Συνέλευση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΟΤΕ

Πρόσκληση

Η οργάνωση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΟΤΕ

σας καλεί στην συνέλευσή της

την Τετάρτη 3 Απριλίου 18:30

  στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Σαρρή 19 πλ. Κουμουνδούρου.
Εισηγητής ο σ. Παναγιώτης Λαφαζάνης
Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Θα συζητηθούν οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις

Αυτόνομη Παρέμβαση : Την Κυριακή 31 Μάρτη όλοι στο Σύνταγμα στις 6 μ.μ.

Αυτόνομη Παρέμβαση:Την Κυριακή 31 Μάρτη όλοι στο Σύνταγμα στις 6 μ.μ.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες

Η τρικομματική συγκυβέρνηση σε πλήρη σύμπλευση με την τρόικα και τους δανειστές συνεχίζει το καταστροφικό της έργο, ξεθεμελιώνοντας τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και οδηγώντας την οικονομία της χώρας στο γκρεμό.

Την ίδια ώρα οι εξελίξεις στη γειτονική Κύπρο είναι δραματικές ενώ με τις αποφάσεις που πάρθηκαν στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Κύπρος μπαίνει μόνιμα κάτω από τη μπότα των μνημονίων και καλείται ο κυπριακός λαός και οι εργαζόμενοι να πληρώσουν πολύ ακριβά τη διάσωση των τραπεζών. Οι αποφάσεις αυτές αποδεικνύουν ότι οι τρόικα μαζί με την συγκυβέρνηση δεν διστάζουν να καταστρέψουν μια χώρα και ένα λαό προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των τραπεζών και του κεφαλαίου.

Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνουν ξεκάθαρα ότι τα μνημονιακά μέτρα δεν έχουν τελειωμό και ο μόνος δρόμος που μένει στους εργαζόμενους είναι ο δρόμος της Ανατροπής και της απαγκίστρωσης από τα εκβιαστικά διλήμματα .

Ο αγώνας της εργατικής τάξης και των λαών στην Ελλάδα την Κύπρο και γενικότερα στις χώρες της Νότιας Ευρώπης πρέπει να συνεχιστεί, να συντονιστεί και να ενταθεί με στόχο την απαλλαγή από τα μνημόνια και τη διαγραφή του χρέους προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη πορεία.

Το συλλαλητήριο που διοργανώνουν συνδικάτα, μαζικοί φορείς και κοινωνικές οργανώσεις στο Σύνταγμα στις 31 Μάρτη αποτελεί ένα ακόμα σταθμό στον μακρύ αγώνα που έχουμε διανύσει με στόχο να βάλουμε τέρμα στην καταστροφή.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση καλεί όλους τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος μαζικά στο Συλλαλητήριο στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στη συνέχιση των αδιέξοδων πολιτικών που οδηγούν την οικονομία στην ύφεση, εκτινάσσουν την ανεργία στα ύψη, διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση, καρατομούν μεροκάματα μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Όλοι την Κυριακή 31 Μάρτη στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ στις 6 μμ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Σημείο συνάντησης Όθωνος & Αμαλίας.

 

Η ανακοίνωση σε μορφή word: ΕΔΩ 

35ο Συνέδριο ΓΣΕΕ: Σημαντική άνοδος των ταξικών δυνάμεων

35ο Συνέδριο ΓΣΕΕ: Σημαντική άνοδος των ταξικών δυνάμεων

Του Δ. Στρατούλη

Η συμβιβασμένη και αναξιόπιστη ηγεσία της ΓΣΕΕ είχε σοβαρές απώλειες στο 35^ο συνέδριό της, παρά την οργιαστική λειτουργία των μηχανισμών της επί τρεις ημέρες στην "απομόνωση" της Αλεξανδρούπολης, προκειμένου να την διασώσουν και να την αναπαράγουν με κάθε τρόπο και να περιορίσουν τις όποιες αλλαγές στους παγιωμένους την τελευταία 20ετία και «μπαγιάτικους», αφού οι περισσότεροι σύνεδροι είχαν εκλεγεί πριν από τρία χρόνια, παραταξιακούς συσχετισμούς δυνάμεων.

Η μείωση αυτή δυνάμεων της ηγεσίας της ΓΣΕΕ συντελέστηκε επίσης και παρά το ότι ακόμη και σύνεδροι, που είχαν εκλεγεί με αντιδημοκρατικές, αδιαφανείς ή και νόθες διαδικασίες σε καθαρά εργοδοτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, είχαν από πριν συμφωνηθεί και διαμοιραστεί μεταξύ ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ.

