Οι επιχειρήσεις κήρυξαν τον πόλεμο στους εργαζόμενους

Οι επιχειρήσεις κήρυξαν τον πόλεμο στους εργαζόμενους

Εν μέσω της οικονομικής κρίσης η Ευρωπαϊκή Ένωση και η κυβέρνηση στηρίζουν με νέα προνόμια και άφθονο δημόσιο χρήμα τις τράπεζες και το κεφάλαιο που έχουν την βασική ευθύνη γι’ αυτή.
Οι εργαζόμενοι καλούνται από τις κυρίαρχες δυνάμεις να πληρώσουν τα σπασμένα της κρίσης με αύξηση της μαζικής ανεργίας, με χειροτέρευση των εργασιακών τους σχέσεων και με μείωση ή πάγωμα των εισοδημάτων τους και των δημόσιων κοινωνικών παροχών. Με τα έκτακτα κυβερνητικά μέτρα επιβλήθηκε σκληρή λιτότητα για τους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους.
Στη χώρα μας με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης η επίθεση των επιχειρήσεων στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας έχει μετεξελιχθεί σε πραγματικό πόλεμο. Πολλές επιχειρήσεις έχουν εντείνει τους εκβιασμούς τους σε βάρος των εργαζομένων για να προωθήσουν:
Μαζικές απολύσεις κυρίως στους κλάδους των κατασκευών, της ναυτιλίας, του εμπορίου, του τουρισμού, των τραπεζών (ενοικιαζόμενους) και στις τηλεπικοινωνίες (ιδιωτικός τομέας). Εάν εκπληρωθούν οι εκτιμήσεις για δραστική μείωση των ρυθμών ανάπτυξης στη χώρα μας για το 2009 και 2010, τότε θα έχουμε ένα μεγάλο τσουνάμι απολύσεων, που θα αυξήσει μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια τους 370.000 ανέργους που υπήρχαν στις 31/11/2008 κατά 150.000 – 200.000, δεδομένου ότι για κάθε 1% μείωση του ΑΕΠ θα αυξάνονται οι άνεργοι κατά 40.000 έως 50.000. Ήδη από τα επίσημα στοιχεία προκύπτει αύξηση των ανέργων τον Δεκέμβριο του 2008 κατά 67.000.
Απολύσεις εγκύων γυναικών πριν αρχίσει να τους καλύπτει η εκ του νόμου προστασία λόγω της εγκυμοσύνης και του τοκετού τους.
Μειώσεις μισθών μέχρι και 50% με τον εκβιασμό της απόλυσης όσων εργαζομένων το αρνηθούν, όπως αυτό συνέβη με 2000 εργαζόμενους στις εκθέσεις αυτοκινήτων.
Ανάθεση έργων από επιχειρήσεις (π.χ. ΕΛΠΕ) μέσω εργολάβων σε υπεργολάβους, που φέρνουν εργαζόμενους από άλλες φτωχότερες χώρες (π.χ. Λευκορώσους) και τους δίνουν τους πολύ χαμηλότερους μισθούς που ισχύουν εκεί.
Μείωση των ωρών ή των ημερών εργασίας με ταυτόχρονη μείωση των μισθών με την απειλή της απόλυσης σε περίπτωση άρνησης, όπως προτείνει η Ε.Ε. και ο Μίχαλος, πρόεδρος του ΕΒΕΑ. Αυτό γίνεται με τη μετατροπή συμβάσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης σε μερική. Επίσης με τη μετατροπή της σταθερής απασχόλησης σε εκ περιτροπής ή σε διαλείπουσα, ώστε οι εργαζόμενοι να εργάζονται μόνο όσες ημέρες τους χρειάζονται και να αμείβονται μόνο γι’ αυτές. Η δυνατότητα αυτή έχει δοθεί στις επιχειρήσεις με νόμους κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (νόμοι 1892/1990, 2639/1998). Μετά την εφαρμογή αυτού του εκβιαστικού και αντεργατικού μέτρου με την απειλή της απόλυσης στην Alumil του Γ. Μυλωνά (1,5 ώρα εργασίας λιγότερη την ημέρα με 20% μείωση του μισθού) η γενίκευσή του παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις.
Προσλήψεις με ωρομίσθιο αντί με μισθό ή με ημερομίσθιο, για να μην δικαιούνται οι εργαζόμενοι αποζημιώσεις και επιδόματα άδειας.
Κατάργηση της Κυριακής - αργίας, που με τη συναίνεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και την στήριξη των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών επιδιώχτηκε να εφαρμοστεί πιλοτικά στις 28/12/2008, αλλά συνάντησε τη δυναμική αντίδραση των συνδικάτων και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ
Κατάχρηση της εφαρμογής του νόμου 3198/1995 σύμφωνα με τον οποίο οι επιχειρήσεις με την επίκληση της μείωσης της παραγωγικής δραστηριότητας τους μπορούν να θέτουν σε διαθεσιμότητα το προσωπικό τους μέχρι 3 μήνες το χρόνο, και να τους δίνουν γι’ αυτό το διάστημα μόνο το 50% του μισθού τους.
Χορήγηση στους εργαζόμενους - χωρίς αυτοί να το ζητήσουν- αδειών χωρίς αποδοχές.

