Αυτόνομη Παρέμβαση:Το συνδικαλιστικό κίνημα επιτέλους να σηκώσει το γάντι με όσους θέλουν και μπορούν

 Το συνδικαλιστικό κίνημα επιτέλους να σηκώσει το γάντι με όλους όσοι θέλουν και μπορούν

Το Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ επιβεβαίωσε ότι, αυτή η ηγεσία ούτε θέλει, ούτε μπορεί να εκπροσωπήσει τους εργαζόμενους.

Όταν έξω από την αίθουσα του Γενικού Συμβουλίου, γίνεται ένας απίστευτος πόλεμος σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας, όταν η ανεργία ξεπερνάει τα 2 εκατομμύρια, η κοινωνική ασφάλιση, η δημόσια υγεία και παιδεία εξολοθρεύονται, αυτή η ηγεσία κατάφερε το ακατόρθωτο, ούτε συζήτησε, ούτε αποφάσισε τίποτα, για όλα αυτά προβλήματα.

Βολεύεται στα ήρεμα νερά της αδράνειας, συμβάλλει στην απαξίωση των συνδικάτων, έχει ενσωματωθεί στο μνημονιακό καθεστώς, αποτελεί μέρος του προβλήματος, ζει και αναπνέει μόνο για την αναπαραγωγή της.

Το κοινωνικό ολοκαύτωμα συνεχίζεται

Μια αντικειμενική αποτίμηση της μνημονιακής περιόδου, μπορεί αβίαστα να μιλήσει για μηδενισμό του κοινωνικού κοντέρ.

Η ανεργία, η φτώχεια, η απώλεια της αξιοπρέπειας, η καθίζηση της ποιότητας ζωής, η συρρίκνωση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, χαρακτηρίζουν με τίτλους ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα που έχει συντελεστεί στη χώρα και όχι μόνο.

Ο κατάλογος των διαπιστώσεων θα μπορούσε να συνεχιστεί και να καταγραφεί σε εκατοντάδες σελίδες, χωρίς ωστόσο να μπορεί ακόμα κανείς να αποτυπώσει με ακρίβεια την έκταση της κοινωνικής και ανθρωπιστικής καταστροφής.

Οι δυνάμεις του κεφαλαίου με αρωγό και διαμεσολαβητή τις μνημονιακές κυβερνήσεις αναζητούν έξοδο από την κρίση, υλοποιώντας τις πιο βίαιες ανατροπές και εφαρμόζοντας κατά γράμμα το δόγμα του σοκ και δέος όσο πιο ακραία, όσο πιο γρήγορα κι όσο πιο βίαια

Οι παραπάνω μονομερείς επιθέσεις θα ήταν προφανώς πιο αδύναμες εάν συναντούσαν ως αντίπαλο πόλο μια οργανωμένη εργατική τάξη, ένα αποφασισμένο εργατικό κίνημα.

Για την αδυναμία αυτή και την έλλειψη ενός οργανωμένου σχεδίου αποτελεσματικής αντίστασης, –τρία χρόνια μετά – είναι προφανείς πλέον και αυταπόδεικτες οι ευθύνες της πλειοψηφικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ.

Η πλειοψηφία της Συνομοσπονδίας, ούτε από την αρχή του Μνημονίου αλλά ούτε και κατά την τελευταία περίοδο, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί για δήθεν αιφνιδιασμό ή για λάθος πρόβλεψη σχετικά με την έκταση της κρίσης και των επιπτώσεών της. Απλώς απέδειξε ότι ούτε ήθελε, ούτε θέλει, να οργανώσει και να συντονίσει την αντίσταση των εργαζομένων.

