Γ. Κουζής: Η flexicurity προστατεύει την κερδοφορία των επιχειρήσεων

.
. Αναδημοσίευση απο την ''Αυγή'' Ημερομηνία δημοσίευσης: 30/04/2009

Συνέντευξη στον ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟ

Η οικονομική κρίση μεγαλώνει το ήδη υπέρογκο ποσοστό φτώχειας στους εργαζόμενους και διευρύνει τις ανισότητες στη χώρα μας, υποστηρίζει σε συνέντευξή του στην Αυγή ο αναπληρωτής καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Γιάννης Κουζής.

Όπως σημειώνει, η πλήρης αποτυχία της στρατηγικής της ευελιξίας και της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, που προωθήθηκε από τη δεκαετία του '90, επανέρχεται τώρα δριμύτερη (4ήμερη εργασία, απολύσεις, διαθεσιμότητες) με το άλλοθι της κρίσης, προκειμένου να προστατεύσει ακόμα και την ελάχιστη μείωση των κερδών των επιχειρήσεων, μετά από μακρά κερδοφόρα πορεία.

* Τους πρώτους 4 μήνες η οικονομική κρίση μεταφέρθηκε στην πραγματική οικονομία με οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Ποια είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στη χώρα μας και πώς βλέπετε να εξελίσσεται;

Η κατάσταση, έτσι όπως διαμορφώνεται, είναι αποτέλεσμα των πρώτων συμπτωμάτων της κρίσης που οι κύριες συνέπειές της θα εκδηλωθούν προς το φθινόπωρο λόγω της ιδιαιτερότητας της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, οι μέχρι τώρα εκδηλώσεις της οδηγούν στη γενικευμένη ανασφάλεια και στη σοβαρή επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων διογκώνοντας το φαινόμενο της νέας φτώχειας.

Άλλωστε, ήδη στα μέσα του προηγούμενου χρόνου και πριν από τις τελευταίες εξελίξεις, το ποσοστό των φτωχών στην Ελλάδα υπολογίζεται στο 21% κατέχοντας την πρώτη θέση στον ευρωπαϊκό χώρο, ενώ παρουσιάζει σχεδόν διπλάσιο ποσοστό φτωχών μισθωτών(14%) έναντι του αντίστοιχου μέσου κοινοτικού, αν και καταγράφει το 1/4 του ευρωπαϊκού ποσοστού της μερικής απασχόλησης, η οποία συνιστά βασικό παράγοντα για την ανάπτυξη της νέας φτώχειας.

Αυτό το στοιχείο αναδεικνύει και το πάγιο πρόβλημα των χαμηλών αμοιβών για την πλήρη απασχόληση, που, σε συνδυασμό με το ελλειμματικό κοινωνικό κράτος,αναγκάζει τον εργαζόμενο στην Ελλάδα να απασχολείται τον διπλάσιο σχεδόν χρόνο συγκριτικά με τη Γερμανία για να καλύψει τις ίδιες ανάγκες, σε βάρος του ελεύθερου χρόνου και της ποιότητας ζωής γενικότερα. Και όλα αυτά πριν από την κρίση.

Γενίκευση της φθηνής εργασίας

* Βλέπουμε καθημερινά μια γενίκευση των μέτρων που προωθούν την ευέλικτη εργασία με την επίκληση της οικονομικής κρίσης και του περιορισμού των απολύσεων. Πώς γίνεται να προτείνονται τα ίδια ακριβώς μέτρα, όπως κατά την περίοδο της λεγόμενης "ανάπτυξης";

Η πίεση για την ανάπτυξη της ευελιξίας της εργασίας έχει δρομολογηθεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Γι' αυτό, άλλωστε, και νομοθετήθηκε μέσα στις δύο αυτές δεκαετίες μια μεγάλη ποικιλία μέτρων σε όλο το φάσμα της ευέλικτης απασχόλησης, του ευέλικτου εργάσιμου χρόνου και των ευέλικτων αμοιβών. Η πίεση και η επιρροή των νεοφιλελεύθερων δοξασιών απαιτούσε την περαιτέρω μείωση των δαπανών για εργασία σε μια χώρα που ανέκαθεν οι αμοιβές ήταν ιδιαίτερα χαμηλές και η παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας ιδιαίτερα υψηλή.

Η προσθήκη της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις ενισχύει τις πολιτικές επιλογές του κεφαλαίου για νόμιμη φθηνή εργασία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για αύξηση και της παράνομης ευελιξίας, όταν η έκδηλη ανεπάρκεια των μηχανισμών ελέγχου της εργατικής νομοθεσίας καλείται να αντεπεξέλθει στον έλεγχο μιας νομοθεσίας περισσότερο σύνθετης, χωρίς κωδικοποίηση και με ένα εργατικό δυναμικό περισσότερο ευάλωτο σε καταστρατηγήσεις δικαιωμάτων από τους εργοδότες.

Εκτός, όμως, από τις αρνητικές επιπτώσεις στις εργασιακές σχέσεις στις οποίες οδήγησαν οι ευέλικτες ρυθμίσεις και οι επαναρρυθμίσεις με όρους συνολικής απορρύθμισης, οι διακηρυγμένοι στόχοι του μειωμένου "κόστους εργασίας" κατέληξαν σε πλήρη αποτυχία.

Η ανταγωνιστικότητα διατηρήθηκε σε θέση ουραγού στην Ένωση σε μια χώρα με τις χαμηλότερες αποδοχές στην Ε15 μαζί με την Πορτογαλία, η ανεργία ανέρχεται στη δεύτερη υψηλότερη θέση και η κερδοφορία των επιχειρήσεων σε διπλάσια ποσοστά του μέσου ευρωπαϊκού δείκτη, η οποία και δεν κατευθύνεται σε παραγωγικές επενδύσεις. Εύλογο, λοιπόν, το αποτέλεσμα της αύξησης των εισοδηματικών ανισοτήτων κατά την περίοδο της "ανάπτυξης". Οι ίδιες πολιτικές επανέρχονται με αφορμή την κρίση που οι ίδιες δημιούργησαν και επιδεινώνουν τη θέση των εργαζομένων.

Επιβάλλονται μέτρα από τις επιχειρήσεις που αξιοποιούν το θεσμικό πλαίσιο που ήδη ισχύει για να ολοκληρώσουν το έργο που απέμεινε και να άρουν τις τελευταίες αντιστάσεις των εργαζομένων να συναινέσουν σε μια περαιτέρω και ακραία υποβάθμιση της θέσης τους. Ήδη κατά την περίοδο Νοεμβρίου-Μαρτίου έχουν γίνει 17.000 απολύσεις, 3.500 διαθεσιμότητες από επιχειρήσεις των 100 τουλάχιστον εργαζομένων, ενώ 20 αυτής της κατηγορίας έχουν επιβάλει μορφές μερικής απασχόλησης στο προσωπικό τους.

Στις λύσεις αυτές προβαίνουν και εργοδότες που η κρίση είναι το άλλοθι για την επιβολή μέτρων με την απλή, και ουσιαστικά ανεξέλεγκτη θεσμικά, επίκληση του περιορισμού της δραστηριότητάς τους που μεταφράζεται ακόμη και με την ελάχιστη μείωση των κερδών μετά από μια μακρά κερδοφόρα πορεία. Και βέβαια αυτή τη δυνατότητα παρέχουν μετεμφυλιοπολεμικοί και "εκσυγχρονιστικοί" νόμοι.

Η επιβολή της flexicurity

* Η επιδότηση επιχειρήσεων που περιορίζουν τον χρόνο εργασίας και τους μισθούς των εργαζομένων (π.χ. 4ήμερη εργασία) πιστεύετε ότι είναι ένα προσωρινό μέτρο ή θα γενικευτεί; Τι πρέπει να γίνει για να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη;

Οι πρακτικές της 4ήμερης εργασίας δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Είτε με την παγίωσή τους είτε με τη συχνή επάνοδο πλέον σε αυτές με την πρώτη ευκαιρία.

Η επιδότηση των επιχειρήσεων που επιβάλλουν τη μερική απασχόληση παρουσιάζεται ως κοινωνικό μέτρο, που έρχεται να καλύψει το κενό των ισχυόντων νόμων. Παρουσιάζεται ως μορφή της flexicurity με την ενθάρρυνση των εργοδοτών να επιβάλουν ευελιξίες και τη μεταφορά του κόστους μέρους των εισοδηματικών και ασφαλιστικών απωλειών των εργαζομένων στο κοινωνικό σύνολο.

Πρόκειται για πρακτική που ενισχύει τη θέση των επιχειρήσεων που καταβάλλουν τους λιγότερους φόρους στην Ε15 (15% έναντι 47% στη Δανία) επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογσμό και αυξάνοντας τις ανισότητες, όπως συμβαίνει και σε κάθε διεθνή πρακτική που απαλλάσσει και διευκολύνει τους οικονομικά ισχυρούς.

Ο εργατικός και κοινωνικός διαχειριστικός έλεγχος στις επιχειρήσεις που επικαλούνται οικονομικά προβλήματα νομίζω ότι ειναι η βάση μιας εναλλακτικής πρότασης.

Να ελεγχθούν οι απολύσεις

* Υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης; Ποιες παρεμβάσεις θα πρέπει να κάνουν τα συνδικάτα;

Εκτός από την πρόταση που προανέφερα για τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο με την αξιοποίηση εμπειρογνωμόνων σε επιχειρησιακό και τοπικό επίπεδο λόγω της ευρύτερης κοινωνικής διάστασης που συνεπάγονται οι αποφάσεις των επιχειρήσεων, προστίθενται και άλλες στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, όπως:

Ο έλεγχος των απολύσεων με την καθιέρωση του αιτιολογημένου χαρακτήρα των απολύσεων και την απαγόρευση για την περίοδο της κρίσης των απολύσεων που οφείλονται στο πρόσωπο του εργαζόμενου. Επίσης επιβάλλεται η προστασία των εργαζομένων από τις ομαδικές απολύσεις στις επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από 20 εργαζόμενους (97% των επιχειρήσεων και 60% της απασχόλησης).

Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσεται η κατάργηση των αντεργατικών ρυθμίσεων που επιβάλλουν μονομερώς την επιδείνωση της θέσης των εργαζόμενων, η αύξηση σε ύψος και διάρκεια της επιδότησης των ανέργων, η ενίσχυση του ρόλου των μηχανισμών ελέγχου της νομοθεσίας και η καθιέρωση θεσμών εκπροσώπησης των εργαζομένων στις μικρές επιχειρήσεις και όπου υπάρχει έλλειμμα εκπροσώπησης, αφού μόλις στο 2% των ιδιωτικών επιχειρήσεων εκπροσωπείται συλλογικά η εργασία...

Ανάγκη χειραφέτησης της εργατικής Πρωτομαγιάς - του Κώστα Ήσυχου

.
Ανάγκη χειραφέτησης της εργατικής Πρωτομαγιάς
Αναδημοσίευση απο την Αυγή
Του ΚΩΣΤΑ ΗΣΥΧΟΥ*

Αναμφίβολα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια συνδικαλιστική, οργανωτική πολυδιάσπαση στους γιορτασμούς για την εργατική Πρωτομαγιά.
Η φετινή εργατική Πρωτομαγιά (μέχρι την στιγμή που γραφόντουσαν αυτές οι λίγες λέξεις) τουλάχιστον τέσσερις συγκεντρώσεις προβλεπόντουσαν για την Αθήνα!
Παρακμιακά στοιχεία διαφάνηκαν τα τελευταία χρόνια να λαμβάνουν μέρος με μικρές συγκεντρώσεις και «βαρύγδουπες ομιλίες», όπου περισσότερο παρουσιάζεται να γιορτάζεται η Πρωτομαγιά από μια ιστορική υποχρέωση, παρά από μια ανάγκη των καιρών μας, ως ένα αφιέρωμα στην ιστορική μνήμη της τάξης μας και την αφετηρία αγώνων για μαζικές και αποτελεσματικές ανατροπές σκληρών, εργοδοτικών και κυβερνητικών πολιτικών που φέρνουν τους εργαζόμενους αιώνες πίσω.

Ένα δειλό βήμα πραγματοποιείται φέτος από το ΕΚΑ, με την εμπλοκή όμως από την ΓΣΕΕ, που ενώ ομόφωνα αποφάσισε ο γιορτασμός να δοθεί στο ΕΚΑ, τα μέχρι τώρα δείγματα (κείμενα, θέσεις) αναδεικνύουν ένα αρκετά απονευρωμένο πλαίσιο, που δεν θίγει ούτε στο ελάχιστο ζητήματα όπως η εισοδηματική πολιτική, την εργοδοτική τρομοκρατία και την ανάγκη αυτή η επίθεση να σταματήσει με σχέδιο, μέθοδο και μαζικούς αγωνιστικούς αγώνες και πλατιές κοινωνικές συμμαχίες.

Ο σημερινός «επίσημος και κηρυγμένος πόλεμος» από το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων δεν έχει υποχρεώσει τις πλειοψηφίες των συνδικάτων (ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ) σε αλλαγή προσανατολισμού, οργανωτική ανασύνταξη, μαζικό ελκυστικό, αποτελεσματικό, δημοκρατικό, συνδικαλισμό βάσης, που είναι το ζητούμενο στις μέρες μας.

Η συνεχής απομαζικοποιήση και ο χαμηλότατος δείκτης συνδικαλιστικής πυκνότητας στη χώρα μας αποτελούν δείγματα μιας διαχρονικής βαριάς «ασθένειας» των συνδικάτων, με έντονα στοιχεία, απολυταρχικής, ιεραρχικής γραφειοκρατίας, κομματισμού, και σε ορισμένες περιπτώσεις και εργοδοτικών ταυτίσεων με ιδιαίτερα σκληρά πλαίσια εργατικής εκμετάλλευσης ( ενοικιαζόμενοι, εργολάβοι, δουλεμπόριο, κ.λπ).

Οι ευθύνες είναι γνωστές και για το ΠΑΜΕ, που εμμένει στην απόλυτη ταύτιση συνδικαλιστικού και κομματικού υποκείμενου ( ΠΑΜΕ=ΚΚΕ), όπου πατάει σε δυο βάρκες, στην ηγετική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όπου αποκομίζει μικρό-παραταξιακά οφέλη και την υποκριτική «καθαρότητα».

Ο φετινός γιορτασμός με τη διεθνιστική παρουσία από εκπρόσωπους από τη Βενεζουέλα και Παλαιστίνη, ένα μουσικό αφιέρωμα με συμμετοχή καλλιτεχνών από την Λ.Α. και μεταναστών 2ης γενιάς, που στερούνται τα ελάχιστα και αυτονόητα δικαιώματα Ελλήνων εργαζόμενων, οι σύντομες αλλά ουσιαστικές ομιλίες που θα γίνουν αποκλειστικά από εργαζόμενους στην ευέλικτη απασχόληση ( ενοικίαση, συμβασιούχοι, κ.λπ.) δεν σώζει την «παρτίδα», για δικομματικές συναινετικές ηγεσίες, που δεν θέλουν να επωμιστούν την κρίση αναξιοπιστίας που τους έχει αποδοθεί από την πλειοψηφία των εργαζόμενων που είναι «εκτός των συνδικαλιστικών τειχών».

Η συνδικαλιστική ριζοσπαστική αριστερά εμμένει και θα συνεχίζει να μάχεται ενάντια στις άγριες, τρομοκρατικές, εργοδοτικές και κυβερνητικές πολιτικές, ενάντια σε αναποτελεσματικά, απομαζικοποιημένα συνδικάτα. Για την ενότητα στη κοινή δράση και την αποτελεσματική πάλη της εργατικής τάξης, των μεταναστών και γυναικων, των ευέλικτα απασχολούμενων, της νέας γενιάς που την αναγκάζουν να ζει με δανεικά όνειρα και έναν κούφιο ψεύτο-καταναλωτισμό.

Τα δικαιώματα μας, η αξιοπρεπής εργασία, το σταμάτημα των απολύσεων, η μαζική ανεργία, η εργοδοτική τρομοκρατία, αποτελούν ανάμεσα σε άλλα καθήκοντα άμεσες προτεραιότητας και μέτωπα πάλης, για να γραφτούν ακόμα περισσότερες νικηφόρες κόκκινες σελίδες στη διαχρονική λεωφόρο της απελευθέρωσης της εργασίας από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

* Ο Κώστας Ήσυχος είναι αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2009 || Ανακοίνωση Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.
Την κρίση να πληρώσουν το κεφάλαιο και οι τραπεζίτες.Με τους αγώνες μας θα ανατρέψουμε το νεοφιλελευθερισμό.Ενωτικά και Αριστερά αλλάζουμε το τοπίο σε Ελλάδα και ΕυρώπηΠανευρωπαϊκή Αντίσταση στα σχέδια της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων. Το μέλλον μας γράφεται στους δρόμους.


Η Πρωτομαγιά είναι παγκόσμια ημέρα της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων. Σφραγίστηκε με σκληρούς αγώνες και φόρο αίματος της εργατικής τάξης που ξεκίνησαν στο Σικάγο για το 8ωρο το 1886 και συνέχισαν να τη χαρακτηρίζουν από τότε σε όλους τους γιορτασμούς της.
Η φετινή Πρωτομαγιά γίνεται κάτω από το βάρος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Κάτω από την απειλή της φτώχειας, της ανεργίας, η οποία με βάση πλέον και τα επίσημα στοιχεία έχει πάρει και στη χώρα μας δραματικές διαστάσεις, της καταστολής, της καταπάτησης όλων των δικαιωμάτων –εργασιακών και δημοκρατικών– για όλους τους εργαζόμενους. Εργαζόμενοι/ες, νέοι/ες, μετανάστες/τριες, είναι στο στόχαστρο των επιχειρήσεων και των κυβερνήσεων σε όλο τον πλανήτη.
Κυβέρνηση, τραπεζίτες και επιχειρήσεις με την ανοικτή στήριξη και την προτροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και με την ουσιαστική συμφωνία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, προετοιμάζουν το έδαφος για μαζικές απολύσεις και ακόμη πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας εδώ και πολύ καιρό. Ήδη πολλά εργοστάσια κλείνουν και πετούν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ άλλα τους θέτουν σε διαθεσιμότητα με τον εκβιασμό του κλεισίματος. Την ίδια στιγμή, όπως ξεκάθαρα φαίνεται στην περιπτώσεις των 28 δις ευρώ στις τράπεζες, του Ομίλου Λαναρά αλλά και από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ για την δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, η κυβέρνηση συνεχίζει να χρηματοδοτεί τις επιχειρήσεις και τους τραπεζίτες με τεράστια ποσά, ενώ φορτώνει τους εργαζόμενους με όλο και πιο σκληρά μέτρα.
Στην ίδια γραμμή κινούνται όλες οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ. Χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται σε όλη την Ευρώπη, ενώ δωρίζονται τεράστια ποσά σε τραπεζίτες και βιομήχανους για να ξεπεράσουν την κρίση. Το θράσος των εργοδοτών (Μίχαλου, Μυλωνά, προέδρου του ΣΕΒ κλπ) να ζητάνε ή και να εφαρμόζουν βδομάδα τριών εργάσιμων ημερών ή λιγότερες ώρες εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών είναι ακριβώς το ίδιο με το θράσος των ανταγωνιστών τους σε όλη την Ευρώπη, που μαζί με την Ευρωπαίκή Επιτροπή ζητάνε ακριβώς το ίδιο ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, εθνικότητα και θρησκεία.
Ταυτόχρονα από τον ΛΑ.Ο.Σ. και τον Ν. Κακλαμάνη, απ’ τη ΝΔ μέχρι τον Πάγκαλο, προσπαθούν να μας «ποτίσουν» με τη χυδαία αντεργατική προπαγάνδα τους, ώστε να είμαστε διασπασμένοι και πιο αδύναμοι απέναντί τους. Η κυβέρνηση με την ανοχή ή και τη στήριξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, για να κάμψει ή να προλάβει τις αντιστάσεις των εργαζομένων και της νεολαίας, εντείνει τα μέτρα καταστολής (κάμερες παντού, παρακολουθήσεις, αστυνομοκρατία, κλίμα για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου κλπ)
Οι ηγεσίες των συνδικάτων (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν θέλουν και δεν μπορούν να ηγηθούν της εργατικής αντεπίθεσης παρά τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση που υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους λόγω των οικονομικών δυσκολιών τους και την ανασφάλειας την οποία καθημερινά βιώνουν. Ο «διάλογος» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ «για να μπει μπλόκο στην ανεργία», τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι σε μεγάλη ταξική σύγκρουση μαζί του επειδή οι επιχειρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση απολύουν μαζικά εργαζόμενους, είναι απαράδεκτος και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Η άρνησή της, να οργανώσει την κλιμάκωση και το συντονισμό οποιουδήποτε αγώνα, να στηρίξει το κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την εξέγερση της νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη, είναι απαράδεκτη.
Χέρι βοηθείας στη συμβιβαστική πολιτική των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα δίνει η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ με την απομονωτική και διασπαστική τους τακτική.
Είναι σαφές ότι τόσο το πρόγραμμα των εργατικών αιτημάτων όσο και οι μορφές πάλης για τη διεκδίκησή του, πρέπει να προκύψουν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από τη δράση τους και από την πίεση που θα ασκήσουν οι αγωνιστές της βάσης του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.
Το σύνθημα «δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας», που το βλέπουμε σε όλες τις διαδηλώσεις και σε όλες τις γλώσσες παγκόσμια, ας είναι και στη δική μας Πρωτομαγιά η αρχή της απάντησης στη βαρβαρότητα και την εξαθλίωση που θέλει να μας επιβάλει ο καπιταλισμός. Ας είναι η συνέχεια της πανεργατικής απεργίας της 2 Απρίλη για να υποχρεώσουμε τις ηγεσίες των συνδικάτων να παλέψουν μαζί με όλους και όλες μας για να μην περάσουν τα σχέδια και τα νομοσχέδια της ΝΔ – και της όποιας κυβέρνησης του κεφαλαίου ακολουθήσει.
Για να παρθούν μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, αποτροπής των απολύσεων και προστασίας των ανέργων. Για να μην περάσει το αντεργατικό μέτρο της μείωσης των ημερών ή ωρών εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών, Για το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών. Για να δοθούν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας. Για κατώτερο μισθό 1300 ευρώ και κατώτατη σύναξη στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Για την κατάργηση των υπεργολαβιών και όλων των επισφαλών και ελαστικών μορφών απασχόλησης. Για πλήρη, σταθερή και ποιοτική εργασία για όλους. Για την αύξηση των δημόσιων δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια και το περιβάλλον και για την άμεση προώθηση 100.000 προσλήψεων ανέργων σε αυτούς τους τομείς. Για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών, δημοκρατικών και συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας.
Σ’ αυτή τη μάχη δεν είμαστε μόνοι. Ένα πολύ σημαντικό κύμα αγώνων σαρώνει την Ευρώπη. Στις απεργίες και τις διαδηλώσεις στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Αγγλία κλπ. εμφανίζονται οι καλύτεροί μας σύμμαχοι. Αυτή την επιστροφή σε μια διεθνιστική πολιτική ενοποίησης των αγώνων και των αιτημάτων σε ευρωπαϊκό και πλανητικό επίπεδο επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό η ουσιαστική στήριξη και ενίσχυσή του ΣΥΡΙΖΑ από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους τους ανέργους και τη νεολαία στις προσεχείς εκλογές ευρωεκλογές θα σημαίνει ενίσχυση των ταξικών και κοινωνικών αγώνων τους.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση και αναβάθμιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να μην πληρώσουν αυτοί τα βάρη της οικονομικής κρίσης, για την ήττα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, για το σοσιαλισμό και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο συνεχίζεται.
Όλοι στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις των Εργατικών Κέντρων
Αθήνα: κεντρική συγκέντρωση Πλατεία Κλαυθμώνος 10.30πμ
Προσυγκέντρωση Δικτύου συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ: Γωνία Χαλκοκονδύλη και Πατησίων στις 10.30πμ

Ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ για την Εργατική Πρωτομαγιά

Ο ΣΥΝ καλεί τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες της χώρας μας σε μαζική συμμετοχή στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις που διοργανώνουν τα Εργατικά Κέντρα σε όλη τη χώρα, συντονίζοντας τους αγώνες τους με τους συναδέλφους τους στην Ευρώπη και σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Να δώσουν ενωμένοι ένα ισχυρό μήνυμα στην κυβέρνηση, στους τραπεζίτες και στο κεφάλαιο ότι δεν δέχονται να τους φορτώσουν τα βάρη της οικονομικής κρίσης που αυτοί προκάλεσαν. Ότι δεν θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια στην επίθεση και τον κοινωνικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο εναντίον τους - με τη στήριξη της κυβέρνησης και την ανοχή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ - με αυθαίρετες μαζικές απολύσεις, με μείωση ή πάγωμα των μισθών και με ακόμα μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
Να αγωνιστούν για να μπει φραγμός στις απολύσεις, για το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών, για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, για επιδόματα ανεργίας στο 80% του μισθού, για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, για την κατάργηση των υπεργολαβιών και όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Για ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών και τη μη εφαρμογή της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών. Για να σταματήσουν ή και να ακυρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις τομέων στρατηγικής ή κοινωνικής σημασίας. Για συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες. Για ίσα δικαιώματα στους μετανάστες.
Ο ΣΥΝ τιμάει τους διαχρονικά σκληρούς αγώνες της εργατικής τάξης και των παιδιών της που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για τα δίκαια της τάξης τους και την κοινωνική πρόοδο.
Η κρίση του καπιταλισμού δεν θα γίνει κρίση των εργαζομένων. Να πληρώσουν οι υπεύθυνοι. Ο αγώνας για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, για δημοκρατία, ισότητα, δικαιοσύνη, κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο συνεχίζεται. Οι ηττημένοι του χθες θα είναι οι νικητές του αύριο.
Πολιτική Γραμματεία του Συνασπισμού

Ζήμενς: πράσινο σκάνδαλο με γαλάζιους κόκκους




Συνέντευξη Δημήτρη Στρατούλη μέλους της Π.Γ. ΣΥΝ,
πρώην μέλους της Διοίκησης του ΟΤΕ

Ζήμενς: πράσινο σκάνδαλο με γαλάζιους κόκκους

Ποιες συμβάσεις αφορά το σκάνδαλο ΖΗΜΕΝΣ;
Το Νοέμβρη του 1997 -λίγες ημέρες πριν την έναρξη ισχύος της ευρωπαϊκής οδηγίας, σύμφωνα με την οποία όλες οι ΔΕΚΟ θα έπρεπε να αναθέτουν από 1-1-1998 έργα και προμήθειες μόνο μέσω ανοιχτών διεθνών διαγωνισμών- το Δ.Σ. του ΟΤΕ αποφάσισε την απευθείας ανάθεση της προμήθειας 3.000.000 ψηφιακών παροχών στις ΖΗΜΕΝΣ και ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Σημίτη ισχυρίστηκε ότι έτσι θα κορόιδευε τους «κουτόφραγκους» και θα ενίσχυε την «εγχώρια;;;» βιομηχανία.
Η σύμβαση αυτή (8002) που υπήρξε η «μητέρα των μιζών» πήρε τη μορφή προγραμματικής συμφωνίας με ισχύ πέντε ετών 1998-2002 (158,3 δις δραχμές για τη ΖΗΜΕΝΣ και 222,7 δις δραχμές για την ΙΝΤΡΑΚΟΜ). Αργότερα με τις συνεχείς επεκτάσεις αυτής της σύμβασης έκλεισαν στις δύο εταιρείες όλες οι προμήθειες του ΟΤΕ μέχρι το 2006 και το αρχικό τους τίμημα υπερδιπλασιάστηκε.
Το ίδιο διάστημα οι προμήθειες και τα έργα των τηλεπικοινωνιακών Οργανισμών Βαλκανικών Χωρών που είχε εξαγοράσει ο ΟΤΕ πήγαιναν επίσης με απευθείας αναθέσεις στις ίδιες δυο εταιρίες. Όμως η «εγχώρια βιομηχανία» όχι μόνο δεν ενισχύθηκε, αλλά η ΖΗΜΕΝΣ έκλεισε το εργοστάσιό της στη Θεσσαλονίκη, ενώ η Ίντρακομ έχει κάνει εκατοντάδες απολύσεις.
Αφού το 1998-2006 οι δύο εταιρείες έκαναν πάρτι με τις προμήθειες του ΟΤΕ, από τα τέλη του 2005 άρχισε να αποκαλύπτεται, ότι η ΖΗΜΕΝΣ έριχνε «λάδι» στη μηχανή των προμηθειών του ΟΤΕ χρηματίζοντας τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και στελέχη του ΟΤΕ και των κυβερνήσεων.
Μίζες επίσης δόθηκαν για να αγοράσει η χώρα μας από την αμερικανική SAIC με αντιπρόσωπο την ΠΡΟΦΙΤ του Γ. Τρεπεκλή, της οποίας η ΖΗΜΕΝΣ ήταν υπεργολάβος, το σύστημα ασφαλείας (C4I) για τους ολυμπιακούς αγώνες., που σήμερα χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση διαδηλωτών.


Η ΟΜΕ-ΟΤΕ τι στάση κράτησε;
Δυστυχώς η απόφαση για τη σύμβαση 8002 είχε παρθεί με τη συναίνεση της ηγεσίας της ΟΜΕ-ΟΤΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ). Μάλιστα ο τότε πρόεδρος της ΟΜΕ-ΟΤΕ -στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ- μοίρασε στους δημοσιογράφους, για να στηρίξει αυτή τη σύμβαση έγγραφα με επιχειρήματα, τα οποία του στάλθηκαν από fax των δύο εταιρειών. Μετά έγινε Δ/νων Σύμβουλος κοινής θυγατρικής ΟΤΕ - ΖΗΜΕΝΣ - ΙΝΤΡΑΚΟΜ και αργότερα Διευθυντής σε ραδιόφωνο συμφερόντων Κόκκαλη. Επίσης και ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ στο Δ.Σ. του ΟΤΕ ψήφισε αυτές τις συμβάσεις.