Η κατάσταση αυτή θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια το 2009 και 2010 όχι μόνο σε αύξηση της τυπικής επισφάλειας (αύξηση των ανέργων και των εργαζομένων με ελαστικές μορφές απασχόλησης), αλλά και στην γενίκευση μιας ουσιαστικής επισφάλειας και αβεβαιότητας και για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση, που θα φοβούνται μήπως χάσουν τη δουλειά τους ή τα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματά τους.
Όλα αυτά συντελούνται σε μία περίοδο που η αξιοπιστία της ΓΣΕΕ έχει μειωθεί κατακόρυφα στους εργαζόμενους και κυρίως στους νεότερους, που είναι και τα βασικά θύματα της εργασιακής απορρύθμισης. Κι’ αυτό, γιατί η πλειοψηφία της (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) δεν συμπαρατάχθηκε με το κίνημα της νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη. Δεν ενεργοποιήθηκε για την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, παρότι στο πρόσωπό της χτυπήθηκε το δικαίωμα των εργαζομένων για συνδικαλιστική δράση. Δεν ανέδειξε με αφορμή αυτή τη δολοφονική επίθεση τα προβλήματα των επισφαλώς εργαζομένων. Δεν προώθησε ένα αγωνιστικό σχέδιο δράσης για να αντιμετωπίσει τους εργοδοτικούς εκβιασμούς στους χώρους εργασίας. Αντίθετα, λειτούργησε σε αποπροσανατολιστικό συμμαχώντας με το ΣΕΒ για να κάνει «μπλόκο στην ανεργία» εξομοιώνοντας θύτες και θύματα. Το ΠΑΜΕ οργανώνει κομματικά ελεγχόμενες διασπαστικές κινητοποιήσεις καθόλου ενοχλητικές για την εργοδοτική και κυβερνητική τρομοκρατία.
Γι’ αυτούς τους λόγους δεν αρκούν σήμερα πιέσεις – όσο κι αν είναι αναγκαίες – στη ΓΣΕΕ, για να παίξει το ρόλο του πραγματικού υπερασπιστή των εργαζομένων. Χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά να ενταθούν οι πιέσεις των από κάτω, να ενεργοποιηθούν και να συντονιστούν τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, για να μη χαθούν εν μέσω της οικονομικής κρίσης θέσεις εργασίας, μισθολογικά εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Για να αποκρούσουν την εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους εργασίας. Για να εντάξουν στα συνδικάτα όλους τους επισφαλείς εργαζόμενους και για ν’ αλλάξουν τους συσχετισμούς μέσα σε αυτά προς όφελος των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων. Η Κούνεβα με τη δράση της μας δείχνει το δρόμο.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν στα δικά τους χέρια την υπόθεση της επιτυχίας της πανελλαδικής απεργίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 2/4 για να δώσουν μήνυμα αντίστασης στην κυβέρνηση αλλά και μήνυμα συνέχισης των αγώνων στις συνδικαλιστικές ηγεσίες.


Στρατούλης Δημήτρης
Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