Να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων τα συνδικάτα και να συγκροτήσουν ένα άμεσο σχέδιο αντιπαράθεσης

Στις σημερινές συνθήκες ο χρόνος δεν είναι πλέον απεριόριστος. Αντίθετα απαιτούνται άμεσες, επείγουσες ενέργειες ανασύνταξης και επανασχεδιασμού της δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Η απόσταση των εργαζομένων από την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος γίνεται όλο και πιο μεγαλύτερη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εάν αφεθούν ως έχουν τα πράγματα, το σ.κ. θα γκρεμιστεί κάτω από το βάρος της αναποτελεσματικότητας και της αναξιοπιστίας του. Οι ηγεσίες που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών, θα μεταφέρουν και τη δική τους απαξίωση στον ίδιο το θεσμό των συνδικάτων, στην ίδια την ιδέα για την αναγκαιότητα της συλλογικής συνδικαλιστικής δράσης.

Αντίθετα οι αγώνες που αναπτύχθηκαν σε πολλούς κλάδους εργαζομένων δείχνουν τις ανεκμετάλλευτες δυνατότητες του κινήματός μας. Αποτελούν δυνατά και ελπιδοφόρα παραδείγματα αξιοπιστίας, αξιοπρέπειας και αντίστασης με δυνατό πολιτικό και κοινωνικό συμβολισμό.

Οι αγώνες των εργαζομένων στην ΕΡΤ, των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια, των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων στην Υγεία, στη Χαλυβουργία, στην Εύβοια, σε πολλούς νομούς, κλάδους, εργοστάσια, οι αντιστάσεις και τα κινήματα στις πόλεις και στις γειτονιές, μας δείχνουν το δρόμο και τις απεριόριστες δυνατότητες του εργατικού και κοινωνικού κινήματος.

Στους αγώνες αυτούς η κυβερνητική αφήγηση και προπαγάνδα τα βρήκε σκούρα. Η κυβέρνηση έφαγε και τρώει τα μούτρα της.

Τα παραδείγματα αυτά αναδεικνύουν στα μάτια των εργαζομένων την αξία και τη δύναμη της συλλογικής δράσης και των συνδικάτων. Το κυριότερο: εμφανίζονται ως παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι το σ.κ. δεν έχει τελειώσει πολιτικά. Αντίθετα αποτυπώνουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα μετάβασης σε μια νέα περίοδο ανασυγκρότησης και επιστροφής του σ.κ. στις ριζοσπαστικές του καταβολές.

Η συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ οργανώθηκε και αυτή την φορά χωρίς καμία στοιχειώδη προετοιμασία, χωρίς να συνεδριάσουν τα θεσμικά όργανα, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία συζήτηση για την ατζέντα των θεμάτων, χωρίς τελικά να αποφασίσει για τίποτα.

Ωστόσο και ανεξάρτητα από τους κυβερνητικούς τακτικισμούς, βρισκόμαστε μπροστά σε νέα καταιγίδα μέτρων. Το σ.κ. δεν μπορεί να επιλέξει ως αντίδραση μια στάση αναμονής, περιμένοντας τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, για να περιοριστεί μετά σε μια κλασσικού τύπου αντίσταση.

Αντίθετα, απαιτείται ένα συνεκτικό σχέδιο πρωτοβουλιών και δράσεων, που θα καθορίζει τα δικά μας προτάγματα αυτής της περιόδου, θα διατυπώνει τη δική μας ατζέντα και θα καθορίζει τα δικά μας οράματα.

Να υπερασπιστούμε στη πράξη τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων

Θέτουμε προς διεκδίκηση τα δικά μας αιτήματα και συμμετέχουμε σε μια διαδικασία ανοιχτής διαβούλευσης με άλλες κοινωνικές ομάδες: τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους νέους και τις νέες, τους νέους επιστήμονες, τους ελευθέρους επαγγελματίες, για να συμπληρώσουμε το ψηφιδωτό της δικής μας εναλλακτικής πρότασης εξόδου από την κρίση και από θέσεις ταξικής αναφοράς, θέτουμε έτσι σε ευθεία αμφισβήτηση τις μνημονιακές πολιτικές ως δήθεν αναγκαστικές και αναπόφευκτες.

Η ακύρωση των μνημονίων, η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, η αναδιανομή του εισοδήματος, η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, η ενίσχυση των κοινωνικών δομών και του κράτους πρόνοιας, η επαναφορά του κατώτατου μισθού και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μπορούν να αποτελέσουν τα δικά μας προτάγματα.