Είχε διαφωνήσει κανείς;
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και οι συνδικαλιστές του στον ΟΤΕ, αλλά και εγώ ως πρώην μέλος της Διοίκησης του ΟΤΕ, διαφωνήσαμε, γιατί υπήρχε απευθείας ανάθεση και όχι διαγωνισμός. Θεωρούσαμε τις τιμές διογκωμένες, γιατί δεν προηγήθηκε κοστολογικός έλεγχος, αμφίβολη την ποιότητα, γιατί δεν είχε γίνει σύγκριση με τα προϊόντα άλλης εταιρείας, και αξιολογούσαμε τα περί ενίσχυσης της εγχώριας βιομηχανίας ως πρόσχημα για να κερδοσκοπήσουν κάποιοι επιτήδειοι.
Γι’ αυτό είχα χαρακτηριστεί από ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και από τις δυο εταιρείες ως «ανθέλληνας» και «υπονομευτής» της εγχώριας βιομηχανίας

Ποια είναι τα βασικά στοιχεία του σκανδάλου;
Η ΖΗΜΕΝΣ διέθετε το 1994 μέχρι το 2005 που αποκαλύφθηκε αυτό το σκάνδαλο το 8% των ετησίων εσόδων της από τη χώρα μας για «λάδωμα» στελεχών Υπουργείων και ΔΕΚΟ και επιπλέον το 2% για λάδωμα Υπουργών και χρηματοδοτήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., για να της ανατίθενται προμήθειες και έργα του δημοσίου τομέα.

Θα λάμψει η αλήθεια ή το σκάνδαλο θα κουκουλωθεί όπως τόσα άλλα;
Το σκάνδαλο της ΖΗΜΕΝΣ είναι δύσκολο να κουκουλωθεί, γιατί υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες, όπως:
Η ολοκλήρωση στη Γερμανία της δίκης γι’ αυτό το σκάνδαλο. Τα στοιχεία που έχουν προκύψει εκεί είναι πολύ σημαντικά, δημοσιοποιούνται και δεν μπορούν να αγνοηθούν από τη δικαιοσύνη στης χώρα μας.
Ο εσωτερικός έλεγχος της ΖΗΜΕΝΣ γίνεται από την αμερικάνικη νομική ελεγκτική εταιρεία Debevoise and Plimptom LLP. Αυτή με βάση τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή δημοσιοποιεί με το σταγονόμετρο ορισμένα στοιχεία κρατώντας σε πολιτική ομηρία το δικομματικό πολιτικό σύστημα της χώρας μας.
Η παράλληλη αξιόπιστη έρευνα που διεξάγεται από δημοσιογράφους στη χώρα μας και στη Γερμανία.
Αυτή τη φορά ίσως μάθουμε ένα μέρος της αλήθειας, γεγονός που θα αποτελέσει το Βατερλώ του δικομματισμού στη χώρα μας.

Γιατί και σε ποιους έδωσε μίζες η ΖΗΜΕΝΣ;
Η ΖΗΜΕΝΣ δεν έδωσε μίζες για λόγους φιλανθρωπίας, αλλά για να εξασφαλίσει από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. σε διογκωμένες τιμές και σε αμφιλεγόμενη ποιότητα προμήθειες και έργα του δημόσιου τομέα.
Εκκολαπτήρια της διαπλοκής και της ς διαφθοράς είναι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., που δέχτηκαν μυστικές χρηματοδοτήσεις από τη ΖΗΜΕΝΣ, όσοι υπουργοί των κυβερνήσεών τους προώθησαν σε αυτή με φανατισμό τις απευθείας αναθέσεις και οι κυβερνητικοί τοποτηρητές που τις εκτέλεσαν. Οι μίζες τους, περίπου 110 εκατομμύρια ευρώ, ενσωματώθηκαν στις συμβάσεις της ΖΗΜΕΝΣ και των άλλων εταιρειών που πήραν δουλειές στη χώρα μας, και τον τελικό λογαριασμό τον πλήρωσαν και τον πληρώνουν οι πολίτες ή ως φορολογούμενοι ή ως καταναλωτές και συνδρομητές των ΔΕΚΟ.
Το Δημόσιο υπέστη ανυπολόγιστη βλάβη. Η πολιτική ζωή ευτελίστηκε. Οι αφανείς χρηματοδότες έγιναν… οι managers των πολιτικών.


Μόνο η ΖΗΜΕΝΣ έδινε μίζες;
Όχι βέβαια. Οι μίζες άλλων μεγάλων πολυεθνικών και «εγχώριων» επιχειρήσεων που πήραν δουλειές και έργα στη χώρα μας φτάνουν σε δυσθεώρητο ύψος. Εξάλλου η ΖΗΜΕΝΣ για τις τηλεπικοινωνίες έπαιρνε «πακέτο» τις δουλειές και λειτουργούσε ως καρτέλ με την ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Εάν εκκαθαριστεί το σκάνδαλο της ΖΗΜΕΝΣ, θα έχουμε μάθει μόνο μικρό μέρος της αλήθειας για το μεγάλο φαγοπότι που συντελείται σε βάρος των πολιτών και του δημοσίου συμφέροντος.

Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες γι’ αυτό το σκάνδαλο ή επωφελήθηκαν μερικοί επιτήδειοι;
Οι συνεχείς αποκαλύψεις δείχνουν πολιτικές ευθύνες και μαύρο πολιτικό χρήμα. Τα ίδια τα στελέχη της ΖΗΜΕΝΣ έχουν καταθέσει σε ανακριτές εδώ και τρία χρόνια ότι «λάδωναν» τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ για να παίρνουν δουλειές στη χώρα μας. Εξάλλου, ο Θ. Τσουκάτος παραδέχτηκε ότι πήρε 1.000.000 μάρκα για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ. Την πολιτική ευθύνη γι’ αυτό το σκάνδαλο την έχουν από κοινού το ΠΑΣΟΚ που υπέγραψε αυτές τις συμβάσεις και η Ν.Δ. που τις συνέχισε ή και τις επέκτεινε.

Το ισχύον νομικό πλαίσιο επαρκεί για την αντιμετώπιση αυτού του σκανδάλου;
Ο νόμος περί ποινικής ευθύνης Υπουργών με τα σύντομα διαστήματα παραγραφής που προβλέπει τους οδηγεί στην ατιμωρησία. Οι ποινικές διατάξεις της χώρας μας για την αντιμετώπιση των οικονομικών εγκλημάτων δεν επαρκούν για τη διαπίστωση εμπλοκής πολιτικών ή κομμάτων σε αυτά. Στη Γερμανία με το σκάνδαλο της ΖΗΜΕΝΣ ασχολήθηκαν 30 εισαγγελείς, στην Ελλάδα τρεις και αυτοί ουσιαστικά αβοήθητοι.

Μπορεί να αποκατασταθεί η οικονομική ζημιά που έγινε στο δημόσιο;
Με βάση το νόμο 5227/1931 «περί μεσαζόντων», όπως τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα, το δημόσιο μπορεί να ζητήσει να του δοθούν πίσω οι «μίζες» της ΖΗΜΕΝΣ από τους παραλήπτες τους, και αυτά τα 110 εκατομμύρια ευρώ να τα διαθέσει για τους ανέργους. Με βάση τον ίδιο νόμο μπορεί να ζητηθεί η ακύρωση όλων των συμβάσεων που υπογράφηκαν το 1994-2005 από τον δημόσιο τομέα με τη ΖΗΜΕΝΣ και να απαιτηθούν από αυτή τα ποσά που εισέπραξε, και αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ να διατεθούν σε κοινωνικές πολιτικές. Αυτό όμως προϋποθέτει πολιτική βούληση που λείπει από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.

Μήπως στο ΣΥΡΙΖΑ χαίρεστε από την εξέλιξη του σκανδάλου, γιατί θα αυξηθεί η δύναμή σας;

Αλίμονο εάν ευχόμασταν να πνιγεί στο βούρκο ολόκληρη η χώρα για να αυξήσουμε εμείς τα ποσοστά μας.
Ο δικομματισμός αποδεικνύεται όχι μόνο φθαρμένος αλλά και διεφθαρμένος, γιατί μετέτρεψε τη χώρα σε Siemens land μίζες land. Προκαλεί πλέον στους πολίτες και κυρίως στη νεολαία απογοήτευση και απέχθεια.
Είναι θλιβερό το θέαμα εν μέσω οικονομικής κρίσης η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αντί να αντιπαρατίθενται για το πώς θα βγούμε από αυτή, να «σφάζονται» μεταξύ τους για το ποιος έκανε τα μεγαλύτερα σκάνδαλα.
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή και για την κατάργηση του μαύρου πολιτικού χρήματος είναι σωστές. Χρειάζεται όμως να ηττηθούν και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που γεννούν τα σκάνδαλα και τις κοινωνικές αδικίες.

ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ



ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
Σχετικά με τα μέτρα στήριξης της απασχόλησης που ανακοίνωσε σήμερα η Υπουργός Απασχόλησης, ο Δημήτρης Στρατούλης, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ και υπεύθυνος εργατικής πολιτικής του, δήλωσε τα εξής:

Το «ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης» της κυβέρνησης για την ανεργία και τους ανέργους είναι μία ξεθυμασμένη φούσκα προεκλογικών υποσχέσεων προς τους ανέργους, στους οποίους προσφέρει ρουσφέτια, μερική, προσωρινή, ελαστική απασχόληση και ακόμα περισσότερα ανασφάλιστα και κακοπληρωμένα προγράμματα stage.

Στους μόνους που απευθύνεται το κυβερνητικό σχέδιο δράσης για την ανεργία είναι οι επιχειρήσεις, στις οποίες εξασφαλίζει μεγάλες και δωρεάν χρηματοδοτήσεις για τη δημιουργία ανακυκλούμενων και επισφαλών – ελαστικών θέσεων εργασίας.

Η κυβέρνηση, αφού πρώτα έκανε το δικηγόρο των επιχειρήσεων που μειώνουν το ωράριο εργασίας με ταυτόχρονη μείωση των μισθών, τώρα έρχεται επιπλέον και να χρηματοδοτήσει αυτή την αντεργατική πρακτική τους.

Αυτό που χρειάζεται τώρα, δεν είναι να πλουτίσουν και πάλι με δημόσιο και κοινοτικό χρήμα κάποιοι επιτήδειοι και κάποια κυκλώματα που λυμαίνονται επί χρόνια τους πόρους που διατίθενται για την απασχόληση, αλλά να παρθούν ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την πραγματική στήριξη των ανέργων, όπως:

- Δραστική αύξηση των δημόσιων επενδύσεων και των δημόσιων κοινωνικών δαπανών και άμεση προώθηση 100.000 προσλήψεων στην υγεία, παιδεία, πρόνοια, περιβάλλον, κοινωνική και πολιτική προστασία.
- Δραστική μείωση του ωραρίου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών.

- Ουσιαστική στήριξη των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων.

- Αποτροπή των απολύσεων εργαζομένων.

