Ομιλία Δημήτρη Στρατούλη στη 3η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Ομιλία Δημήτρη Στρατούλη Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ Σύντροφοι και συντρόφισσες, Η γνώμη μου είναι ότι μετά από μια μεγάλη συζήτηση δεν είναι δύσκολο να καταλήξουμε επί του Οργανωτικού. Υπάρχει η συντριπτικά πλειοψηφική άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει ως συμμαχικό σχήμα κομμάτων των οργανώσεων και ανένταχτων. Ότι θα έχει μέλη όλα τα μέλη των συνιστωσών και τους ανένταχτους χωρίς αποκλεισμούς κανενός και καμιάς. Ότι τα βασικά κύτταρά του θα είναι οι ανοικτές συνελεύσεις των τοπικών και θεματικών επιτροπών του, ότι θα είναι υπό διεύρυνση με άλλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, ότι οι οργανωτικές του μορφές θα εξελίσσονται κάθε φορά δυναμικά λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένες ανάγκες, ότι θα είναι εξωστρεφής, ότι θα κατοχυρώνει το ρόλο των ανένταχτων αλλά και τον πλουραλισμό σε όλα τα όργανά του και στη δημόσια εκπροσώπηση. Και απ’ ό,τι διαπίστωσα και επί του πολιτικού, δηλαδή στις εκτιμήσεις για τη σημερινή συγκυρία και για το τι πρέπει να κάνουμε, είμαστε πολύ κοντά. Η εισήγηση του συντονιστή της Π.Γ. Αντώνη Νταβανέλλου είναι μια καλή βάση με 1-2 διορθώσεις για απόφαση. Επομένως, μπορούμε να βγάλουμε μια απόφαση πάνω σε αυτά που συμφωνούμε και που κατά τη γνώμη μου αποτελούν βήματα προς τα εμπρός και να αφήσουμε αυτά, κυρίως τα 2-3 οργανωτικά ζητήματα, στην άκρη για να τα δούμε στο μέλλον. Εξάλλου, έτσι λειτουργούν οι πολιτικές συμμαχίες που έχουν στέρεες βάσεις, και γι’ αυτό πάμε σε αυτά τα θέματα χαλαρά, χωρίς κανένα άγχος. Εκεί όμως που πρέπει να έχουμε άγχος ή που τουλάχιστον εγώ έχω άγχος και θα ήθελα να σας κάνω κοινωνούς είναι η κατάσταση εσωστρέφειας στην οποία έχουμε περιέλθει μετά τις ευρωεκλογές. Είναι κρίμα να έχουμε μετατραπεί σε έναν εσωστρεφή γραφειοκρατικό μηχανισμό, που συζητά μόνο για τα εσωτερικά ή οργανωτικά του προβλήματα και αφήνουμε τις κοινωνικές διεργασίες να αλλάζουν με πυραυλικές ταχύτητες ερήμην μας. Και είναι δύο φορές κρίμα αφενός γιατί έχουμε διαφορετική αφετηρία, είμαστε γέννημα κινηματικών διαδικασιών του πάλαι ποτέ ελληνικού κοινωνικού φόρουμ και των κοινωνικών αγώνων και αφετέρου γιατί έχουμε μια διαδρομή τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές με ριζοσπαστικές κινηματικές εξάρσεις και με αντιπολιτευτικές τακτικές που μας έφεραν στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων και μας έδωσαν και ως κίνημα και ως Αριστερά και μεγάλες νίκες. Σύντροφοι και συντρόφισσες, Οι πραγματικές κοινωνικές εξελίξεις είναι έξω από τους τοίχους του ΣΕΦ και έξω από το κτίριο της Βαλτετσίου ή όποιο άλλο κτίριο μας έχει βαρεθεί να συνεδριάζουμε ατέρμονα μέσα σε αυτό. Οι πραγματικές εξελίξεις είναι εκεί έξω, εκεί που οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση που έχει πλέον δραματικές συνέπειες στη ζωή τους. Εκεί που οι εργαζόμενοι δίνουν μάχες για να μην απολυθούν, για να μην μειωθούν οι μισθοί τους, για να εφαρμόζονται οι συμβάσεις και η εργατική νομοθεσία, για να μη σκοτώνονται επειδή τα αφεντικά είναι ασύδοτα και δεν εφαρμόζουν τους κανονισμούς υγιεινής και ασφάλειας. Εκεί που οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες και αγρότες δίνουν μάχες για να σταθούν στα πόδια τους και που τα λαϊκά νοικοκυριά στενάζουν από τη ληστρική εκμετάλλευση των τραπεζών. Σύντροφοι και συντρόφισσες, Χιλιάδες νέοι και νέες απολύονται από το δημόσιο για δημοσιονομικούς λόγους και δεν έχουν