Μπορούμε να κτίσουμε τα δικά μας αναχώματα απέναντι στην πιο άγρια επίθεση του νεοφιλελευθερισμού που έχουμε μέχρι τώρα γνωρίσει..

Η εξουσία εξάλλου γνωρίζει ότι, όταν τα κοινωνικά αιτήματα μορφοποιούνται σε συνολικό διεκδικητικό αίτημα ανατροπής των εφαρμοζόμενων πολιτικών, τότε τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, τότε η δική τους αφήγηση μπορεί να ηττηθεί, τότε ο φόβος και η οργή μπορούν να γίνουν μαζική αγωνιστική δράση

Η περίοδος που έχουμε μπροστά μας ορίζει νέα καθήκοντα

Προστασία της λαϊκής κατοικίας

Από την 1η Γενάρη του 2014 αίρεται η προστασία από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολιτική δήμευσης της κατοικίας των εργαζομένων και των ανέργων, που χωρίς τη δική τους υπαιτιότητα μετατράπηκε ένα όνειρο ζωής σε εφιάλτη τους.

Το σ.κ. πρέπει να εγγυηθεί ότι κανένας εργαζόμενος και άνεργος δε πρόκειται να χάσει το σπίτι του. Η επίθεση ενάντια στην κατοικία εξαιτίας των πλειστηριασμών ή του φόρου ακίνητης περιουσίας, πρέπει να αποτελέσει κεντρικό ζήτημα για το σ.κ.

Με άμεσα μέτρα, ξεκινάμε από αύριο καμπάνια ενημέρωσης όλων των εργαζομένων για το τι ισχύει σήμερα και τι θα αλλάξει από 1η Γενάρη, τι συμβαίνει σε άλλες χώρες που βρίσκονται στη δίνη των πλειστηριασμών και ποια είναι τα εργαλεία αντίδρασης και κυρίως αυτά του κινηματικού χαρακτήρα για να αναχαιτίσουμε αυτή την επίθεση.

Τα εργατικά κέντρα, οι ομοσπονδίες και τα σωματεία, δημιουργούμε πρωτοβουλίες ευρύτερων συσπειρώσεων. Συντονίζουμε τη δράση μας και συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός ευρύτερου κινήματος για το δικαίωμα όλων στη στέγη.

Κίνημα κατά της ανεργίας - προστασία των ανέργων

Δύο εκατ. άνεργοι με μηδενικό εισόδημα, με πρόβλημα στέγασης, σίτισης, χωρίς πρόσβαση στα μέσα μεταφοράς, στην υγειονομική περίθαλψη, δεν μπορούν να παραμένουν εκτός των τειχών και της δράσης και των ενδιαφερόντων των συνδικάτων.

Με την πρωτοβουλία των συνδικάτων στα νοσοκομεία τις συγκοινωνίες, τον ΟΑΕΔ, συγκροτούμε τις πρώτες συσπειρώσεις για διεκδίκηση των αιτημάτων για τους ανέργους.

Οι πρωτοβουλίες αυτές να διευρυνθούν και να απαιτήσουν μέτρα επέκτασης και αύξησης του επιδόματος ανεργίας, την καθολική πρόσβαση όλων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ως ελάχιστα μέτρα ανακούφισης.

Οργανώνουμε τους ανέργους σε επίπεδο εργατικών κέντρων – ομοσπονδιών. Δημιουργούμε δομή πανελλαδικής δικτύωσης που θα διεκδικεί μέτρα στήριξης και ανακούφισης των ανέργων.

Υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών

Βάζουμε φρένο στον μονόλογο κυβέρνησης και οικονομικών συμφερόντων, για την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων και της διάλυσης του κράτους πρόνοιας.

Συγκροτούμε ενιαίο πολιτικό, ιδεολογικό και κινηματικό κέντρο υπεράσπισης των δημοσίων επιχειρήσεων και αγαθών, με δικτύωση σε όλη την περιφέρεια για την υπεράσπιση του δικαιώματος της καθολικής πρόσβασης στα δημόσια αγαθά.