- Αύξηση των επιδομάτων ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού και χορήγησή τους χωρίς προϋποθέσεις σε όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας τους.

- Ειδικά μέτρα για την κοινωνική στήριξη των ανέργων και για την ασφαλιστική τους κάλυψη για σύνταξη και υγεία καθόλο το διάστημα της ανεργίας τους.


Η κυβέρνηση θα πρέπει να καταλάβει, ότι οι άνεργοι θέλουν δουλειές και ανθρώπινα επιδόματα ανεργίας και όχι να τους παρουσιάζονται φύκια για μεταξωτές κορδέλες.


ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
23/4/2009

Εξαπάτηση του ελληνικού κοινοβουλίου από την κυβέρνηση στο ζήτημα της πώλησης του ΟΤΕ στην DT !




Απάντηση του Επιτρόπου ΜακΚρίβι στον Δ.Παπαδημούλη


Εξαπάτηση του ελληνικού κοινοβουλίου από την κυβέρνηση της ΝΔ στο νόμο 3676/2008, που κυρώνει τη συμφωνία μετόχων μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου & της Deutsche Telekom AG, αποκαλύπτει απάντηση της Κομισιόν στον ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλη.

Μετά από νέα ερώτηση του Έλληνα ευρωβουλευτή, που ζητούσε από την Επιτροπή να αξιολογήσει αν ο νόμος 3676/2008 που κυρώνει τη συμφωνία μετόχων μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου & της Deutsche Telekom AG είναι σύμφωνος με το κοινοτικό δίκαιο, προκύπτει ότι τα πολυδιαφημισμένα δικαιώματα βέτο που δήθεν διατηρεί το ελληνικό δημόσιο στον νέο ΟΤΕ υπό γερμανική διοίκηση έρχονται σε αντίθεση με το κοινοτικό δίκαιο. Όπως διαπιστώνει ο Επίτροπος ΜακΚρίβι στην απάντησή του τα δικαιώματα βέτο υπέρ του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή η διάλυση, η θέση σε εκκαθάριση και η συγχώνευση του ΟΤΕ καθώς και οποιαδήποτε μεταφορά, μεταβολή ή εκχώρηση στρατηγικής σημασίας στοιχείων του ενεργητικού της εταιρείας που προβλέπει ο εν λόγω νόμος είναι ουσιωδώς τα ίδια με του Ν.3631/2008, για τον οποίο η Κομισιόν έχει ήδη ξεκινήσει διαδικασία επί παραβάσει εναντίον της Ελλάδας.

Πιο συγκεκριμένα, στην απάντησή του ο Ευρωπαίος Επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά, τονίζει ότι: «Πράγματι, η Επιτροπή προέβη σε περαιτέρω εξέταση του νόμου 3676/2008 για την κύρωση της συμφωνίας μετόχων μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου & της Deutsche Telekom AG … Όπως αναφέρεται στην προηγούμενη απάντηση, τα δικαιώματα αρνησικυρίας του Ελληνικού Δημοσίου στον Ελληνικό Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών (ΟΤΕ) όπως προβλέπονται στο ν. 3676/2008, δηλαδή η διάλυση, η θέση σε εκκαθάριση και η συγχώνευση του ΟΤΕ καθώς και οποιαδήποτε μεταφορά, μεταβολή ή εκχώρηση στρατηγικής σημασίας στοιχείων του ενεργητικού της εταιρείας είναι ουσιωδώς τα ίδια με τα απαριθμούμενα στο άρθρο 11 παράγραφος 3 του ν. 3631/2008 για τις επενδύσεις σε ανώνυμες εταιρείες εθνικής στρατηγικής σημασίας, ο οποίος αποτελεί ήδη το αντικείμενο διαδικασίας επί παραβάσει κατά της Ελλάδας.»

Ο κ.ΜακΚρίβι, επίσης τονίζει ότι: «Όπως αναφέρεται στην προηγούμενη απάντηση, στις 26 Νοεμβρίου 2008, η Επιτροπή διατύπωσε αιτιολογημένη γνώμη στο πλαίσιο της διαδικασίας επί παραβάσει όσον αφορά το ν. 3631/2008, η οποία γνώμη αποτελεί το δεύτερο στάδιο της διαδικασίας επί παραβάσει.» Καταλήγοντας, στην απάντησή του, ο Επίτροπος επισημαίνει ότι: «Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, και του γεγονότος ότι τα δικαιώματα αρνησικυρίας στα οποία αναφέρεται το Αξιότιμο Μέλος του Κοινοβουλίου εξετάζονται στο πλαίσιο της τρέχουσας διαδικασίας επί παραβάσει, η Επιτροπή θεωρεί ότι, πριν προβεί σε οποιεσδήποτε άλλες ενέργειες, είναι αναγκαίο να εξετάσει την απάντηση των ελληνικών αρχών της 30ής Ιανουαρίου 2009 στην αιτιολογημένη γνώμη.»

Αναφερόμενος στο ζήτημα ο Δ.Παπαδημούλης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η απάντηση της Κομισιόν αποκαλύπτει ένα ακόμη σκάνδαλο της κυβέρνησης της ΝΔ. Παρότι η κυβέρνηση γνώριζε ότι οι εγγυήσεις που παρουσίαζε υπέρ του δημοσίου κατά την πώληση του ΟΤΕ στην DT ήταν χωρίς κανένα αντίκρισμα, εσκεμμένα παραπλάνησε το ελληνικό κοινοβούλιο και τον ελληνικό λαό. Η Κομισιόν είναι σαφής: τα δικαιώματα βέτο του ελληνικού δημοσίου, όπως περιγράφονται στον Νόμο 3631/2008 και στον νόμο για τον ΟΤΕ, ήταν και παραμένουν αντίθετα με την κοινοτική νομοθεσία και αυτό το γνώριζε η ελληνική κυβέρνηση, αφού από τότε είχε ήδη ξεκινήσει η σχετική διαδικασία επί παραβάσει εναντίον της Ελλάδας. Η κυβέρνηση οφείλει να παρουσιάσει όλη την σχετική αλληλογραφία με την Κομισιόν, ώστε να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός για τα παιχνίδια που παίζονται πίσω από την πλάτη του.»

To Γραφείο Τύπου

2η Πανελλαδική Σύσκεψη ΣΥΡΙΖΑ

,





2η Πανελλαδική Σύσκεψη ΣΥΡΙΖΑ Παρακευή 10 έως Κυριακή 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2009 Συνεδριακό κέντρο TAE KBO NTO στο Δέλτα Φαλήρου












ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ


Παρασκευή 10/4

17.00: Εγγραφές
18.30: Έναρξη Εργασιών
Άνοιγμα από το συντονιστή της γραμματείας Ρούντι Ρινάλντι
Πολιτική Ομιλία - Αλέξης Τσίπρας
Παρουσίαση Σχεδίου Προγράμματος - Δήμος Τσακνιάς
Παρουσίαση Σχεδίου Διακήρυξης για την Ευρώπη - Θόδωρος Παρασκευόπουλος

Σάββατο 11/4

09.30 - 14.00: Τοποθετήσεις, ομιλίες
14.00 - 16.00: Διάλειμμα
16.00 - 21.00: Τοποθετήσεις, ομιλίες

Κυριακή 12/4

09.30 - 14.00
Τοποθετήσεις, ομιλίες
Πολιτική ομιλία του προέδρου της Κ.Ο. Αλέκου Αλαβάνου
Τοποθετήσεις, ομιλίες
Παρουσίαση καταλήξεων της σύσκεψης από το Γιάννη Θεωνά

