαστε κάθε στιγμή έτοιμοι να υπερασπιστούμε απέναντι στα όποια κυβερνητικά επιχειρήματα, το δικαίωμα όλων των εργαζόμενων στην κοινωνική ασφάλιση με σαφείς θέσεις και με τεκμηριωμένες προτάσεις αναδιανομής πόρων.
Μέχρι στιγμής κρύβονται. Θα πάρουν, όμως, την απάντηση στους δρόμους.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Πριν από μερικούς μήνες ζήσαμε μια τεράστιων διαστάσεων παγκόσμια οικονομική κρίση. Εχθές υπήρξε ακόμα ένας σοβαρός κλυδωνισμός και μεγάλη πτώση στις χρηματαγορές.
Η κυβέρνηση υιοθέτησε εντελώς ανεύθυνα τη σπέκουλα για χρεοκοπία με σκοπό να κατεβάσει απότομα τον πήχη των προσδοκιών του κόσμου.
Και τώρα το πληρώνει. Αυτή τη σπέκουλα τη λούζεται.
Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι το κυρίαρχο σχέδιο για μια άνεργη ανάκαμψη, δεν λειτουργεί.
Η έξοδος από την κρίση συνδέθηκε με περιοριστικές πολιτικές, με θυσίες για τους φτωχούς και τους αδύναμους, με προσπάθειες να στηριχτεί η αγορά και το κεφάλαιο. Αλλά και με την διακριτική υπόδειξη ότι η ανάκαμψη θα συνοδεύεται με ανεργία και φτώχεια.
Το μεγάλο στοίχημα λοιπόν τώρα είναι να προτάξουμε το δικό μας εναλλακτικό σχέδιο.
Δεν μπορεί τα φάρμακο για την κρίση να είναι χειρότερο από την ίδια την ασθένεια.
Δεν μπορεί η Ευρώπη και οι λαοί της να είναι δέσμιοι του Συμφώνου Σταθερότητας.
Δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι το πειραματόζωο κάθε νεοφιλελεύθερου κομισάριου.
Είναι λοιπόν ώρα να βγούμε μπροστά με τις δικές μας θέσεις, και να τις κάνουμε αίτημα για ολόκληρη την κοινωνία.
Με την προγραμματική και αγωνιστική μας αντιπολίτευση.
Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ αγωνιστικό μέτωπο αλληλεγγύης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Για τη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος.
Για τη στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων, για την αναδιανομή του πλούτου, για τη προστασία του κοινωνικού κράτους, των δημόσιων αγαθών και του περιβάλλοντος. Για τον έλεγχο του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.
Οι αγώνες είναι μπροστά μας και είναι αγώνες στην Βουλή, είναι αγώνες στους δρόμους, είναι αγώνες σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα.
Μόνο που τις τελευταίες μέρες ο κόσμος μας αντί να προετοιμάζεται για τις νέες μάχες, βρίσκεται σε μια μεγάλη αμηχανία.
Βλέπει γύρω του τα κοινωνικά μέτωπα να οξύνονται και όμως τα τύμπανα της μάχης για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ηχούν στα κοινωνικά μέτωπα, αλλά για μια ακόμα φορά στις εσωτερικές μας διαδικασίες.
Ακούω και διαβάζω τις εφημερίδες και έχω την εντύπωση ότι η συζήτηση αυτή ξεπερνάει τον εύλογο προβληματισμό για την αντιμετώπιση οργανωτικών προβλημάτων ή την κάλυψη λειτουργικών ελλειμμάτων που παρατηρήθηκαν στην ως τώρα δράση μας και υπεισέρχεται σε πιο ουσιαστικά ελλείμματα και αδυναμίες.
Και αναφέρομαι σε πολιτικά ελλείμματα και αδυναμίες που συνήθως υποβαθμίζουμε, ίσως γιατί ξέρουμε πόσο δύσκολο και επίπονο είναι να αναμετρηθούμε με αυτές.
Όλοι όσοι βρεθήκαμε, χρόνια τώρα σε αυτή τη δύσκολη και πρωτόγνωρη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, βρεθήκαμε με στόχο να υπερβούμε τη παθογένεια της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού της αριστεράς
Ο κατακερματισμός της Αριστεράς, όμως, δεν είναι μόνο αιτία οργανωτικών αδυναμιών, είναι και αποτέλεσμα άλλων, "διαρθρωτικών", πολιτικών, στρατηγικών και προγραμματικών ελλειμμάτων της Αριστεράς.
Αυτό σημαίνει ότι δεν βρεθήκαμε μαζί στον ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει ο ένας μαθήματα στον άλλο.
Βρεθήκαμε όλοι μαζί γιατί μας ένωσε η πεποίθηση ότι ο διπλανός μας δεν είναι εχθρός.
Βρεθήκαμε όλοι μαζί γιατί οραματιστήκαμε μια μεγάλη αριστερά, από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας και αυτή η σπορά της ενότητας ήταν που μπόλιασε και ενέπνευσε χιλιάδες αριστερούς απογοητευμένους από τη περίοδο της ήττας, κουρασμένους από τις απανωτές διασπάσεις και ανένταχτους αλλά όχι ανενεργούς πολίτες.
Ενέπνευσε τους απογοητευμένους της γενιάς του πολυτεχνείου.
Ενέπνευσε τη γενιά της ήττας και της αποστράτευσης που βρέθηκε μετά το 92 ανέστια χωρίς να προλάβει καν τη κομματική της ενηλικίωση.