Κοινωνικοποιούμε τους αγώνες μας και βάζουμε φρένο στην αύξηση των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και των τιμολογίων στις ΔΕΚΟ, που ήδη είναι προ των πυλών.

Υπερασπιζόμαστε την δημοκρατία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες

Βασικός πυλώνας των μνημονιακών πολιτικών είναι ο αυταρχισμός. Η κυβέρνηση βλέπει τη δημοκρατία, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, το δικαίωμα της απεργίας ως σκουριά που πρέπει να αποτινάξει από τις πλάτες του πολιτικού συστήματος. Προκρίνει την τρομοκράτηση, ενοχοποιεί και στοχοποιεί τους εργαζόμενους που έρχονται σε επαφή με το συνδικάτο τους, για την άσκηση των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους.

Το σ.κ. οφείλει να δεσμευτεί -πέρα από παραταξιακές συγγένειες που μπορεί να υπάρχουν στους κάθε φορά διωκόμενους- ότι η απόλυση ή δίωξη εργαζόμενου για συνδικαλιστική δράση, συνιστά συνολική σύγκρουση με το συνδικαλιστικό κίνημα.

Προϋπολογισμός

Αν και πρόκειται για έναν προσχηματικό προϋπολογισμό (μειωμένο κατά 1,8 στην κοινωνική ασφάλιση ή με τους φόρους που συνεχίζεται το ξεζούμισμα των εργαζομένων) αφήνει όμως τα αποτυπώματά του. Επιταχύνει την παραπέρα διάλυση του εναπομείναντος κράτους πρόνοιας, της δημόσιας υγείας και παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης και των συντάξεων, μας κλειδώνει στους σκληρούς κανόνες του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής για απεριόριστο χρόνο.

Απαιτείται μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης που θα αποκαλύπτει σε όλους τους εργαζόμενους το περιεχόμενο και τη στρατηγική επιδίωξη μέσω του προϋπολογισμού των εφαρμοζόμενων πολιτικών και να διεκδικεί την διεύρυνση των αντιστάσεων και των διεκδικήσεών μας απέναντι σε αυτή την άγρια και νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

Τα συνδικάτα να σημάνουν συναγερμό και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να θέσουν κεντρικό στόχο πάλης την Διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για όλους τους εργαζόμενους.

Να δεσμευτούμε σήμερα ότι, θα προχωρήσουμε με τολμηρά και αποφασιστικά βήματα, ώστε οι αντίστοιχες ομοσπονδίες να συνεννοηθούν και να συμπορευτούν για ενοποιημένες ΣΣΕ ανά κλάδο.

Η διεκδίκηση αυτή θα συνενώσει τις δυνάμεις των εργαζομένων, θα ενισχύσει την αυτοπεποίθηση της διεκδίκησης, θα δημιουργήσει ισχυρό και αποφασισμένο αντίπαλο απέναντι στην εργοδοσία που παίζει σε γήπεδο χωρίς αντίπαλη ομάδα, σε γήπεδο με τα συνδικάτα θεατές και τους εργαζόμενους να σκύβουν το κεφάλι, αντιμέτωπος ο καθένας με τον βραχνά της ατομικής τρομοκρατίας.

Ενοποίηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας ανά κλάδο

Συντονισμός – Συνεργασία- Ενοποίηση των συνδικάτων ανά κλάδο

Για να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι Σ.Σ.Ε – Κανένας εργαζόμενος με ατομική σύμβαση εργασίας- Συλλογική προστασία όλων των εργαζομένων

Ανασυγκρότηση της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος

Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να αντιστοιχίσει την δομή του στην σημερινή πραγματικότητα του εργασιακού τοπίου, να ανακτήσει την διαπραγματευτική και πολιτική του ικανότητα.

Απαιτείται χωρίς άλλη καθυστέρηση και δικαιολογία να προχωρήσουμε σε ένα 6μηνο σε καταστατικό συνέδριο που θα αναζητήσει τον επαναπροσδιορισμό της οργανωτικής του μορφής:

1) Ενοποίηση ΓΣΣΕ – ΑΔΕΔΥ

2) Ενοποίηση Ομοσπονδιών και συνδικάτων

3) Την εκπροσώπηση όλων των εκτός των τειχών εργαζομένων.