Aποφάσεις της 1ης πανελλαδικής εργατικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η διεθνής οικονομική κρίση– που είναι κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού– πλήττει άμεσα και τη χώρα μας. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έχει δεχτεί βαθιά ρήγματα από αυτήν την κρίση αλλά σε αυτήν τη φάση μπορεί να γίνει ακόμη πιο επικίνδυνος για την εργατική τάξη. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος σε αυτή τη φάση της κρίσης του να πετύχει πολύ περισσότερα σε βάρος των εργαζομένων από όσα πέτυχε στη φάση της ανάπτυξης και της ανόδου του και να επιφέρει συντριπτική ήττα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Στόχος μας είναι η ακύρωση αυτής της στρατηγικής του κεφαλαίου. Μπορούμε και πρέπει να συσπειρώσουμε την εργατική τάξη προς αυτή την κατεύθυνση.
Σε παγκόσμιο επίπεδο οι συνεννοήσεις των ισχυρών οδηγούν σε παρεμβάσεις για να διασωθεί το καπιταλιστικό σύστημα αποπροσανατολίζοντας τους εργαζόμενους τους οποίους αντιμετωπίζουν ξανά ως υποζύγια για να ξεπεραστεί η κρίση. Το σχέδιό τους είναι να πληρώσουμε διπλά το νεοφιλελευθερισμό δηλαδή και στην άνοδο του και στην κρίση και στην κάθοδό του.
Η κυβέρνηση της ΝΔ επιμένει στη συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της.
Παρά την κρίση εφαρμόζει αυτά που έκανε από την αρχή της διακυβέρνησής της:
Λιτότητα, αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων, απορρύθμιση εργασίας, χτύπημα συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, υπονόμευση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας, ιδιωτικοποιήσεις και εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών. Κλιμακώνει δηλαδή την πολιτική που εφάρμοσε επί χρόνια το ΠΑΣΟΚ το οποίο ασμένως υποκλίθηκε στις νεοφιλελεύθερες επιλογές.
Η έγνοιά τους για τους φτωχούς φυσικά δεν είναι ειλικρινής ούτε και η πολιτική τους ουσιώδης. Τα μέτρα που λαμβάνουν μέσα από το ταμείο της υποτιθέμενης συνοχής είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Στάχτη στα μάτια των εργαζομένων ρίχνουν για να αποκτήσουν δικαιολογία για την συνέχιση της αντεργατικής πολιτικής τους.
Η ΝΔ αλλά και το ΠΑΣΟΚ δεν προτείνουν αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης. Αυτό απέδειξε η στάση τους στο ζήτημα των επιδοτήσεων προς τις Τράπεζες. Αυτό υπογραμμίζουν και οι νέες προτάσεις τους που βασίζονται στη λογική της στήριξης των επιχειρήσεων και της κερδοφορίας τους με την μείωση του κόστους εργασίας για να στηριχτεί τάχα η απασχόληση. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι υπόλογη στους εργαζόμενους όχι μόνο για το παρελθόν της διακυβέρνησης του, αλλά και για την επιμονή της στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο και σήμερα, για μια πολιτική που δεν στηρίζει τους εργαζόμενους αλλά το κεφάλαιο.
Το εργατικό κίνημα μπροστά στην κρίσιμη σημερινή κατάσταση εμφανίζεται ως το πιο βραδυπορούν τμήμα της κοινωνίας. Η πλειοψηφία της ηγεσίας του έχει συμβάλει τα μέγιστα ώστε η νεοφιλελεύθερη επίθεση να μη βρίσκει ικανό αντίπαλο στο εργατικό κίνημα.
Υπάρχει μία τεράστια αναντιστοιχία μεταξύ της οξύτητας της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι σε όλους τους τομείς και της συμβιβαστικής στάσης της πλειοψηφίας της ηγεσίας των συνδικάτων.
Η κρίση δεν πρέπει να γονατίσει τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα. Αντίθετα και παρά τις πολύ υπαρκτές και μεγάλες δυσκολίες πρέπει να γίνει η θρυαλλίδα μιας νέας αγωνιστικής έκρηξης σ’ όλη την κλίμακα των συνδικάτων. Δεν πρέπει να υποκλιθεί το συνδικαλιστικό κίνημα στις δυσκολίες και στις εκκλήσεις της εργοδοσίας για να βάλουμε νερό στο κρασί μας διότι τάχα υπάρχουν και τα χειρότερα. Αν περάσει η λογική των υποχωρήσεων, η κρίση θα γίνει η παγίδα για μια στρατηγική ήττας του συνδικαλιστικού κινήματος.
Η δράση μας πρέπει να έχει τους παρακάτω στόχους:
Την κρίση να την πληρώσει η ολιγαρχία και όχι οι εργαζόμενοι
Να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος που θα αποκρούσει τις συνέπειες της κρίσης προστατεύοντας τους εργαζόμενους.
Να οικοδομήσουμε ένα αγωνιστικό, μαζικό, μαχητικό εργατικό μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και τις συνέπειές του για τους εργαζόμενους.
Να αποκαλύψουμε τις ευθύνες του δικομματισμού για την κατάσταση που δημιουργήθηκε.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Όλοι ομολογούν –ανεξαρτήτως ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης -ότι η κρίση στο συνδικαλιστικό κίνημα οξύνεται και βαθαίνει.
Είναι κρίση οργάνωσης. Στον ιδιωτικό τομέα σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ οι συνδικαλισμένοι αποτελούν το 15% των εργαζόμενων.
Είναι κρίση εκπροσώπησης. Οι εργαζόμενοι δεν θεωρούν ότι κάποιοι υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους.
Είναι κρίση αξιοπιστίας. Οι συνδικαλιστές γενικά και ειδικά οι πλειοψηφίες των ηγεσιών δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους.
Είναι κρίση ή μάλλον έλλειμμα δημοκρατίας.
Το βασικό όμως πρόβλημα, το οποίο τροφοδοτεί και όλα τα υπόλοιπα είναι η φυσιογνωμία και ο προσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος.
Εδώ και πολύ καιρό η βασική πολιτική και πρακτική της πλειοψηφίας της ηγεσίας των συνδικάτων είναι η εργασιακή ειρήνη, η ταξική συνεργασία, η αντίληψη που λέει ότι αυτοί που παράγουν τον πλούτο στην κοινωνία και αυτοί που τον καρπώνονται, οι εργοδότες, το κράτος και οι εργαζόμενοι είμαστε μια οικογένεια και πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί για το κοινό καλό.
Η περίοδος της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης και πολύ περισσότερο η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση της θέσης του κόσμου της εργασίας με βασικά χαρακτηριστικά την ανεργία και τις απολύσεις, την ανασφάλεια και το φόβο, τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τις περικοπές βασικών κατακτημένων δικαιωμάτων όπως είναι ο σταθερός μισθός, το 8ωρο, το δικαίωμα του συνδικαλισμού.
Οι συνέπειες αφορούν τον προσανατολισμό, τη μαζικότητα, τον χαρακτήρα, την αξιοπιστία, τις μεθόδους δράσης, την εσωτερική λειτουργία, την ενότητα δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος.
Κυρίως όμως αφορούν την ίδια την κατάσταση των εργαζόμενων. Τη μείωση έως και τον αφανισμό της δυνατότητας τους να οργανώνονται, να ενώνονται, να διεκδικούν τη βελτίωση των όρων της εργασίας και συνολικά της ζωής τους.
Οι ευθύνες αφορούν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και πιο συγκεκριμένα τις δυνάμεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ γιατί η συμμαχία τους, δίνει πολύτιμες υπηρεσίες στην κυβέρνηση κάνοντας ευκολότερη την επιβολή της πολιτικής του ν/φ. Δεν τοποθετούνται από τη μεριά των εργαζόμενων, δεν αντιπαρατίθενται αλλά συναινούν στις πολιτικές που εκπορεύονται από τους εργοδότες, το κράτος και την ΕΕ, δεν οργανώνουν την πάλη των εργαζομένων, δεν έχουν αποτελέσματα και νίκες.
Πρέπει να δυναμώσει η πάλη για την ήττα αυτών των αντιλήψεων, πρακτικών άρα και δυνάμεων που την υπηρετούν. Να απεγκλωβιστεί ο κόσμος που ακολουθεί αυτές τις δυνάμεις σε μια αγωνιστική ενότητα δράσης. Για μια νέα συσπείρωση των από κάτω σε μια αυτόνομη γραμμή ταξικής πάλης.
Κινούνται στις λογικές του εναλλασσόμενου κυβερνητικού συνδικαλισμού, των εργοδοτικών επιρροών, της κομματικής ποδηγέτησης, της γραφειοκρατίας και της απόστασης από τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους.
Οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο όταν πρέπει να πάρουν συγκεκριμένη θέση: σε αυτή την περίπτωση αδιαφορούν, χειραγωγούν ή καταστέλλουν οτιδήποτε αγωνιστικό κινείται. Για παράδειγμα υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις πολύ κάτω από τις ανάγκες των εργαζομένων αλλά και τις δυνατότητες, κάνουν τα αδύνατα δυνατά να μην συναντηθούν οι αγώνες του νεολαιίστικου με το εργατικό κίνημα κ.α.
Συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο σαν κίνημα υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων και άρα σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Απογοητευτική είναι η αντίληψη και πρακτική των δυνάμεων του ΠΑΜΕ αφού αντιλαμβάνονται ως «αγωνιστικό» και «ταξικό» οτιδήποτε ξεκινάει από αυτούς οτιδήποτε έχει τη σφραγίδα τη δική τους. Όλες τις άλλες δυνάμεις και πρωτοβουλίες τις αντιλαμβάνονται ως ανταγωνιστικές και εχθρικές με το κίνημα και τους εργαζόμενους ενώ είναι απέναντι και ενάντια σε οποιαδήποτε ενωτική κίνηση και δράση.
Τελικά υπάρχει διέξοδος;
Καταρχήν υπάρχουν δυνάμεις. Συνδικαλιστές αλλά και απλοί εργαζόμενοι που δεν αντέχουν αυτήν την κατάσταση που αντιλαμβάνονται τη σημασία της οργάνωσης σαν δύναμη και θέλουν να κινηθούν διαφορετικά. Αρκεί να απευθυνθούμε εμείς σε αυτούς και να μην περιμένουμε να έρθουν αυτοί σε εμάς.
Έχουμε χρέος να συμβάλλουμε ώστε να βγει το κίνημα από το τέλμα.
Οι προϋποθέσεις για να γίνει αυτό είναι οι εξής:
· Η ανάπτυξη ενωτικών αγώνων, χωρίς σεχταρισμούς, στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων.
· Η μαζικοποίηση με γνήσιους όρους χωρίς κανέναν αποκλεισμό στους νέους ευέλικτους εργαζόμενους και η ένταξη τους μέσα στα συνδικάτα.
· Η ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων με μορφές άμεσης δημοκρατίας.
· Η οικοδόμηση διαδικασιών και οι πρωτοβουλίες που προάγουν και αναβαθμίζουν την ενότητα δράσης των εργαζόμενων ενάντια στην περιχαράκωση και το συντεχνιασμό.
· Η ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων.
Υπάρχουν όμως βασικές «πληγές» που πονάνε περισσότερο και εκεί πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας. Αφορούν την εικόνα αλλά και την ουσία του συνδικαλισμού όπως αυτή καθορίζεται από την επίσημη ηγεσία του, πολύ συχνά όμως και από τους «μικρούς» μιμητές της.
Μερικές «εικόνες»:
Συνδικάτα που λειτουργούν ως μηχανισμοί εκλογής στελεχών και δημιουργίας εκλογικών συσχετισμών.
Καμία προσπάθεια οργάνωσης των εργαζόμενων πολύ περισσότερο των νέων ενώ επιπλέον διαχωρισμός με βάση οι «δικοί μας» και οι «άλλοι».
Συνδικάτα που η ύπαρξή τους αποδεικνύεται αποκλειστικά από τις εκλογικές διαδικασίες και μάλιστα πολύ συχνά με περιφερόμενες κάλπες και ψηφοφόρους βγαλμένους από τηλεφωνικούς καταλόγους.
Συνδικάτα που με βάση έναν κακώς εννοούμενο ρεαλισμό περικόπτουν αιτήματα, ακυρώνουν αγώνες πριν καν δοκιμαστούν.
Εκτός όμως από το κυρίαρχο μοντέλο του επίσημου συνδικαλισμού ως συλλογικό όργανο και διαδικασία υπάρχει και το κυρίαρχο μοντέλο του συνδικαλιστή: απόμακρου, «κυριλέ, που δεν έχει χρόνο για τους εργαζόμενους αφού βρίσκεται συνεχώς σε συσκέψεις κάθε είδους, που έχει δικό του μηχανισμό, εκλογική πελατεία, που κάνει ρουσφέτια, που έχει άμεση διαπλοκή με το κράτος όσο και η εικόνα που με αρνητικό τρόπο έχουν σχηματίσει οι εργαζόμενοι ότι το επόμενο βήμα στην σταδιοδρομία του είναι τα έδρανα της βουλής.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Χρειάζεται μια πλατιά πρωτοβουλία όλων μα όλων των δυνάμεων ώστε να διαμορφώσουμε ένα Δίχτυο ενημέρωσης, υποστήριξης και αλληλεγγύης με μαζικές παρεμβάσεις σε όσους χώρους εκδηλώνεται η εργοδοτική αυθαιρεσία απόλυση ή παραβιάσεις εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Να εκφράζεται άμεσα και ολόπλευρα η συνδικαλιστική αλληλεγγύη, η νομική στήριξη, η αποκάλυψη, η πολιτική στήριξη, η πίεση στους κρατικούς μηχανισμούς και την κυβέρνηση. Να είναι διαρκής η απαίτησή μας για να παίξουν έναν ενισχυμένο ρόλο οι επιθεωρήσεις εργασίας στην εφαρμογή της νομοθεσίας και των συμβάσεων.
Το μεγαλύτερο ζήτημα της περιόδου που διανύουμε είναι η προώθηση των αιτημάτων για ίση μεταχείριση και η ένταξη στην πάλη των νέων αλλά και παλαιών εργαζομένων που εργάζονται στη ζώνη της επισφάλειας. Πρέπει επίσης να σταματήσει η κολοκυθιά για το που θα ενταχθούν οι εργαζόμενοι με τις νέες μορφές απασχόλησης και να μην υπάρχουν αποκλεισμοί. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να πασχίσουμε για την άμεση, ισότιμη συμμετοχή τους σε όλες τις συνδικαλιστικές βαθμίδες οργάνωσης με κριτήριο την ενότητα των εργαζόμενων ενάντια σε διαχωρισμούς και νομικά εμπόδια.
Οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα έχουν πρόβλημα. Να προστατευτούν από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ενάντια σε κάθε πολιτική που θέλει να τους μετατρέψει στα πρώτα θύματα της οικονομικής κρίσης. Πρέπει τα συνδικάτα να εντάξουν ισότιμα αυτούς τους εργαζόμενους και όχι απλά στην ατζέντα των αιτημάτων τους.
Οι γυναίκες που έχουν ενταχθεί πιο μαζικά τα τελευταία χρόνια στην παραγωγή συναντούν πολλές διακρίσεις στην πράξη παρά την πρόοδο της νομοθεσίας. Η συμμετοχή τους στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι εξαιρετικά μικρή. Για να αλλάξει η κατάσταση δεν αρκεί μόνο η παράθεση αιτημάτων τους, χρειάζεται η αποφασιστική στήριξη και παρέμβαση των ίδιων αλλά και όλων μας.
Σχετικά με τους νέους. Εμείς δεν μπορούμε να αποφασίσουμε για αυτούς. Οι ίδιοι σε τελευταία ανάλυση θα βρουν τους δρόμους και την μορφή ένταξης τους μέσα στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Πρέπει όμως να διευκολύνουμε αυτή την προσπάθεια. Πρέπει να δημιουργήσουμε τις σωστές προϋποθέσεις και να αποτρέψουμε συγχύσεις που υποτιμούν το ρόλο και τη σημασία της οργανωμένης συνδικαλιστικής πάλης.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα τα πιο πάνω απαντούν συνολικά στο πρόβλημα όμως πέραν πολλών άλλων που πρέπει παράλληλα να γίνουν εκτιμούμε ότι είναι σημαντικά.
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παρεμβαίνουν παντού και σε όλη την κλίμακα του συνδικαλιστικού κινήματος και από πάνω και από κάτω.
Σήμερα η έμφαση πρέπει να δοθεί στη δημιουργία ενός πλατειού, ενωτικού, μαχητικού, ισχυρού, διεκδικητικού συνδικαλισμού βάσης σε ταξική κατεύθυνση με βάση τα προβλήματα. Επιχειρούμε να δημιουργήσουμε θεματικές συσπειρώσεις πρωτοβάθμιων σωματείων και να δημιουργήσουμε χώρους πάλης ειδικών κατηγοριών(άνεργοι, επισφαλώς εργαζόμενοι). Παλεύουμε επίσης για ένα κίνημα αυτόνομο από κυβερνήσεις και εργοδοσίες, χωρίς χειραγώγηση από τα κόμματα απόλυτα διακριτό από τα σχήματα της συναίνεσης ή τα σχήματα που υιοθετούν σεχταριστικές και διασπαστικές πρακτικές μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό δεν σημαίνει το σταμάτημα της πολιτικής και ιδεολογικής διαπάλης ούτε οδηγεί στην έλλειψη προσπάθειας για την ηγεμονία της ριζοσπαστικής αριστεράς μέσα στα συνδικάτα ,αλλά η προσπάθεια αυτή δεν πρέπει να οδηγεί σε διαχωρισμούς των εργαζομένων και στην ακύρωση της κοινής αγωνιστικής δράσης που είναι το βασικό μας μέλημα. Προσπαθούμε επίσης να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις κοινής δράσης με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, πάνω στα προβλήματα ,μέσα από τα συνδικάτα.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά απαιτείται η καλύτερη συγκρότηση των δυνάμεών μας παντού. Ο συσχετισμός δυνάμεων αλλάζει κυρίως στα πρωτοβάθμια σωματεία. Η μάχη δίνεται στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους και εκεί πρέπει να στραφούμε.
Πώς θα αντιμετωπίσουμε την ανάγκη συντονισμού και κοινής έκφρασης οι δυνάμεις του χώρου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς;
Η κατεύθυνσή μας είναι η εξής:
Πρώτος στόχος είναι ο πολιτικός μας συντονισμός μέσα στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τη θεματική της εργασίας που κυρίως θα επεξεργάζεται θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για εργατικά θέματα, θα επεξεργάζεται την πολιτική του παρέμβαση στην εργατική τάξη, θα επιχειρεί να βοηθήσει ώστε ο Συριζα να ασχοληθεί στο σύνολό του για τα προβλήματα της εργατικής τάξης. Η επιτροπή εργατικής πολιτικής σύμφωνα με την σημερινή οργανωτική του διάρθρωση εκτός από την σημερινή του σύνθεση που αποτελείται από στελέχη που ορίζουν οι συνιστώσες θα συμπεριλαμβάνει έναν σύντροφοσα από την επιτροπή Θεσσαλονίκης και έναν\μία από την Πάτρα.
Δεύτερος στόχος μας είναι παντού και ιδίως στα πρωτοβάθμια σωματεία και δευτεροβάθμια όργανα να εκφράζονται αυτοτελώς σε κοινούς εκλογικούς συνδυασμούς οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και ακόμη ευρύτερα αγωνιστές, συνάδελφοι ανεξάρτητα πολιτικού χώρου στον οποίο βρίσκονται αφού πρώτα έχει προηγηθεί συζήτηση και συμφωνία των θέσεων στο συγκεκριμένο χώρο και των δράσεων –παρεμβάσεων που σκοπεύουμε να πραγματοποιήσουμε .Η συζήτηση για το περιεχόμενο των συνεργασιών φυσικά πρέπει να γίνεται έγκαιρα και φυσικά πριν την συγκρότηση των συνδυασμών. Μέσα από αυτή τη διαδικασία βασικό μας μέλημα είναι η ανάδειξη νέων συνδικαλιστών ώστε να δημιουργηθούν οι όροι εναλλαγής των συνδικαλιστικών μας στελεχών
Τρίτος στόχος μας είναι η δημιουργία, μεταβατικά, ενός νέου σχήματος με την μορφή Δικτύου που θα ενώνει και θα κινητοποιεί τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του χώρου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Προτείνουμε να ξεκινήσει άμεσα, συγκεκριμένα και με ορατό χρονικό ορίζοντα αυτή η διαδικασία, που θα έχει τον χαραχτήρα της δημιουργίας ενός αυτοτελούς ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα και να εξεταστεί η δυνατότητα μετεξέλιξής του σε ένα ενιαίο παραταξιακό σχήμα, διαρθρωμένο σε πανελλαδικό επίπεδο με την δημιουργία των προϋποθέσεων ωρίμανσης και ομογενοποίησης των απόψεών μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια δύναμη ανατροπής.
Εργαζόμαστε με στόχο να δημιουργηθούν οι όροι αλλαγής του κοινωνικού συσχετισμού σε βάρος του κεφαλαίου και σε όφελος της εργασίας. Μπορούμε να το αποδείξουμε και στο χώρο του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ για τις Aποφάσεις της 1ης πανελλαδικής εργατικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Για τις αποφάσεις της 1ης πανελλαδικής εργατικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