Ενέπνευσε όμως κυρίως και τη νεότερη γενιά αγωνιστών, δίνοντας της το όραμα μιας νέας αριστεράς που δε θα τρώει από τα έτοιμα των αγώνων του χθες, αλλά θα οργανώνει και θα πρωταγωνιστεί στους αγώνες του αύριο.
Και εμείς μάθαμε να συνυπάρχουμε και να πορευόμαστε μαζί με συντρόφους που μέχρι χθες ήμασταν απέναντι.
Και μάθαμε και να ακούμε την άλλη άποψη, να συνθέτουμε και να οικοδομούμε συναινέσεις.
Γιατί δεν φτιάξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο για να γίνουμε πιο πολλοί αλλά και για να γίνουμε όλοι διαφορετικοί.
Γιατί πιστέψαμε στη προοπτική της όσμωσης και της ανασύνθεσης της αριστεράς.
Γιατί πιστέψαμε ότι το στοιχείο της διαφορετικότητας και του πλουραλισμού είναι πλούτος και όχι απειλή.
Γιατί πιστέψαμε ότι η ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νέας ταυτότητας της αριστεράς του 21 αιώνα
Γιατί πιστέψαμε ότι οι παλιές αντιθέσεις που πηγάζουν από την ιδεολογική καταγωγή των ρευμάτων σκέψης της πολυσυλλεκτικής μας αριστεράς, θα δώσουν σιγά-σιγά τη θέση τους σε νέες που θα είναι πιο πραγματικές γιατί θα βασίζονται στις αντιθέσεις του σήμερα.
Γιατί πιστέψαμε ότι μέσα από την όσμωση και τη κοινή δράση θα έρθει κάποια στιγμή που θα μάθουμε να λειτουργούμε ως κοινές συνισταμένες μιας αριστεράς που διαλέγεται και αλληλεπιδρά και όχι ως συνιστώσες, μιας αριστεράς που διαρκώς θα τρώγεται με τον εαυτό της.
Και παρά τις δυσκολίες καταφέραμε να βρούμε κοινούς βηματισμούς, να περπατήσουμε μαζί και να ξεπεράσουμε τη παθογένεια του πολυκερματισμού και της εμφύλιας διχόνοιας της αριστεράς.
Και αγωνιστήκαμε μαζί απέναντι στο πραγματικό εχθρό που δεν είναι στις γραμμές μας, δεν είναι αυτός που έχει άλλη άποψη, αλλά βρίσκεται απέναντι στα πραγματικά πεδία της μάχης και όχι στους ανεμόμυλους της ενδοαριστερής εσωστρέφειας.
Δεν υπάρχουν, σύντροφοι, εσωτερικοί αντίπαλοι, ούτε μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει αν χάσει κάποιος από αυτούς που τον συναποτελούν.
Είναι εύκολο να βρει ο καθένας έναν αντίπαλο εδώ μέσα και να του ανοίξει μέτωπο. Υποθέτω ότι αυτό θα βρει και εύκολη απήχηση στα Μέσα Ενημέρωσης.
Αλλά ο εχθρός δεν είναι εδώ μέσα.
Εδώ μέσα βρίσκονται οργανώσεις και άνθρωποι, που χάρη στην πρωτοβουλία της δημιουργίας του ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησαν να πορεύονται ξεχωριστά και ένωσαν τις δυνάμεις τους σε ένα κοινό εγχείρημα.
Εδώ μέσα βρίσκονται οι άνθρωποι που έδωσαν τη μάχη των εκλογών με πίστη με ελπίδα, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, χωρίς να διεκδικούν κάτι για τον εαυτό τους.
Και όλοι και όλες όσοι έδωσαν αυτή τη μάχη δεν βλέπουν εσωτερικούς εχθρούς ανάμεσά μας. Βλέπουν συναγωνιστές και συντρόφους. Με τους οποίους μπορεί να διαφωνούν, αλλά έχουν αποφασίσει να βαδίζουν μαζί.
Βλέπουν συναγωνιστές και συντρόφους που θέλουν να ηττηθεί οριστικά στο μυαλό όλων των αριστερών η λογική του εσωτερικού εχθρού που πηγάζει από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας του κομουνιστικού κινήματος και την οποία, δυστυχώς, η ηγεσία του ΚΚΕ υπηρετεί τα τελευταία χρόνια με περισσότερο σθένος από ποτέ.
Ο εχθρός για όλους εμάς δεν βρίσκεται δίπλα μας, αλλά βρίσκεται απέναντι.
βρίσκεται εκεί που οι εργοδότες δεν τηρούν τις συλλογικές συμβάσεις, εκεί που προχωράνε σε αναιτιολόγητες απολύσεις.
Εκεί που οι τράπεζες παίρνουν στο πλειστηριασμό τα σπίτια μεροκαματιάρηδων για χρέη μερικών χιλιάδων ευρώ.
Εκεί που οι νονοί της νύχτας βάζουν κάγκελα στις παραλίες.
Εκεί που οι μπουλντόζες βάζουν μπρος στις πέντε το πρωί για να ξεριζώσουν τα δέντρα στο παρκάκι της γειτονιάς για να χτίσει ο εργολάβος.
Εκεί που σκοτώνονται οι εργάτες επειδή σκάνε οι υψικάμινοι γιατί η συντήρηση τους κοστίσει.
Εκεί που τα κυκλώματα ρίχνουν βιτριόλι σε συνδικαλίστριες εργάτριες που τολμάν να σηκώσουν κεφάλι.
Εκεί που το κράτος δολοφονεί έναν 16χρονο, έτσι χωρίς λόγο.
Εκεί είναι οι εχθροί της αριστεράς. Εκεί είναι οι δικές μας θέσεις μάχης και όχι εδώ μέσα στις συσκέψεις και στους διαδρόμους των κομματικών μας γραφείων.