Ανακοίνωση του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τα ποσοστά ανεργίας στην ΕΕ που ανακοίνωσε η Eurostat για τον Οκτώβριο

 

  Ανακοίνωση του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τα ποσοστά ανεργίας στην ΕΕ που ανακοίνωσε η Eurostat για τον Οκτώβριο

Η πανευρωπαϊκή εξευτελιστική πρωτιά της χώρας μας για ενδέκατο συνεχόμενο μήνα στα ποσοστά ανεργίας και ιδιαίτερα στην ανεργία των νέων, από τους οποίους 6 στους 10 είναι άνεργοι, είναι το αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων από την κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου μνημονιακών πολιτικών της ύφεσης και της λιτότητας.

Η πολύ μεγαλύτερη ανεργία στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, και κυρίως της Ελλάδας και της Κύπρου, σε σχέση με αυτές του Βορρά επιβεβαιώνει το ποιος ωφελείται και ποιος χάνει μέσα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη από τις σκληρές νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται στις πρώτες. Το πανευρωπαϊκό πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας των νέων, που αποφασίστηκε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής, είναι σαν να δίνουν ασπιρίνη για θεραπεία σε καρκινοπαθή, και αποτελεί καθαρή κοροϊδία των νέων και των οικογενειών τους.

Σήμερα είναι αναγκαίος όσο ποτέ ο συντονισμός των αγώνων των δυνάμεων της Αριστεράς, των εργατικών συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη, και ιδιαίτερα στις χώρες του Νότου, για να ανατραπούν οι πολιτικές της αιώνιας λιτότητας και τα μνημόνια της καταστροφής της ΕΕ και της Ευρωζώνης, που έχουν μετατρέψει τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου σε αποικίες χρέους και οικονομικές μπανανίες και έχουν οδηγήσει τους λαούς τους σε οικονομική εξαθλίωση, ανεργία, φτώχεια και απελπισία.

29-11-2013

Το Γραφείο Τύπου

Πρόσκληση: Συνέλευση της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ-ΟΤΕ με θέμα Οικονομία - Ε.Ε. - Ευρωζώνη

Πρόσκληση

Την Τρίτη 19 Νοεμβρίου στις 6:00 μμ

θα πραγματοποιηθεί  Συνέλευση

της οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ - ΟΤΕ

στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ

στην πλατεία Κουμουνδούρου - 3ος όροφος

με θέμα Οικονομία - Ε.Ε. – Ευρωζώνη

Εισηγητής ο Οικονομολόγος και μέλος της Κ.Π.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Γαβριήλ Σακελλαρίδης

Η συμμετοχή όλων μας είναι απαραίτητη

H προκήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για την 40ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

H προκήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για την 40ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, υπήρξε η κορυφαία στιγμή Αντίστασης απέναντι στην επτάχρονη δικτατορία. Εκείνες τις ημέρες του Νοεμβρίου του 1973, η φωνή του λαού και της νεολαίας για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, έσπασε το καθεστώς φόβου, το κλίμα ηττοπάθειας και τους μηχανισμούς πολιτικού ελέγχου που είχε επιβάλλει η χούντα.