Το Σάββατο 28/3 πραγματοποιήθηκε στην ΑΣΟΕΕ η 1η πανελλαδική εργατική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή 250 συνδικαλιστών από όλη τη χώρα, στην οποία μίλησε εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας και παραβρέθηκε από τη γραμματεία του ο συντονιστής της Ρούντι Ρινάλντι.
Διαπιστώσαμε ότι σήμερα υπάρχει μία τεράστια αναντιστοιχία μεταξύ της οξύτητας της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και της συμβιβαστικής στάσης της πλειοψηφίας της ηγεσίας των συνδικάτων (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ).
Η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση της θέσης του κόσμου της εργασίας με βασικά χαρακτηριστικά την ανεργία και τις απολύσεις, την ανασφάλεια και το φόβο, τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τις περικοπές βασικών κατακτημένων δικαιωμάτων όπως είναι ο σταθερός μισθός, το 8ωρο, το δικαίωμα του συνδικαλισμού.
Η κρίση δεν πρέπει να γονατίσει τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα.
Αντίθετα και παρά τις πολύ υπαρκτές και μεγάλες δυσκολίες πρέπει να γίνει η θρυαλλίδα μιας νέας αγωνιστικής έκρηξης σ' όλη την κλίμακα των συνδικάτων. Δεν πρέπει να υποκλιθεί το συνδικαλιστικό κίνημα στις δυσκολίες και στις εκκλήσεις της μεγαλοεργοδοσίας για να βάλουμε νερό στο κρασί μας. Εάν περάσει η λογική των υποχωρήσεων, η κρίση θα γίνει η παγίδα για μια στρατηγική ήττας του συνδικαλιστικού κινήματος.
Αποφασίσαμε η δράση μας πρέπει να έχει τους παρακάτω στόχους:
Την κρίση να την πληρώσει η ολιγαρχία και όχι οι εργαζόμενοι
Τη δημιουργία ενός αγωνιστικού ταξικού εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος που θα αποκρούσει τις συνέπειες της κρίσης προστατεύοντας τους εργαζόμενους.
Να οικοδομήσουμε ένα αγωνιστικό, μαζικό, μαχητικό εργατικό μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και τις συνέπειές του για τους εργαζόμενους.
Να αποκαλύψουμε τις ευθύνες του δικομματισμού για την κατάσταση που δημιουργήθηκε.
Έχουμε χρέος να συμβάλλουμε ώστε να βγει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα από το τέλμα. Οι προϋποθέσεις για να γίνει αυτό είναι:
* Η ανάπτυξη αγώνων στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων.
* Η μαζικοποίηση με γνήσιους όρους χωρίς κανέναν αποκλεισμό στους νέους ευέλικτους εργαζόμενους και η ένταξη τους μέσα στα συνδικάτα.
* Η ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων με μορφές άμεσης δημοκρατίας.
* Η οικοδόμηση διαδικασιών και οι πρωτοβουλίες που προάγουν και αναβαθμίζουν την ενότητα δράσης των εργαζόμενων ενάντια στην περιχαράκωση και το συντεχνιασμό.
* Η ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων.