Παρότι οι συσχετισμοί παραταξιακών δυνάμεων στη ΓΣΕΕ δεν άλλαξαν ριζικά, σε πλήρη αντιστοίχιση με την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα και με τους αγώνες των εργαζομένων την προηγούμενη τριετία, η συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ είχε μόνο μία προσωρινή «Πύρειο νίκη» και στην ουσία έχασε σημαντικό έδαφος...

Ακόμα όμως και μέσα σε αυτές τις συνθήκες η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ, που προέκυψε από το 35ο συνέδριο, είναι σε ένα τουλάχιστον βαθμό διαφορετική. Οι φυγόκεντρες τάσεις στην ΠΑΣΚΕ επιβεβαιώθηκαν και διευρύνθηκαν με αποτέλεσμα η ίδια να χάσει σε σχέση με το προηγούμενο συνέδριο 6 έδρες (πήρε 16 από 22 που είχε), από τις οποίες 3 πήρε η νέα αντιμνημονιακή παράταξη ΕΜΕΙΣ, που προέκυψε από πρόσφατη διάσπασή της ΠΑΣΚΕ (Ν. Φωτόπουλος, Στ. Σαλουφάκου, Ν. Ορφανός κλπ), 2 επιπλέον πήρε η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, που από 3 έδρες που είχε στο προηγούμενο συνέδριο έφτασε τις 5, και 1 επιπλέον πήρε το ΠΑΜΕ, που από 9 έδρες έφτασε στις 10, ενώ η ΔΑΚΕ παρέμεινε στις 11 έδρες.

Συγκεκριμένα η ΠΑΣΚΕ πήρε 145 ψήφους, 34,52% και 16 έδρες, η ΔΑΚΕ 104 ψήφους, 24,35% και 11 έδρες, η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) 94 ψήφους, 22,22% και 10 έδρες, η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ 44 ψήφους, 10,40% και 5 έδρες και το ΕΜΕΙΣ (Ν. Φωτόπουλος κλπ) 32 ψήφους, 7,57% και 3 έδρες.

Με βάση αυτά τα νέα δεδομένα, με την ΠΑΣΚΕ αρκετά αποδυναμωμένη και διασπασμένη, τη ΔΑΚΕ να ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί για να κρατήσει την ενότητά της, την ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και το ΠΑΜΕ να σημειώνουν αύξηση των δυνάμεών τους και το ΕΜΕΙΣ να καταγράφει στην πρώτη της εμφάνιση αξιόλογη παρουσία, οι συσχετισμοί στη ΓΣΕΕ μπορεί να μην άλλαξαν ριζικά, τέθηκαν όμως οι βάσεις για την ανατροπή τους στις επερχόμενες εκλογές στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις και κατά συνέπεια στο επόμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Ένα άλλο βασικό πολιτικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι, εάν οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είχαν διασφαλίσει την κοινή δράση και συνεργασία τους θα ήταν πρώτη δύναμη στο συνέδριο της ΓΣΕΕ και αυτό θα δημιουργούσε άλλη δυναμική στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Επειδή όμως οι κατεδαφιστικές πολιτικές συνεχίζονται και δεν υπάρχει χρόνος για εφησυχασμό, οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς, που επιδιώκουν τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού κινήματος, και πρώτα απ΄ όλα και κυρίως η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και το ΠΑΜΕ, δεν πρέπει να χάσουν ούτε στιγμή. Θα πρέπει να αναζητήσουν τρόπους και δρόμους κοινής δράσης και συμπαράταξής τους και σε επίπεδο ΓΣΕΕ κυρίως όμως σε επίπεδο συντονισμών πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων και συσπείρωσης των εργαζομένων στη βάση, που εκ των πραγμάτων – λόγω των συσχετισμών στη ΓΣΕΕ - θα σηκώσουν πλέον το κύριο βάρος των αγώνων ενάντια στα μνημόνια, και στην κυβέρνηση που τα υπηρετεί.