Χιλιάδες νέοι άνθρωποι, φοιτητές και εργαζόμενοι, εκφράζοντας το δημοκρατικό αίσθημα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού,  αψήφησαν την αστυνομική βία, τις ερπύστριες των τεθωρακισμένων και τις σφαίρες των παρακρατικών. Η αιματηρή καταστολή της εξέγερσης άνοιξε τον δρόμο για την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος. Το Πολυτεχνείο δεν μπαίνει στα μουσεία Το Πολυτεχνείο μπόλιασε με ριζοσπαστισμό και αυτοπεποίθηση τα κοινωνικά κινήματα της Μεταπολίτευσης, και έβγαλε τον λαό στο δημοκρατικό προσκήνιο με το αίσθημα του νικητή. Για αυτό είναι τόσοι πολλοί σήμερα οι εκπρόσωποι του πολιτικού κατεστημένου που θα ήθελαν να ξεμπλέξουν μαζί του, που θα ήθελαν να δουν την επέτειο της 17ης Νοέμβρη να εκφυλλίζεται σε μια τυπικού χαρακτήρα αναμνηστική γιορτή, που καταριούνται την Μεταπολίτευση ως συμφορά για τον τόπο. Οι συμβολισμοί του Πολυτεχνείου δεν άρεσαν ποτέ στην εξουσία η οποία προτιμά πάντοτε να έχει απέναντί της έναν λαό βυθισμένο στην παραίτηση και την απάθεια, και μια νεολαία που κάθεται φρόνιμα βουλιάζοντας στην μοιρολατρία και την απαισιοδοξία. Όμως αυτή την εξέγερση δεν κατάφεραν να την εξαλείψουν από την συλλογική μνήμη, ούτε να την περιορίσουν σε «κάδρο» μιας συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου. Σαράντα χρόνια μετά το 1973, το Πολυτεχνείο, συγκινεί και κινητοποιεί, εκπέμπει ακόμα ολοζώντανο του μήνυμα του: Η υποταγή και η απάθεια είναι ήττα. Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες. Ο αγώνας του Σήμερα: Να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από τα δεσμά του Μνημονίου. Σήμερα η Ελλάδα διανύει τον τέταρτο χρόνο των Μνημονίων. Οι αρχικές υποσχέσεις για γρήγορη ανάκαμψη και «έξοδο στις αγορές» αποδείχτηκαν ωμή εξαπάτηση. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η ελληνική κοινωνία, είναι μια εικόνα ανθρωπιστικής καταστροφής, πρωτοφανής για χώρα που δεν βρίσκεται σε πόλεμο. Το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας – άνεργοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι - εξωθείται κάτω από τα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης. ΟΙ μικρές επιχειρήσεις αφανίζονται. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έχει καταρρεύσει. Η ανεργία είναι ανεξέλεγκτη. Η νεολαία μεταναστεύει μαζικά.  Όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα των δομικών στρεβλώσεων της ελληνικής οικονομίας. Είναι αποτέλεσμα του ίδιου του Μνημονίου και της εξαναγκαστικής καταστροφικής λιτότητας, που επιβλήθηκε στην χώρα μας, για λόγους «παραδειγματισμού» και με την συναίνεση των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Το χειρότερο είναι ότι όσο η πολιτική των Μνημονίων αποτυγχάνει, τόσο η τρόικα και η κυβέρνηση, για να καλύψουν την αποτυχία, υιοθετούν ακόμα σκληρότερα μέτρα. Να υπερασπιστούμε τη Δημοκρατία Η κατάσταση αυτή, δημιουργεί ευθέως και πρόβλημα δημοκρατίας. ΟΙ κοινοβουλευτικοί θεσμοί υποβαθμίζονται. ΤΑ κατοχυρωμένα δημοκρατικά δικαιώματα αμφισβητούνται πλέον ανοιχτά. Όσοι διαφωνούν με το Μνημόνιο και υιοθετούν μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας, συκοφαντούνται και διώκονται ως εχθροί της κοινωνικής ειρήνης. Σήμερα Η κυβέρνηση των Μνημονίων φλερτάρει πλέον ανοιχτά με την ακροδεξιά ιδεολογία, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει έτσι να υψώσει ανάχωμα στην Αριστερά. Η ξενοφοβία, ο κοινωνικός συντηρητισμός, η εμφυλιοπολεμική ρητορική αποτελούν πλέον επίσημη ιδεολογία της Δεξιάς του Σαμαρά, πίσω από την οποία σύρεται το διαλυμένο από τα σκάνδαλα και την πολιτική αναξιοπιστία ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου. Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες Η απάντηση στην βαθειά οικονομική πολιτική και κοινωνική κρίση βρίσκεται στο σημερινό νόημα του Πολυτεχνείου. Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες. Η έξοδος από την κρίση  είναι ρεαλιστική και εφικτή μόνο αν στο προσκήνιο βρίσκεται ένα μαζικό, δυναμικό και πολύμορφο κίνημα κοινωνικών αντιστάσεων. Ένα κίνημα που θα συσπειρώσει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία παντού: στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και την περιφέρεια, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Σαράντα χρόνια μετά από το 1973, το Πολυτεχνείο είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει το νόημά του και να εμπνέει τους αγώνες του σήμερα: Για την οριστική απελευθέρωση της χώρας από την θηλιά των Μνημονίων. Για την υπεράσπιση της κοινωνικής συνοχής και την προστασία των πιο αδύναμων. Για έναν εναλλακτικό δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος της κοινωνίας και όχι του κεφαλαίου . Ανάγλυφη της κρισιμότητας των στιγμών είναι η εικόνα που διαμορφώθηκε τις τελευταίες ημέρες. Η παράνομη εισβολή και οι χειροπέδες στην πύλη της ΕΡΤ. Η εκ νέου και δωρεάν παραχώρηση στους μεγαλοκαναλάρχες των ψηφιακών συχνοτήτων. Οι νέες απολύσεις, οι νέοι φόροι και οι κατασχέσεις που προετοιμάζουν μαζί με τα στελέχη της τρόικας που επανήλθαν στην πιο ιταμή, αλαζονική και επιθετική παρουσία τους στην Ελλάδα, ως σύγχρονος Μολώχ που απαιτεί συνεχώς νέες θυσίες. Και από την άλλη πλευρά, η απάντηση της κοινωνίας, ο ηρωικός και ελπιδοφόρος αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ, των καθαριστριών, των κατοίκων της Χαλκιδικής, των πανεπιστημίων. Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ που κατέδειξε πόσο ο βασιλιάς είναι γυμνός, που εμφάνισε ακόμη πιο αδύναμη, πιο φοβισμένη και εκτεθειμένη μπροστά στην οργή της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Κάνουμε τα Μνημόνια Παρελθόν – Ανοίγουμε το δρόμο στην Ελπίδα Ήρθε η ώρα της ανατροπής Το σχετικό φυλλάδιο σε pdf