Εκεί έξω ζει και αναπνέει μια κοινωνική αριστερά που μας έχει ξεπεράσει.
Και αυτός ο κόσμος δε θα μας περιμένει για πάντα αν διαρκώς εκπέμπουμε μια εικόνα μίζερης εσωστρέφειας.
Είναι ο κόσμος που μας στήριξε με τη ψήφο του για άλλη μια φορά, όταν κάποιοι μας ετοιμάζανε κόλλυβα.
Κι όταν είδαν ότι αντί για κηδεία είχαμε μια μικρή ανάσταση, έβαλαν τα κόλλυβα στο ψυγείο για να μας τα ξαναζεστάνουν 50 μέρες μετά.
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
Έχουμε χορτάσει από διασπάσεις και από ρήξεις στην αριστερά, δεν χρειαζόμαστε άλλες.
Τώρα είναι η ώρα της ενότητας, τώρα ξεπροβάλει η ώρα της ανασύνθεσης και όχι των ρήξεων και των διασπάσεων.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε ως συμμαχία οργανωμένων αριστερών δυνάμεων. Όμως η δύναμή του και η επιτυχία του είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη δυνατότητα να εμπνέει και να κινητοποιεί ανθρώπους πέρα από την οργανωμένη του βάση.
Το πρώτο πρόβλημα που έχει λοιπόν να λύσει η συνδιάσκεψη, είναι το πώς αυτοί οι άνθρωποι θα συμμετέχουν με ισότιμο τρόπο στις διαδικασίες.
Και πως θα μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων.
Από την μια λοιπόν το θέμα είναι η ισοτιμία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως από το αν είναι οργανωμένα ή όχι.
Από την άλλη, οφείλουμε να προχωρήσουμε σε όλα τα βήματα, σεβόμενοι την αυτονομία και την ανεξαρτησία όλων ανεξαιρέτως των συνιστωσών. Και αυτό διασφαλίζεται αν συνεννοηθούμε ότι οι αποφάσεις στα σημαντικά ζητήματα, θα λαμβάνονται με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση.
Θεωρώ ότι προχωρώντας με αυτή την αρχή, που είναι αυτονόητη για μια πολιτική συμμαχία, μπορούμε να διερευνήσουμε τα οργανωτικά σχήματα που μας βοηθούν να προχωρήσουμε.
Και να βρούμε ικανοποιητικές λύσεις στα ζητήματα της αντιπροσώπευσης, της εκλογής οργάνων ή της συγκρότησης εκλεγμένων σωμάτων με αποφασιστικό χαρακτήρα. Χωρίς κανείς να κινδυνεύει να ακυρωθεί πολιτικά, είτε λόγω μεγεθών, είτε λόγω απουσίας πολιτικής ένταξης.
Και πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση είναι τεράστιο λάθος να λέμε ότι είναι οργανωτική, είναι βαθύτατα πολιτική.
Όσο και αν έχει επικεντρωθεί σε συζητήσεις για το μητρώο μελών, για τις ποσοστώσεις και για την κατανομή της κρατικής επιχορήγησης, η αφετηρία των προβλημάτων είναι πολιτική.
Και σχετίζεται με την φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά του εγχειρήματος. Τα ελλείμματα μας, δεν είναι οργανωτικού χαρακτήρα, αν και αδιαμφισβήτητα υπάρχουν και αυτά. Τα ελλείμματά μας είναι πολιτικά και πάνω σε αυτή τη βάση οφείλουμε να τα αντιμετωπίσουμε.
Πάνω σε αυτή τη βάση, θεωρώ ότι εκ των πραγμάτων ανοίγει ένα ζήτημα ευρύτερο από τα οργανωτικά. Και σε αυτό μπορούμε να δώσουμε μια λέξη που μπορεί να είναι πραγματικά μαγική αν της δώσουμε περιεχόμενο, και η λέξη αυτή ακούει στο όνομα ανασύνθεση.
Για να το θέσω απλά. Έχουμε αποδεχτεί όλοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ότι ο ΣΥΡΖΙΑ είναι κάτι περισσότερο από πολιτική συμμαχία, αλλά κάτι λιγότερο από πολιτικό κόμμα.
Μια πολιτική συμμαχία περιορίζεται εκ των πραγμάτων στα όρια που θέτει η πολιτική αυτονομία των συνιστωσών της.
Ένας πολιτικός φορέας μπορεί να προχωρήσει πιο μακριά, αλλά χρειάζεται τα φυσιογνωμικά, πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά που θα το ενοποιούν.
Θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα, ανεξάρτητα από τα όποια οργανωτικά μέτρα που θα αποφασίσουμε σε αυτή τη συνδιάσκεψη, θα αναγκαστούμε να προχωρήσουμε είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
Αλλιώς, όσο προωθημένες αποφάσεις και να πάρουμε, δεν θα έχουμε απαντήσει στα πραγματικά προβλήματα.
Γιατί για κάθε οργανωτικό πρόβλημα υπάρχει και μια πολιτική αιτία. Αλλά το αντίστροφο δεν ισχύει πάντα. Για κάθε πολιτικό πρόβλημα δεν υπάρχει και μια οργανωτική απάντηση.
Είναι προφανές ότι η υπόθεση της ανασύνθεσης δεν είναι απλή. Αλλά νομίζω ότι είναι μια συζήτηση που μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Με ανοιχτό ακόμα και το ζήτημα της συγκρότησης ενός ενιαίου πολυτασικού φορέα, οργανωμένου πάνω σε βαθιές δημοκρατικές αρχές, αντίστοιχες με τις δημοκρατικές αρχές με τις οποίες θέλουμε να μπολιάσουμε την κοινωνία.