μέλλον και δεν έχουν καμιά προοπτική. Στον ιδιωτικό τομέα γίνεται χαμός. Οι χώροι εργασίας έχουν μετατραπεί σε σύγχρονα Νταχάου, οι άνεργοι είναι 800.000 και σύντομα θα ανέλθουν στο 1.000.000. Οι ελαστικά απασχολούμενοι τους ξεπέρασαν. Το 50% του εργατικού δυναμικού είναι άνεργοι ή ελαστικά απασχολούμενοι. Η κυβέρνηση μέσα από προσχηματικούς διαλόγους προωθεί νέες περικοπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα, ο προϋπολογισμός αποτυπώνει πολιτικές λιτότητας και για την επόμενη χρονιά. Κυβέρνηση και αφεντικά ασκούν δημοσιονομική τρομοκρατία και με την απειλή της χρεοκοπίας της χώρας επιδιώκουν να ξεζουμίσουν κι άλλο τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι πραγματικές κοινωνικές διεργασίες είναι έξω από τους τοίχους του ΣΕΦ, έξω από το κτίριο της Βαλτετσίου ή όποιου άλλου κτιρίου οποιασδήποτε συνιστώσας ή τάσης που μας έχουν βαρεθεί να συνεδριάζουμε και να ομφαλοσκοπούμε μέσα σε αυτά. Εκεί έξω από αυτούς τους τοίχους ωριμάζουν πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες. Τα θύματα της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών και της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ περιμένουν από το ΣΥΡΙΖΑ να γράφει ειδήσεις όχι με τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις και την ατέρμονη γκρίνια αλλά με τη δυναμική παρουσία του εκεί που τον χρειάζονται. Τα λαϊκά στρώματα που θέλουμε πολιτικά να εκπροσωπούμε μας θέλουν να διακρινόμαστε όχι στην πάλη των συνιστωσών και των τάσεων ή στη διαπάλη των ηγετικών στελεχών αλλά στην πάλη των τάξεων. Περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ να βγει από την πανελλαδική σύσκεψη του ως ζωντανός και δρών πολιτικός οργανισμός που θα ασκεί αριστερή, μαχητική, αποτελεσματική αντιπολίτευση, που θα παίρνει πρωτοβουλίες για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, θα προωθεί πολιτικές καμπάνιες για την ανεργία, την ελαστική απασχόληση, την κοινωνική ασφάλιση, θα ενισχύει την ενεργή παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες και θα αξιοποιεί και θα προβάλλει το εναλλακτικό πρόγραμμά του και τις θέσεις του για τα προβλήματα του λαού και της χώρας. Ας σπάσουμε λοιπόν τους τοίχους της εσωστρέφειας κι ας βγούμε εκεί έξω που μας περιμένουν αυτοί και αυτές που θέλουμε πολιτικά να εκπροσωπήσουμε. Έτσι μόνο θα ξαναζεστάνουμε τις ελπίδες που γέννησε η συγκρότηση και οι μεγάλες κινηματικές και πολιτικές στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ. Για να γίνει αυτό πρέπει να κάνουμε ριζική πολιτική στροφή στη δουλειά μας μέσα στους εργαζόμενους και στους άνεργους. Να διαθέσουμε στελέχη, μέλη, πολιτικά και οικονομικά μέσα και σκληρή δουλειά γι’ αυτό το σκοπό. Ήδη η επιτροπή εργατικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει βήματα. Έχει ετοιμάσει υλικό για μεγάλες καμπάνιες. Ενοποιούμε επίσης τις συνδικαλιστικές παρατάξεις μας και έχουμε καλά αποτελέσματα. Με δεδομένες τις πλειοψηφίες των συνδικάτων, μας χρειάζεται ένα πλατύ κοινωνικό εργαλείο. Το έχουμε αλλά το αφήσαμε να μαραζώνει. Είναι το ελληνικό κοινωνικό φόρουμ που σήμερα το χρειαζόμαστε όσο ποτέ και πρέπει να ρίξουμε επιτέλους πολιτικό βάρος για την αναζωογόνησή του. Περισσότερο όμως απ΄ όλα χρειάζεται να επανοικοδομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης, εμπιστοσύνης και πολιτικού πολιτισμού μεταξύ μας που δυστυχώς έχουν τελευταία ως ένα βαθμό διαρραγεί και που χωρίς αυτές όσα καλά αποφασίσουμε εδώ σήμερα θα μείνουν στα χαρτιά. Καλούς αγώνες, σύντροφοι και συντρόφισσες. Σας ευχαριστώ.