ΣΥΡΙΖΑ: Τμήμα Εργατικής Πολιτικής - 17 Νοέμβρη 2013: «ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ  ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

17 Νοέμβρη 2013: «ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ»

Σαράντα χρόνια μετά την ηρωική εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, ο ελληνικός λαός βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της μεταπολιτευτικής ιστορίας του, με το δίλημμα να είναι ένα: να σκύψει το κεφάλι και να υποταχτεί στη βαρβαρότητα των σφαγιαστικών, νεοφιλελεύθερων πολιτικών και στη χούντα των μνημονίων ή να παλέψει για την ανατροπή τους.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 δείχνει το δρόμο: ενάντια στην κατεδάφιση της ελληνικής κοινωνίας που επιχειρούν η τρόικα και η άθλια δικομματική συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ.

Οι εργαζόμενοι, ολόκληρος ο  ελληνικός λαός τιμάμε το Πολυτεχνείο συνεχίζοντας και εντείνοντας τους αγώνες ενάντια:

-       στη διάλυση του δημόσιου τομέα και του κοινωνικού κράτους,

-       της δημόσιας παιδείας και υγείας,

-       στις απολύσεις και στις διαθεσιμότητες,

-       στο χουντικής έμπνευσης κλείσιμο της ΕΡΤ,

-       στο πετσόκομμα μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων,

-       στην πιο άγρια φοροεπιδρομή που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός

-       στην παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Χρέος μας απέναντι στον ηρωικό ξεσηκωμό τον Νοέμβρη του 1973 είναι ο αγώνας για την σημερινή ανατροπή. Γι’ αυτό και είναι επίκαιρο το σύνθημα: ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

• Προσυγκέντρωση για την Αθήνα την  Κυριακή 17 Νοέμβρη 2013 και ώρα 3μμ στην πλ. Κλαυθμώνος.