Για εμάς η δημοκρατία είναι μια αξία αδιαπραγμάτευτη.
Θέλουμε να λειτουργούμε δημοκρατικά. Θέλουμε στις κορυφαίες μας επιλογές, ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, να έχουν τον καθοριστικό λόγο.
Να χαράζουν πολιτικές και να δεσμεύουν τις ηγεσίες στη βάση όμως κοινά συμφωνημένων αρχών και αξιών.
Η συζήτηση, λοιπόν, αυτή, μπορεί να ξεκινήσει και να προχωρήσει σε βάθος παράλληλα με την κουβέντα για τα οργανωτικά.
Με μοναδική δέσμευση όλων εδώ μέσα, ότι όποια και αν είναι η εξέλιξη της, δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για τον αρχικό μας σκοπό. Την ευρύτερη δυνατή ενότητα της Αριστεράς.
Στην κατεύθυνση αυτή, οφείλω να υπογραμμίσω ότι θα μείνουμε προσηλωμένοι στην ιδέα της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς.
Για χάρη της ενότητας θα βάζουμε στην άκρη τις προσωπικές μας φιλοδοξίες όπως κάναμε προεκλογικά κερδίζοντας στην κοινωνία ένα μέρος του ηθικού πλεονεκτήματος που είχαμε απολέσει.
Θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε καταλυτικά, στην κατεύθυνση της ανασύνθεσης, πάντα με σεβασμό στους συμμάχους και στους ανένταχτους συντρόφους.
Ας μην φοβηθούμε λοιπόν να ανοίξουμε τη συζήτηση για τα πολιτικά. Ας μη φοβηθούμε να ανοίξουμε μια συζήτηση που θα μας δώσει δύναμη για μια νέα έφοδο προς το μέλλον.
Αρκεί αυτή τη συζήτηση να τη κάνουμε συγκροτημένα, με ειλικρίνεια και με μάτια και το νου στραμμένα έξω.
Εκεί που η κοινωνία πιέζεται, δίνει μάχες και έχει ανάγκη από τη δική μας παρουσία στη πρώτη γραμμή των αγώνων.

Παρέμβαση του Αλέκου Αλαβάνου στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ


Παρέμβαση του Αλέκου Αλαβάνου στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ Συντρόφισσες και σύντροφοι, Πρώτο : Το ενωτικό μας εγχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε δύσκολη κατάσταση. Μπορεί όμως να απογειωθεί. Υπήρξε, σύμφωνα με διάφορες τοποθετήσεις, ένα εκλογικό αποτέλεσμα θετικό. Σε αυτό δεν είχα καμία προσωπική συμμετοχή. Όμως : Οι τρεις βασικοί μας στόχοι στη φάση διακυβέρνησης της ΝΔ δεν πραγματοποιήθηκαν τελικά : Η ακύρωση του δικομματισμού. Η αλλαγή συσχετισμών μέσα στη ιστορική αριστερά, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Το πλατύ άνοιγμα στη νεολαία και τα πρωτοποριακά της στοιχεία. Και οι τρεις αυτοί στόχοι, αδιανόητοι κάποτε, αποδείχθηκαν ρεαλιστικοί. Κατακτήθηκαν στη διάρκεια της κούρσας. Και χάθηκαν και οι τρεις πριν τον τερματισμό. Για τελευταία φορά: Γνωρίζω ότι κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα δεν έχει τόση ευθύνη όσο εγώ. Για πρωτοβουλίες μετά τις εκλογές του 2007. Για την υποτίμηση των μηχανισμών. Η αποτυχία είχε συντελεστεί ήδη πριν τις εκλογές. Κι όμως : Εκείνοι οι μήνες και τα χρόνια αναδεικνύουν την ασύλληπτη μετασχηματιστική δύναμη που διαθέτει η ριζοσπαστική αριστερά. Μη ξεχνάμε. Εδώ μέσα γεννήθηκε και άνθισε για δυο χρόνια μια αριστερά με αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Από εδώ μέσα πυροδοτήθηκαν και εκφράσθηκαν κινήματα που μένουν πια στην ιστορία, όπως με το άρθρο 16. Εδώ μέσα αναδείχθηκε η αντιπολίτευση. Εδώ μέσα αποφασίσθηκαν οι πρωτοβουλίες που μας ανάδειξαν σε σημείο αναφοράς για όλο τον δημοκρατικό χώρο. Εδώ μέσα ξεκίνησε κι έσπασε το φράγμα από το 1989 ανάμεσα στον λαϊκό κόσμο και την αριστερά. Εδώ μέσα το όνειρο για «αλλαγή του τοπίου» άρχισε να ξεδιπλώνεται και να σχηματοποιεί την πολιτική πραγματικότητα. Οι δυνατότητες μας, λοιπόν, ήταν και παραμένουν μεγάλες. Ας χαρεί το οικονομικό και εκδοτικό κατεστημένο λίγο ακόμη. Ας έχει την ψευδαίσθηση ότι κατάφερε να έχει μια αριστερά με τις μικρές προγραμματικές της διορθώσεις, με«διαγωγή κοσμιωτάτη». Για λίγο όμως. Ας χαρεί για λίγες βδομάδες, για λίγους μήνες. Παρά τη σημερινή παρένθεση, έχουμε την τεχνογνωσία. Να σπέρνουμε τον φόβο στο σύστημα. Αυτό είναι το πιο αξιόπιστο κριτήριο της δύναμής μας Φόβο που προκαλείται όχι από την βία, αλλά από την ακαταμάχητη δύναμη της μαζικής λαϊκής δράσης. Φόβο που απορρέει από την ικανότητά μας να συγκρουστούμε και να ακυρώσουμε την πολιτική λειτουργία της εναλλαγής και να εγκαινιάσουμε μια νέα διαδρομή για όλη τη χώρα. Οφείλουμε να ξαναβρούμε το νήμα που χάσαμε. Δεύτερο : Η πρώτη ευκαιρία με την διακυβέρνηση της ΝΔ χάθηκε. Είμαστε σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Όμως η δεύτερη ευκαιρία με το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να χαθεί. Δεν ταυτίζουμε το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Δεν αγνοούμε τις διαφοροποιήσεις του σε οικολογικά ή θεσμικά θέματα. Δεν κρίνουμε προθέσεις. Βλέπουμε όμως πολύ καλά ότι κινείται μέσα στα ασφυκτικά όρια που έχει θέσει το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο. Η πραγματική κυβέρνηση δεν είναι στην Αθήνα. Είναι στις Βρυξέλλες. Τον Έλληνα Πρωθυπουργό παριστάνουν ο Ισπανός Αλμούνια, ο γάλλος Τρισέ, ο πορτογάλος Μπαρόζο. Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να προωθηθεί στη χώρα μας με τον ευρωπαϊσμό που οδηγεί στην υποταγή στις Βρυξέλλες. Εδώ βρίσκεται ο γόρδιος δεσμός στην πολιτική της χώρας. Σύγκρουση με όλα τα κοινωνικά μέσα, με τη λογική των spread, της κερδοσκοπίας στα ομόλογα, της επιτήρησης. Αν επιμένει η κυβέρνηση, την περιμένει ένας εργατικός «Δεκέμβρης». Εδώ θα κριθεί η αξιοπιστία κάθε πολιτικής δύναμης – και η δική μας. Κι ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια. Δεν είναι δυνατόν σήμερα, τις ώρες της «επιτήρησης», να μιλάμε σε εργάτες και αγρότες για ένα ΣΥΡΙΖΑ του «ευρωπαϊσμού». Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μια μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ. Όπως δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που δίνουμε την πιο δύσκολη μάχη για τον Δεκέμβρη τα ίδια στελέχη να αναμασούν την επίθεση της Παπαρήγα και του Καρατζαφέρη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και τη νεολαία. Όπως δεν είναι δυνατόν για τον ίδιο λόγο η δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι κλειδωμένη έξω από την εξώπορτα. Αυτή η ομηρεία πρέπει να λήξει. Σήμερα κιόλας. Τρίτο : Η δική μας πολιτική για την Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με τον ευρωπαϊσμό. Το είπε προχθές ο Αλέν Μπαντιού στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα. «Εδώ είχατε την εξέγερση του Δεκέμβρη που αποτέλεσε ένα μήνυμα ελευθερίας προς την Ευρώπη. Τα Δεκεμβριανά ανάδειξαν τις δυνατότητες για τη νεολαία σε όλο τον κόσμο.» Οι «10 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα» συγκλόνισαν όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα είναι σήμερα η πιο προβληματική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ο αδύναμος κρίκος της. Με τα κινήματα των δύο προηγούμενων χρόνων αναδεικνύονταν και ως ο αδύναμος πολιτικός κρίκος για τις κυρίαρχες δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου. Εδώ. Σε αυτή τη χώρα. Με την επιτήρηση να οδηγεί την οικονομία σε πάγωμα, την κοινωνία σε διάλυση, τον ρατσισμό σε άνθιση , τους εργαζόμενους σε ουρές ανέργων, τους νέους και τις νέες στη ματαίωση και τις ουσίες – μπορούμε να κάνουμε αυτό που τελικά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν οι σύντροφοί μας στη Γαλλία ή στην Ιρλανδία ή στη Δανία. Ο κλήρος έχει πέσει στη χώρα μας. Και στην Αριστερά της. Διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις εδώ, στη χώρα μας, να συντρίψουμε τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Μπορούμε να δώσουμε άλλη τροπή στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Μπορούμε να φέρουμε ένα μοναδικό απελευθερωτικό άνεμο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας. Τέταρτο : Γι’ αυτό η αντιπολίτευση μας πρέπει να είναι δυναμική, προωθημένη, σκληρή. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να στοιχιζόμαστε πίσω από μια απλά «προγραμματική» αντιπολίτευση. Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι δομική, να αποδομεί τις κεντρικές επιλογές του κατεστημένου. Πρέπει να είναι κινηματική, να ενεργοποιεί την κοινωνία. Πρέπει να είναι συγκρουσιακή, να επιδιώκει να κερδίσει τη μάχη του δρόμου. Πρέπει να είναι αντισυστημική, να οδηγεί σε ανατροπές. Κυρίως πρέπει να ενσωματώνεται στους δύο θετικούς στόχους που είχαμε θέσει στις μεγάλες στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ. : - Αλλάζουμε το Τοπίο - Νέα κοινωνική πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά Να μας αναδείξει πάλι στη θέση που είχαμε βάσιμα διεκδικήσει και δεν έχουμε σήμερα: Τη θέση του πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Πέμπτο : Πολλοί θα πουν : Με τόσο μεγάλη κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει τόσο μεγάλα πράγματα. Ας σκεφθούν όμως : Δεν μας πτόησε η ολοκληρωτική επίθεση του συστήματος. Δεν μας πτόησε η συμμαχία από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ. Δεν μας πτόησαν τα Μέσα Ενημέρωσης που συνδέουν τον ΣΥΡΙΖΑ με εικόνες τρόμου και πυρκαγιές. Δεν έχουμε ηττηθεί από τους αντιπάλους μας. Αντίθετα από την επίθεση δυναμώνουμε. Αποκτούμε ταυτότητα. Γινόμαστε ο Άλλος απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα. Παγιδευόμαστε όμως εκ των έσω. Με την αφύπνιση των μηχανισμών, τις εξουσιαστικές λογικές, τις απολίτικες δράσεις. Και η κύρια ζημιά τους, αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει η δεξιά: η αποδόμηση της ηθικής υπεροχής και του φορτίου αξιών που σε τόσο σύντομο διάστημα, σε ένα χώρο που παρήγαγε πριν υποψήφιους Προέδρους Δημοκρατίας, είχαμε κατακτήσει. Με ρωτούν πολλοί: «Εξήγησέ μας». Καμία άλλη εξήγηση. Για καμία σαπουνόπερα. Θα είμαι όμως σαφής. Κανείς πια συμβιβασμός στο όνομα του κομματικού πατριωτισμού με τους μηχανισμούς. Ούτε σε προεκλογικές. Ούτε σε εκλογικές. Ούτε σε μετεκλογικές περιόδους. Αλλιώς, στο όνομα της κομματικότητας, πολλοί θα ήμασταν ακόμα στον Περισσό. Έκτο : η οργανωτική διάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το αυτόνομο πολιτικό του πνεύμα. Πολιτικά, όλοι μαζί βαδίζαμε προς το μέλλον. Οργανωτικά ξυπνούσε το παρελθόν της Αριστεράς. Η πολιτική ηγεμονία εκτός των τειχών, προσκρούει πια σε διοικητισμό και υπαγορεύσεις εντός των τειχών. Ο πολιτικός σκοπός για δημοκρατία άρχισε να υποκύπτει σε ένα οργανωτικό μέσο με έλλειμμα δημοκρατίας. Κι όμως υπάρχει ελπίδα. Ήδη έχει αναδυθεί με δυναμισμό ακόμα και μέσα από τις εργασίες μιάς Συνδιάσκεψης που δεν ψηφίζει και κάνει «Επιτροπές Ανασύνθεσης». Χαιρετίζω τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που με απλά λόγια λένε : - Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ . Χωρίς διακρίσεις. Με τη θέλησή του. - Τοπικές οργανώσεις με εξουσία - Υλοποίηση των αποφάσεων της Πρώτης Συνδιάσκεψης - Συνέδριο σε τακτό χρόνο Χαιρετίζω όσους και όσες έχουν κατανοήσει ότι σε όλους αυτούς που πίστεψαν και εμπνεύσθηκαν από το μοναδικό εγχείρημά μας οφείλουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και απλότητα. Κι όχι με σχέδια Ανάν, με προσχήματα και ιδιοτέλειες. Χαιρετίζω το «Δώσε Πάσα», την «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ», όλες τις διαδικτυακές προσπάθειες που έφεραν ήδη μια οριζόντια επαφή από τα κάτω. Χαιρετίζω τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ήδη ανοίξει Μητρώο Μελών. Διαμορφώνεται πλέον ένα νέο πλαίσιο. Σε μια φάση διαιρέσεων, πολλαπλές δυνάμεις δεν διαιρούν. Ενώνονται και ενώνουν. Δυνάμεις που δεν εμπνέονται με τις «έσωθεν» αναμετρήσεις, αλλά με τις «έξωθεν» μάχες. Δυνάμεις που δεν εξαντλούνται σε ένα γραφειοκρατικό τέλμα, αλλά επιχειρούν να αποκαταστήσουν προς τα έξω πάλι ένα ΣΥΡΙΖΑ ως ένα χώρο αλληλεγγύης και αξιών. Δυνάμεις που επιδιώκουν να διευρύνουν την κοινή δράση με τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και της αμφισβήτησης. Δυνάμεις που γνωρίζουν ότι : Με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας χωρίζουν κάθε μέρα περισσότερα. Με την λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ μπορούν να μας ενώνουν κάθε μέρα περισσότερα. Σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτή τη σύγκλιση, σε αυτό το ρεύμα βρίσκεται η μεγάλη ελπίδα. Έβδομο: Θα ήθελα κλείνοντας να απευθυνθώ στις δυνάμεις του συστήματος που επιχαίρουν για μας. Κάνετε λάθος. Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οριστικά «συνεμορφώθη με τας υποδείξεις» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, εγχώριας ή γερμανικής ιδιοκτησίας, και των δημοσκόπων. Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι στο μηνολόγιο της νεολαίας υπάρχει μόνο ένας Δεκέμβρης κι αυτός, ευτυχώς, πέρασε. Κάνετε λάθος, αν νομίσατε ότι ξεμπερδέψατε με τη δική μου γενιά. Την τελευταία λέξη δεν την έχετε ακούσει ακόμη. Μπορεί να πουν βέβαια ότι τόση σιγουριά σε μια εποχή κρίσης μόνο «ψυχοπαθείς» μπορεί να την έχουν. Και το έχετε ακούσει σίγουρα. Ίσως έχουν δίκιο. Αν δεν είμαστε τρελοί, ίσως να μην είμαστε στην αριστερά. Τρελοί από πόνο σε ένα σύστημα όπου χιλιάδες νέοι και νέες χάνονται κάθε χρόνο από ναρκωτικά, αυτοκτονίες, εργατικά ατυχήματα, θάνατο στην άσφαλτο. Τρελοί από παραισθήσεις , γιατί όταν βρίσκουμε φοιτητές και φοιτήτριες να διαδηλώνουν στους δρόμους βλέπουμε από πάνω τους να υπερίπτανται με φτερά οι παρέες των ΕΠΟΝιτών, των Λαμπράκηδων, των αντιδικτατορικών οργανώσεων. Τρελοί από προσδοκία για μια νέα γενιά που σωστά γυρνά την πλάτη στον κομματισμό χωρίς ορίζοντες. Που πονάει, που κλαίει, που αποτυχαίνει, που αποκλείεται κι είναι έτοιμη για ένα ειρηνικό Αντάρτικο πόλεων, που θα αμφισβητήσει , θα αφυπνίσει, θα εμπνεύσει όλη την κοινωνία. Τρελοί, για δέσιμο, από το όνειρο: Όπως μπόρεσε μια φούχτα αριστερών φοιτητών και φοιτητριών μέσα στη δικτατορία να εμπνεύσει όλη τη χώρα, μπορούμε και τώρα. Όπως η ΕΔΑ, δύναμη συνεργασίας, μέσα στην αμερικανοκρατία, εξέφρασε όλο το δημοκρατικό ρεύμα, μπορούμε και τώρα. Και κυρίως όπως το ΕΑΜ. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο έχει αφήσει μια αδυσώπητη και ανεξίτηλη ευχή και κατάρα στην ελληνική αριστερά. Να πετύχει αυτό που επέτυχε το ίδιο, να κερδίσει την ψυχή του ελληνικού λαού. Και να πετύχει εκεί που το ίδιο απέτυχε: τη νίκη μέχρι το τέρμα. Ας ακούσουμε την ιστορία μας. Ας ανοίξουμε πάλι τους ορίζοντές μας. Μπορούμε. Μέσα από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από σας, να αναδειχθεί αυτό το Μέτωπο Αλλαγής, για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αδελφοσύνης, για τον σοσιαλισμό, που θα κερδίσει πάλι την ψυχή της πατρίδας μας. Ευχαριστώ.

Ομιλία Δημήτρη Στρατούλη στη 3η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Ομιλία Δημήτρη Στρατούλη Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ Σύντροφοι και συντρόφισσες, Η γνώμη μου είναι ότι μετά από μια μεγάλη συζήτηση δεν είναι δύσκολο να καταλήξουμε επί του Οργανωτικού. Υπάρχει η συντριπτικά πλειοψηφική άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει ως συμμαχικό σχήμα κομμάτων των οργανώσεων και ανένταχτων. Ότι θα έχει μέλη όλα τα μέλη των συνιστωσών και τους ανένταχτους χωρίς αποκλεισμούς κανενός και καμιάς. Ότι τα βασικά κύτταρά του θα είναι οι ανοικτές συνελεύσεις των τοπικών και θεματικών επιτροπών του, ότι θα είναι υπό διεύρυνση με άλλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, ότι οι οργανωτικές του μορφές θα εξελίσσονται κάθε φορά δυναμικά λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένες ανάγκες, ότι θα είναι εξωστρεφής, ότι θα κατοχυρώνει το ρόλο των ανένταχτων αλλά και τον πλουραλισμό σε όλα τα όργανά του και στη δημόσια εκπροσώπηση. Και απ’ ό,τι διαπίστωσα και επί του πολιτικού, δηλαδή στις εκτιμήσεις για τη σημερινή συγκυρία και για το τι πρέπει να κάνουμε, είμαστε πολύ κοντά. Η εισήγηση του συντονιστή της Π.Γ. Αντώνη Νταβανέλλου είναι μια καλή βάση με 1-2 διορθώσεις για απόφαση. Επομένως, μπορούμε να βγάλουμε μια απόφαση πάνω σε αυτά που συμφωνούμε και που κατά τη γνώμη μου αποτελούν βήματα προς τα εμπρός και να αφήσουμε αυτά, κυρίως τα 2-3 οργανωτικά ζητήματα, στην άκρη για να τα δούμε στο μέλλον. Εξάλλου, έτσι λειτουργούν οι πολιτικές συμμαχίες που έχουν στέρεες βάσεις, και γι’ αυτό πάμε σε αυτά τα θέματα χαλαρά, χωρίς κανένα άγχος. Εκεί όμως που πρέπει να έχουμε άγχος ή που τουλάχιστον εγώ έχω άγχος και θα ήθελα να σας κάνω κοινωνούς είναι η κατάσταση εσωστρέφειας στην οποία έχουμε περιέλθει μετά τις ευρωεκλογές. Είναι κρίμα να έχουμε μετατραπεί σε έναν εσωστρεφή γραφειοκρατικό μηχανισμό, που συζητά μόνο για τα εσωτερικά ή οργανωτικά του προβλήματα και αφήνουμε τις κοινωνικές διεργασίες να αλλάζουν με πυραυλικές ταχύτητες ερήμην μας. Και είναι δύο φορές κρίμα αφενός γιατί έχουμε διαφορετική αφετηρία, είμαστε γέννημα κινηματικών διαδικασιών του πάλαι ποτέ ελληνικού κοινωνικού φόρουμ και των κοινωνικών αγώνων και αφετέρου γιατί έχουμε μια διαδρομή τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές με ριζοσπαστικές κινηματικές εξάρσεις και με αντιπολιτευτικές τακτικές που μας έφεραν στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων και μας έδωσαν και ως κίνημα και ως Αριστερά και μεγάλες νίκες. Σύντροφοι και συντρόφισσες, Οι πραγματικές κοινωνικές εξελίξεις είναι έξω από τους τοίχους του ΣΕΦ και έξω από το κτίριο της Βαλτετσίου ή όποιο άλλο κτίριο μας έχει βαρεθεί να συνεδριάζουμε ατέρμονα μέσα σε αυτό. Οι πραγματικές