Στη μάχη αυτή οι συνεργαζόμενες δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς μπορούν και πρέπει να συμπορευτούν μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες και με άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες αποδεσμεύονται και αντιπαρατίθενται στην ΠΑΣΚΕ και την ΔΑΚΕ, που αποτελούν τα βασικά στηρίγματα των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Οι νέοι αγώνες, οι οποίοι θα δοθούν με βάση κοινά αιτήματα των εργαζόμενων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την προστασία από τις απολύσεις, τη λήψη μέτρων στήριξης των ανέργων, την καταβολή των δεδουλευμένων, την απόκρουση του ξεπουλήματος της δημόσιας και κοινωνικής περιουσίας, μπορεί και πρέπει να αποτελέσουν ένα σταθερό και αποφασιστικό βήμα για την κλιμάκωση και γενίκευσή τους με στόχο την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της τρικομματικής κυβέρνησης που τις υπηρετεί.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2013

η Κύπρος δεν είναι μόνη!

η Κύπρος δεν είναι μόνη!

Όχι σε μνημόνια, λιτότητα και αυταρχισμό

Ναι στον κοινό αγώνα των λαών της Ευρώπης για την ανατροπή

 

Τις προηγούμενες μέρες στην Κύπρο είδαμε να παίζεται ένα έργο που το έχουμε δει ξανά και ξανά στη χώρα μας και τις καταστροφικές του συνέπειες βιώνουμε σήμερα. Μνημόνιο ή χρεωκοπία; Αναγκαστική αποδο­χή παράλογων απαιτήσεων, που γκρεμίζουν κατακτήσεις αιώνων και υποθηκεύουν το μέλλον ή άρνηση και χάος; Μήπως φταίνε για ότι συμβαίνει σήμερα οι ίδιοι οι Κύπριοι; ‘Οπως εμείς «μαζί τα φάγαμε», έτσι και για την Κύπρο ευθύνεται το φορολογικό καθεστώς;

Όσο όμως εμείς δεν τα φάγαμε μαζί, έτσι και η Κύπρος δεν δημιούργησε μετά την ένταξη της στην ευρω­ζώνη ένα νέο φορολογικό καθεστώς. Με αυτό το φορολογικό καθεστώς εντάχθηκε και αυτό είναι προϊόν διαπραγμάτευσης της Κύπρου με την Ευρώπη. Τέλος είναι μοναδικό στην Ευρώπη αυτό το καθεστώς; Στο Λουξεμβούργο, τι καθεστώς επικρατεί; Στη Μάλτα τι καθεστώς επικρατεί; Προς τι λοιπόν αυτή η επίθεση προς την Κύπρο; Μα γιατί η τακτική είναι παντού η ίδια. Μέτρα σοκ και δέος, απειλές και ενοχοποίηση των ίδιων των λαών.

Το σχέδιο που επιχειρήσαν να εφαρμόσουν ήταν παράλογο, άδικο και επικίνδυνο όχι μόνο για την Κύπρο αλλά για όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου. Η απόφαση της προηγούμενης Παρασκευής ήταν χαρακτηριστική των προθέσεων, αλλά και του κυνισμού των δυνάμεων που σήμερα ηγούνται στην Ευρωζώνη. Η στρατηγική της γερμανικής κυβέρνησης, με τις ευλογίες του ευρωπαϊκού κερδοσκοπικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, εντάσσεται σε μια στρατηγική αποικιοποίησης για όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, και ιδιαίτερα για την Ελλάδα και την Κύπρο. Βασικό εργαλείο για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής είναι οι εκβιασμοί με βάση το χρέος, που ακόμα κι αν δεν υπήρχε, θα το είχαν εφεύρει προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους στόχους τους.

Η ελληνική πλευρά, δια του κ. Στουρνάρα και με τις εντολές του κ. Σαμαρά στήριξε αποφάσεις προκλητικές και απαράδεκτες. Δεν δίστασε να συμφωνήσει σε κούρεμα των καταθέσεων των Κυπρίων πολιτών, δημι­ουργώντας έτσι ένα απαράδεκτο δεδικασμένο για όσες χώρες βρίσκονται σε δημοσιονομικό κίνδυνο στην ευρωζώνη. Με αυτήν την απόφαση ανέλαβε μια ιστορική ευθύνη και αυτό χωρίς την παραμικρή ενημέρωση, εν κρυπτώ από τον ελληνικό λαό και τη Βουλή των Ελλήνων.