Το γραφείο τύπου 15/11/2013

Εδώ Πολυτεχνείο! Νοέμβρης 1973-2013 Και τότε και τώρα ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ-

ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΤΟΤΕ: Η εξέγερση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ κορύφωσε την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στο χουντικό καθεστώς.
ΤΩΡΑ: ΕΡΤ-ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ-ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ-ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟΙ-ΙΓΜΕ-ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ- ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑΣ-ΝΙΚΑΣ..., οι εργαζόμενοι αντιστέκονται στο μνημονιακό καθεστώς, μαζί με τις λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές, τα κινήματα πολιτικής ανυπακοής, τις κοινωνικές αντιστάσεις στους δρόμους και τις πλατείες, δυναμώνουν το αίτημα της πολιτικής ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ.

Τότε το ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ συμπύκνωνε το πολιτικό αίτημα της εποχής και στην ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, μαζί με τους φοιτητές, τους εργάτες, τους αγρότες κορυφώθηκε ο λαϊκός ξεσηκωμός για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, για την ανατροπή του αμερικανο-νατοϊκού καθεστώτος της χούντας.
Σήμερα με τους σκληρούς αγώνες που δίνουν οι εργαζόμενοι, ενάντια στις μνημονικές πολιτικές λιτότητας και εξαθλίωσης, με τον λαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στη ναζιστική Χρυσή Αυγή, ενάντια στην αυταρχική εκτροπή της κυβέρνησης, που τροφοδοτεί τα ακροδεξιά αντανακλαστικά και απειλεί την δημοκρατία, δυναμώνει το αίτημα της ανατροπής.
Το μνημονιακό μπλοκ έχει συγκροτηθεί σε ένα συμπαγές αυταρχικό σύστημα, που ξεπληρώνει την παραμονή του στην εξουσία, με βάρβαρα αντιλαϊκά και απάνθρωπα γραμμάτια που δεν έχουν τέλος, ανακυκλώνονται ξανά και ξανά μέχρι να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, την καταστροφή της κοινωνίας, την ισοπέδωση της εργατικής τάξης και κυρίως με τη νέα γενιά υποταγμένη, χωρίς δικαιώματα, χωρίς οράματα, χωρίς προσδοκίες, για να συνεχιστεί με ανανεωμένους όρους εκμετάλλευσης η άπληστη κερδοφορία του κεφαλαίου.
Τα προβλήματα των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων, όλου του λαού, δεν θα λυθούν, αν δεν απαλλαγούμε από τον βάρβαρο και καταπιεστικό μνημονιακό ζυγό, από την κυβέρνηση που έχει ταυτιστεί και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, δεν υπάρχει άλλος δρόμος επιλογής από την αντίσταση στο επικίνδυνο τροϊκανό καθεστώς.
Ξεσηκωμός ενάντια στο μισητό αντιλαϊκό καθεστώς του μνημονίου, που καταδυναστεύει τις ζωές μας, ξεζουμίζει τα λαϊκά στρώματα, λεηλατεί την χώρα, καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό, τα ξεπουλά και τα παραδίδει όλα στους σύγχρονους μαυραγορίτες τοκογλύφους.
Ανατροπή της συγκυβέρνησης, γιατί δεν υπάρχουν θυσίες που φέρνουν ευημερία στον λαό, τα διαρθρωτικά μέτρα και η λιτότητα δεν ανοίγουν πόρτες στην ανάπτυξη, η καταστροφή και τα μέτρα σε βάρος του λαού και των εργαζομένων δεν έχει τελειώσει, το τέλος του μαρτυρίου δεν θα έρθει αν δεν ανατραπεί αυτό το καθεστώς.
Στο πολυτεχνείο, σε όλα τα μέτωπα των αγώνων, σε όλες τις μικρές και μεγάλες μάχες, σε κάθε πόλη και γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, ένας στόχος πρέπει να συνενώνει τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
Αντιστεκόμαστε στο φόβο, σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι, οργανώνουμε τις δυνάμεις μας, συνεχίζουμε τους αγώνες μας για την ακύρωση των μνημονιακών πολιτικών, την ανατροπή του λαομίσητου μνημονιακού καθεστώτος.

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

13-11-2013