εξελίξεις είναι εκεί έξω, εκεί που οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση που έχει πλέον δραματικές συνέπειες στη ζωή τους. Εκεί που οι εργαζόμενοι δίνουν μάχες για να μην απολυθούν, για να μην μειωθούν οι μισθοί τους, για να εφαρμόζονται οι συμβάσεις και η εργατική νομοθεσία, για να μη σκοτώνονται επειδή τα αφεντικά είναι ασύδοτα και δεν εφαρμόζουν τους κανονισμούς υγιεινής και ασφάλειας. Εκεί που οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες και αγρότες δίνουν μάχες για να σταθούν στα πόδια τους και που τα λαϊκά νοικοκυριά στενάζουν από τη ληστρική εκμετάλλευση των τραπεζών. Σύντροφοι και συντρόφισσες, Χιλιάδες νέοι και νέες απολύονται από το δημόσιο για δημοσιονομικούς λόγους και δεν έχουν μέλλον και δεν έχουν καμιά προοπτική. Στον ιδιωτικό τομέα γίνεται χαμός. Οι χώροι εργασίας έχουν μετατραπεί σε σύγχρονα Νταχάου, οι άνεργοι είναι 800.000 και σύντομα θα ανέλθουν στο 1.000.000. Οι ελαστικά απασχολούμενοι τους ξεπέρασαν. Το 50% του εργατικού δυναμικού είναι άνεργοι ή ελαστικά απασχολούμενοι. Η κυβέρνηση μέσα από προσχηματικούς διαλόγους προωθεί νέες περικοπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα, ο προϋπολογισμός αποτυπώνει πολιτικές λιτότητας και για την επόμενη χρονιά. Κυβέρνηση και αφεντικά ασκούν δημοσιονομική τρομοκρατία και με την απειλή της χρεοκοπίας της χώρας επιδιώκουν να ξεζουμίσουν κι άλλο τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι πραγματικές κοινωνικές διεργασίες είναι έξω από τους τοίχους του ΣΕΦ, έξω από το κτίριο της Βαλτετσίου ή όποιου άλλου κτιρίου οποιασδήποτε συνιστώσας ή τάσης που μας έχουν βαρεθεί να συνεδριάζουμε και να ομφαλοσκοπούμε μέσα σε αυτά. Εκεί έξω από αυτούς τους τοίχους ωριμάζουν πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες. Τα θύματα της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών και της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ περιμένουν από το ΣΥΡΙΖΑ να γράφει ειδήσεις όχι με τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις και την ατέρμονη γκρίνια αλλά με τη δυναμική παρουσία του εκεί που τον χρειάζονται. Τα λαϊκά στρώματα που θέλουμε πολιτικά να εκπροσωπούμε μας θέλουν να διακρινόμαστε όχι στην πάλη των συνιστωσών και των τάσεων ή στη διαπάλη των ηγετικών στελεχών αλλά στην πάλη των τάξεων. Περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ να βγει από την πανελλαδική σύσκεψη του ως ζωντανός και δρών πολιτικός οργανισμός που θα ασκεί αριστερή, μαχητική, αποτελεσματική αντιπολίτευση, που θα παίρνει πρωτοβουλίες για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, θα προωθεί πολιτικές καμπάνιες για την ανεργία, την ελαστική απασχόληση, την κοινωνική ασφάλιση, θα ενισχύει την ενεργή παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες και θα αξιοποιεί και θα προβάλλει το εναλλακτικό πρόγραμμά του και τις θέσεις του για τα προβλήματα του λαού και της χώρας. Ας σπάσουμε λοιπόν τους τοίχους της εσωστρέφειας κι ας βγούμε εκεί έξω που μας περιμένουν αυτοί και αυτές που θέλουμε πολιτικά να εκπροσωπήσουμε. Έτσι μόνο θα ξαναζεστάνουμε τις ελπίδες που γέννησε η συγκρότηση και οι μεγάλες κινηματικές και πολιτικές στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ. Για να γίνει αυτό πρέπει να κάνουμε ριζική πολιτική στροφή στη δουλειά μας μέσα στους εργαζόμενους και στους άνεργους. Να διαθέσουμε στελέχη, μέλη, πολιτικά και οικονομικά μέσα και σκληρή δουλειά γι’ αυτό το σκοπό. Ήδη η επιτροπή εργατικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει βήματα. Έχει ετοιμάσει υλικό για μεγάλες καμπάνιες. Ενοποιούμε επίσης τις συνδικαλιστικές παρατάξεις μας και έχουμε καλά αποτελέσματα. Με δεδομένες τις πλειοψηφίες των συνδικάτων, μας χρειάζεται ένα πλατύ κοινωνικό εργαλείο. Το έχουμε αλλά το αφήσαμε να μαραζώνει. Είναι το ελληνικό κοινωνικό φόρουμ που σήμερα το χρειαζόμαστε όσο ποτέ και πρέπει να ρίξουμε επιτέλους πολιτικό βάρος για την αναζωογόνησή του. Περισσότερο όμως απ΄ όλα χρειάζεται να επανοικοδομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης, εμπιστοσύνης και πολιτικού πολιτισμού μεταξύ μας που δυστυχώς έχουν τελευταία ως ένα βαθμό διαρραγεί και που χωρίς αυτές όσα καλά αποφασίσουμε εδώ σήμερα θα μείνουν στα χαρτιά. Καλούς αγώνες, σύντροφοι και συντρόφισσες. Σας ευχαριστώ.