Χρειάζεται μια πλατιά πρωτοβουλία όλων των δυνάμεων, ώστε να διαμορφώσουμε ένα Δίχτυο ενημέρωσης, υποστήριξης και αλληλεγγύης με μαζικές παρεμβάσεις σε όσους χώρους εκδηλώνεται χτύπημα του εργοδότη, απόλυση ή παραβιάσεις εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Να εκφράζεται άμεσα και ολόπλευρα η συνδικαλιστική αλληλεγγύη, η νομική στήριξη, η αποκάλυψη, η πολιτική στήριξη, η πίεση στους κρατικούς μηχανισμούς και την κυβέρνηση.
Πρέπει να ενταχθούν οι εργαζόμενοι με τις νέες μορφές απασχόλησης σε όλες τις συνδικαλιστικές βαθμίδες οργάνωσης με κριτήριο την ενότητα των εργαζόμενων ενάντια σε διαχωρισμούς και νομικά εμπόδια.
Στο τέλος των εργασιών εγκρίθηκαν ομόφωνα αφενός τα τμήματα του σχεδίου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ που αφορούν τα εργασιακά με μία πρόταση προσθήκη για τις επιχειρήσεις που κλείνουν και αφετέρου η παρακάτω απόφαση:
«Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παρεμβαίνουν παντού και σε όλη την κλίμακα του συνδικαλιστικού κινήματος και από πάνω και από κάτω.
Σήμερα η έμφαση πρέπει να δοθεί στη δημιουργία ενός ισχυρού συνδικαλισμού βάσης σε ταξική κατεύθυνση και ενός ταξικού ρεύματος αυτόνομου από την εργοδοσία και την κυβέρνηση, μη χειραγωγούμενου από τα κόμματα, διακριτού από το συναινετικό – συμβιβαστικό αλλά και το διασπαστικό συνδικαλισμό και ανοικτού σε κοινή δράση με τις άλλες δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά απαιτείται η καλύτερη συγκρότηση των δυνάμεών μας παντού. Ο συσχετισμός δυνάμεων αλλάζει κυρίως στα πρωτοβάθμια σωματεία. Η μάχη δίνεται στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους και εκεί πρέπει να στραφούμε.
Πρώτος στόχος είναι ο πολιτικός μας συντονισμός μέσα στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από το τμήμα εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που κυρίως θα επεξεργάζεται θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για εργατικά θέματα και την πολιτική του παρέμβαση στην εργατική τάξη και το οποίο διευρύνεται με από ένα εκπρόσωπο από τις θεματικές εργασίας της Θεσσαλονίκης και Πάτρας. Επιδιώκουμε ταυτόχρονα τη δημιουργία κλαδικών θεματικών επιτροπών εργαζομένων του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη χώρα και σε όλους τους κλάδους, αλλά και τη στροφή ολόκληρου του ΣΥΡΙΖΑ στην εργατική δουλειά.
Δεύτερος στόχος μας είναι παντού και ιδίως στα πρωτοβάθμια σωματεία και δευτεροβάθμια όργανα να εκφράζονται σε κοινούς εκλογικούς συνδυασμούς οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και ακόμη ευρύτερα αγωνιστές, συνάδελφοι ανεξάρτητα πολιτικού χώρου στον οποίο βρίσκονται ,αφού πρώτα έχει υπάρξει συζήτηση και συμφωνία των θέσεων στο συγκεκριμένο χώρο και των δράσεων -παρεμβάσεων που σκοπεύουμε να πραγματοποιήσουμε. Η συζήτηση για το περιεχόμενο των συνεργασιών φυσικά πρέπει να γίνεται έγκαιρα και φυσικά πριν την συγκρότηση των συνδυασμών .
Τρίτος στόχος μας είναι η δημιουργία ενός νέου σχήματος με την μορφή Δικτύου που θα ενώνει και θα κινητοποιεί τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του χώρου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Προτείνουμε να ξεκινήσει άμεσα, συγκεκριμένα και με ορατό χρονικό ορίζοντα αυτή η διαδικασία με στόχο και προοπτική τη δημιουργία μίας νέας ενιαίας παράταξης, εφόσον φυσικά συμβάλλουμε ενεργά στην ωρίμανση των αναγκαίων προϋποθέσεων.
Αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 2/4»
Αθήνα 29-3-2009
Το Γραφείο τύπου

4/4, ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ - ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ

.


ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
  • ΝΑΤΟ: ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! 60 χρόνια, αρκετά!
  • Το ΝΑΤΟ να διαλυθεί
  • Οι βάσεις να κλείσουν
  • Λεφτά για το λαό και όχι για όπλα

Εν όψει της επετείου των 60 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει για άλλη μια φορά τον απόλυτα αρνητικό και άκρως επικίνδυνο ρόλο αυτού του στρατοκρατικού μηχανισμού για την ειρήνη, την ασφάλεια, τη δημοκρατία και την ελευθερία των λαών και των πολιτών της Ευρώπης και της Ελλάδας.

.

Το ΝΑΤΟ είναι μηχανή πολέμου και εργαλείο επιβολής των συμφερόντων της Νέας Τάξης Πραγμάτων και των διεθνούς ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο. Η ακόμη στενότερη σύμπλευση της Ε.Ε. με την πολιτική του ευρωατλαντισμού και η πλήρης πρόσδεση της ευρωπαϊκής «ασφάλειας» με τα νατοϊκά συμφέροντα, που θα επιχειρηθεί κατά τη διάρκεια της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο, από 1 ως 5 Απριλίου 2009, αποτελεί επιλογή υψηλού κινδύνου για τους λαούς της Ευρώπης. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει αυτές τις επιλογές.

.

Η επέκταση του ΝΑΤΟ και η εγκατάσταση νέων βάσεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη δεν υπηρετούν την ασφάλεια της ηπείρου, αλλά τον πόλεμο. Οι βάσεις πρέπει να κλείσουν, το ΝΑΤΟ να διαλυθεί. Υποστηρίζουμε την αποχώρηση της Ελλάδας από την επιθετική Ατλαντική Συμμαχία. Απαιτούμε την επιστροφή των ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων από τρίτες χώρες, την απαγόρευση, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, της αποστολής στρατευμάτων εκτός συνόρων. Να τερματιστεί η στρατιωτική κατοχή στο Ιράκ, να αποσυρθούν όλα τα ξένα στρατεύματα από το Αφγανιστάν, να πάψουν οι απειλές ενάντια στο Ιράν.

.

Χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή πολιτική ειρήνης και αλληλεγγύης που θα βασίζεται στη μείωση των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών. Υποστηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα φιλειρηνικά κινήματα στην Πολωνία και την Τσεχία, ενάντια στην εγκατάσταση του αντιπυραυλικού συστήματος των ΗΠΑ στο έδαφος των χωρών τους.

.

Στις 4 Απρίλη στο Στρασβούργο ο ΣΥΡΙΖΑ ενώνει τη φωνή του με τη φωνή της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής αριστεράς, του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, του Ελληνικού, Ευρωπαϊκού και Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, των αντιπολεμικών κινημάτων και των πολιτών που θα διαδηλώσουν εναντίον του ΝΑΤΟ. Εκ μέρους της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ στο Στρασβούργο θα μεταβεί αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τους Παναγιώτα Μανιού, Ρούντι Ρινάλντι, Αγγέλικα Σαπουνά και Γιώργο Σαπουνά.

.

Στις 4 Απρίλη διαδηλώνουμε σε όλη την Ελλάδα κατά του ΝΑΤΟ και για το κλείσιμο των βάσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί όλους τους πολίτες να συμμετάσχουν μαζικά στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλη την Ελλάδα. Δίνουμε ραντεβού:

* Στην Αθήνα, 11.00 στα Προπύλαια για πορεία προς την πρεσβεία των ΗΠΑ

* Στον Τύρναβο, 11.00, στην Πλατεία Τυρνάβου, για πορεία στο νατοϊκό στρατόπεδο

* Στην Πρέβεζα, 11.00 για αποκλεισμό της βάσης του Ακτίου και στις 13.00 στην πλατεία Ανδρούτσου για πορεία στην πόλη της Πρέβεζας.

* Στα Χανιά, στις 12.00, στην πλατεία αγοράς για πορεία στην πόλη των Χανίων και στις 14.00 για αποκλεισμό της βάσης της Σούδας.

Συνέλευση της Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ εργαζομένων ΟΤΕ

.


Σύντροφοι / συντρόφισσες

Ενόψει της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ που θα πραγματοποιηθεί 10,11,12 Απρίλη στην Αθήνα, με θέματα το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τις ευρωεκλογές, σας καλούμε στην Συνέλευση της Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ εργαζομένων ΟΤΕ που θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα της ΟΤΟΕ (Βησσαρίωνος 9 - 4ος όροφος - την Τρίτη 7 Απριλίου 6μ.μ.

Εισηγητής θα είναι ο σύντροφος Γιάννης Θεωνάς

Επειδή η αίθουσα θα παραχωρηθεί 6-8 παρακαλούμε η προσέλευση σας να είναι 10' λεπτά πριν τις 6.00 μμ

http://syriza-ote.blogspot.com mail: Syriza.OTE@Gmail.Com



Διαβάστε το ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Διαβάστε το ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ (Σχέδιο της Γραμματείας για την Πανελλαδική Σύσκεψη)
.