Η ΔΗΜΑΡ το ίδιο πρωί έβγαλε ανακοίνωση για την ανάγκη να υπερψηφιστεί η απόφαση από την κυπριακή βουλή και να δούμε πώς θα μπορέσουμε να μείνουμε ως εκεί για να μην υπάρχουν άλλες επιπτώσεις και το ίδιο βράδυ ο κ. Κουβέλης έξω από το Μαξίμου, κατακεραύνωσε την απόφαση του Eurogroup. Το ίδιο έκανε και ο κ. Βενιζέλος.

Μπορούν σήμερα να απευθύνονται κουνώντας το δάχτυλο απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση, αυτοί, που έχουν, με δικές τους αποφάσεις και επιλογές, οδηγήσει τη χώρα και την οικονομία, σε αυτή την κατάστα­ση; Οι ίδιοι που πανηγύριζαν το PSI, το καταστροφικό κούρεμα που είναι μία από τις βασικές αιτίες, που σή­μερα η Κύπρος βρίσκεται σε αυτή τη δεινή οικονομική θέση και οι τράπεζές της έχουν τεράστια ελλείμματα.

Ότι κι αν λένε τώρα, αυτή η τρικομματική κυβέρνηση στο σύνολό της είναι που υποστήριξε την απόφαση του Eurogroup την προηγούμενη Παρασκευή. Ο δικός της υπουργός Οικονομικών είναι που την Πέμπτη στην ελληνική Βουλή ευθυγραμμίστηκε απολύτως με τις απειλές και τους εκβιασμούς του κ. Σόιμπλε προς τους Κυπρίους.

Αποτελεί ντροπή η μνημονιακή κυβέρνηση της Ελλάδας όχι μόνο να εύχεται μη τυχόν υπάρξει εναλλακτι­κή λύση στην Κύπρο και αποδειχτεί ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος διαπραγμάτευσης που αυτή ποτέ δεν ακολούθησε, αλλά να πιέζει και από πάνω και να παίρνει μέρος στους εκβιασμούς των κυρίαρχων δυνάμεων στην Ευρώπη απέναντι στην Κύπρο, ώστε να εφαρμοστεί μια απόφαση που διαλύει την κυπριακή οικονομία.

Υπάρχουν, όμως, και όρια στην ανοχή και στην αντοχή ενός λαού.

Ο κυπριακός λαός έδωσε και κέρδισε μάχη αξιοπρέπειας, στέλνοντας ταυτόχρονα ηχηρό μήνυμα στην Ευ­ρώπη. Ο λαός της Κύπρου είπε το περήφανο ΟΧΙ. Ένα όχι που πολλές φορές απαίτησαν οι λαοί του νότου της Ευρώπης. Ένα όχι που έγινε λαϊκή απαίτηση στην Κύπρο και οδήγησε στο να μην βρεθεί ούτε ένα μέλος του κοινοβουλίου να υπερψηφίσει τα ακραία παράλογα μέτρα του Eurogroup.

Η απόφαση της Κυπριακής Βουλής είναι ιστορικού χαρακτήρα, διότι αποτελεί την πρώτη μεγάλη ήττα της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής των διαρκών εκβιασμών στην ευρωζώνη. Το ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής άνοι­ξε ένα παράθυρο ελπίδας για αποτροπή της καταστροφής που θέλησε συνειδητά να επιβάλλει η Τρόικα στην Κύπρο. Αποδεικνύει ότι ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή υπάρχουν δυνατότητες διαπραγμάτευσης, αρ­κεί να υπάρχει πολιτική βούληση.

Σήμερα είναι η ώρα της αλληλεγγύης.

Στην Κύπρο δεν δοκιμάζεται μόνο το σχέδιο εξόδου από την κρίση για μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα. Σήμερα στην Κύπρο δοκιμάζεται η δυνατότητα της κάθε χώρας να μπορεί να λέει και όχι απέναντι στην Τρόικα και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Δοκιμάζεται η δυνατότητα ενός λαού να στέκεται με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Δοκιμάζεται η δυνατότητα ενός λαού να απορρίπτει μέτρα σοκ, να απορρίπτει τον φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης, να απορρίπτει το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών του πόρων, να διεκδικεί το δικαίωμά του να έχει τον τελευταίο λόγο. Αυτή την ώρα λοιπόν, πρέπει να σταθούμε ολόψυχα στο πλευρό των Κυπρίων γιατί η μάχη που δίνουν μας αφορά όλους και όλες. Το δικό τους όχι μπορεί να γίνει η αρχή μεγάλων αλλαγών σε ολόκληρη την Ευρώπη.

ΤΟ ΟΧΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ - ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