8η Μάρτη: Είναι παγκόσμια ημέρα. Ας γίνει φέτος παγκόσμια πρεμιέρα …



8η Μάρτη: Είναι παγκόσμια ημέρα. Ας γίνει φέτος παγκόσμια πρεμιέρα …

 Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που οργανώθηκε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και δύο χρόνια αργότερα θεσμοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Τα νέα κοινωνικά κινήματα των δεκαετιών του 1960 και 1970 ριζοσπαστικοποίησαν κι εμπλούτισαν το διεκδικητικό πλαίσιο και του γυναικείου κινήματος και προς άλλες κατευθύνσεις που αφορούν την αυτοδιάθεση του σώματος, το γυναικείο πολιτικό λόγο, την έννοια της επιτέλεσης ρόλων καθώς και την αλληλεπίδραση με τις διεκδικήσεις της LGBTQI κοινότητας, των μεταναστών/στριών και άλλων κοινωνικά καταπιεσμένων κατηγοριών.

Φέτος, οι παγκόσμιες εκδηλώσεις για την 8η Μάρτη του 2015 συμβαίνουν με φόντο τα αποτελέσματα των συντριπτικών επιθέσεων του νεοφιλελευθερισμού στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και στην ισότητα. Ειδικότερα στην Ελλάδα, τα τέσσερα τελευταία χρόνια των μνημονιακών πολιτικών τα ζητήματα φύλου τέθηκαν στο επίκεντρο μίας πολιτικής που απέβλεπε στην κοινωνική πειθάρχηση των σωμάτων. Η ενίσχυση της καταστολής καθώς και η σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής ακολουθήθηκαν από έμπρακτες εκδηλώσεις θεσμοποίησης διακρίσεων με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό: Η υπόθεση της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών την άνοιξη του 2012, η υπονόμευση και η εγκατάλειψη των πολιτικών για την εξάλειψη της ενδοοικογενειακής και των άλλων μορφών έμφυλης βίας αλλά και τα περιστατικά άσκησης ψυχολογικής ή σωματικής βίας σε βάρος τρανς ατόμων από μέλη σωμάτων ασφαλείας είναι μερικές από αυτές. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της εντονότερης συντηρητικοποίησης οι ομάδες κρούσης της Χ.Α. εφάρμοσαν πρακτικές που αντανακλούν την πιο ωμή εκδοχή της πατριαρχικής βίας, δηλαδή αυτής που ασκείται στο όνομα της θρησκείας, χρώματος, της οικογένειας και της πατρίδας.
Ωστόσο, σήμερα στην Ελλάδα το τοπίο φαίνεται να αλλάζει. Το πολύπλευρο κίνημα αντίστασης που αναπτύχθηκε ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα και στις επιμέρους πολιτικές που συνόδευαν την υλοποίηση της συνέβαλε στην ανάδειξη μιας νέας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και με αριστερό προοδευτικό χαρακτήρα, η οποία θέτει ως άμεσο στόχο την αντιμετώπιση των κοινωνικών συνεπειών της λιτότητας και την ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης καθώς και την προάσπιση της δημοκρατίας.
Μέσα σε αυτές τις νέες συνθήκες διαμορφώνεται ευεπίφορο έδαφος για να τεθούν εκ νέου τα ζητήματα φύλου, έμφυλης καταπίεσης, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου με πιο εμφατικό και ριζοσπαστικό τρόπο. Και να τεθούν όχι μόνο προς την κατεύθυνση της επίλυσης τους με γνώμονα το σεβασμό και την αποδοχή της διαφορετικότητας, αλλά και με απώτερο στόχο την αμφισβήτηση των πατριαρχικών δομών και σχέσεων εξουσίας.
Είναι μάλλον περιττό να λέγεται ότι μια «επέτειος» είναι μάλλον λίγη για να αναδείξει το μέγεθος και τις πολλαπλές κοινωνικές όψεις της έμφυλης καταπίεσης καθώς και το ίδιο το όραμα της ισότητας και της συνολικής αλλαγής της κοινωνίας. Το δίχως άλλο, οι καθημερινές πρακτικές, η πολιτική παρέμβαση στους κοινωνικούς χώρους, η ίδια η συλλογική ζωή μέσα από την παραγωγή πολιτικής και πολιτικού λόγου αποτελούν πεδία για την οργάνωση της συλλογικής αντίστασης απέναντι στην κοινωνική ανισότητα και στις εξουσιαστικές δομές που την αναπαράγουν.
Εδώ και 106 χρόνια η 8η Μάρτη είναι μία παγκόσμια ημέρα. Ας γίνει φέτος μια κινηματική «πρεμιέρα» σε μια συλλογική πορεία με μοναδικά όρια την κοινωνική χειραφέτηση, την ισότητα και την αυτοδιάθεση!
Ομάδα Φεμινισμού και ΛΟΑΤΚΙ διεκδικήσεων,
Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